Olympische Spelen 2008

Nog een week en dan zullen de Olympische Spelen starten. Wat mij betreft mogen dit de laatste spelen ooit worden. En dat vind ik dan heel erg jammer voor de sporters, want die gun ik een dergelijke mondiale competitie wel. Hoewel bij wereldkampioenschappen en Europese kampioenschappen komen sporters elkaar toch ook tegen? Telkens tracht het organiserende land de vorige spelen te doen vergeten door nog mooiere stadions, nog meer pracht en praal en nog meer te investeren.

Daar krijgt zo’n land acht jaar tijd voor om het uit te voeren. De praktijk is dat allerlei procedures om de grond voor de accommodaties te verkrijgen versneld –dus minder democratisch- verkregen moeten worden en dat het maar de vraag is of degene die ervan weggejaagd wordt voldoende genoegdoening krijgt. Behoudens deze lokale perikelen speelt politiek een belangrijke rol rondom de Olympische spelen. In de meeste gevallen houden de bestuurders van de landen zelf de touwtjes in handen, anders lukt het gewoonweg niet. En als het land de toewijzing heeft verkregen blijken de deelnemende overige landen plotseling totaal andere verlanglijstjes voor zo’n land te hebben dan het organiseren van een sportevenement. Dan moet er persvrijheid zijn en moeten de rechten van de mensen gerespecteerd worden. Hebben de hautaine, arrogante IOC-leden net besloten China de spelen te geven, begint het volk te morren. Als deze Olympische machthebbers – naast de smeergelden die een aantal leden ongetwijfeld krijgen- eens een ander verlanglijstje bij de landen zouden wegleggen om de spelen te mogen organiseren. Een lijstje waarin staat dat het land een democratische regering, volledige persvrijheid en een plek waar de sporters geen COPD oplopen vanwege de smog heeft. En dan niet met een belofte dat het over acht jaar dan wel geregeld zal zijn, maar op het moment van kandidaatstelling. Want nu is er weer gedonder. Welke weldenkende bestuurder moet serieus het idee hebben gehad dat in 2008 de mensenrechten in China zouden worden gerespecteerd en dat er volledige persvrijheid zou zijn? China was natuurlijk geen democratie en daarom het ideale land om de spelen te organiseren. De regering beslist bij de kreet en daardoor was men al direct na de toewijzing begonnen met het bouwen van accommodaties. Hoezo artikel 19-procedures of wat dan ook. Daar heeft men in China nog nooit van gehoord. En daarom wist het IOC dat het ook wel op tijd af zou zijn. Dat in de tussentijd door het opportunistische gedrag van deze autocratie het land in een soort economische boost terecht is gekomen, was ook niet geheel voorzien, maar door de houding van de autoriteiten wel een logisch gevolg. Alles om rijk te worden laat men immers toe, maar de vervelende randvoorwaarden van een open, transparante markt niet. Daardoor concentreert zich de opbrengst bij een kleine elite, die vervolgens alles voor het zeggen heeft. En wij westerse landen hebben uiteraard boter op ons hoofd, want we vinden het systeem verderfelijk, maar laten wel 80% van onze spullen daar lekker goedkoop produceren, ons hoofd wegdraaiend onder welke omstandigheden dit gebeurt. Door de booming business stijgt daar toch wel de welvaart waardoor de westerse problemen als luchtvervuiling en het verslinden van energie nu ook dit land treffen. En dat heeft dan weer gevolgen voor de omstandigheden. De sporters, mits vrij van EPO, anabole steroïden en andere prestatieverhogende drugs, klagen nu steen en been over de luchtomstandigheden. De Olympische spelen zijn voor sporters belangrijker dan de wereldkampioenschappen, waarbij ze juist zorgen te kunnen pieken op dat moment. Als dan het milieu in de omgeving niet meewerkt is er een probleem. Waarom maken we de spelen belangrijker dan dat ze in feite zijn. De oprichter, Pierre de Coubertin had nog als stelregel dat meedoen belangrijker was dan winnen, maar daar is niets meer van over. Maar ik denk dat als de Coubertin nu zou weten in wat voor geldverslindend mediaspektakel zijn gedachtespinsel zou uitgroeien, hij zich in zijn graf zou omdraaien. En nu wil Nederland zich ook kandidaat gaan stellen voor de Olympische spelen van 2028, honderd jaar na de vorige spelen in ons land. Dan zouden we ze nu al toegewezen moeten krijgen, willen we in dit land van regels en drukte de besluitvorming rond krijgen. Het zou goed zijn voor ons internationaal aanzien, bla bla bla bla en uiteraard voor onze economie. Dat laatste betwijfel ik, want de laatste zomerspelen in een democratisch land, Griekenland, zijn nu niet echt financieel succesvol gebleken. En dit ten koste van veel belangrijkere plannen in dit land. Natuurlijk, de stad waarin dit plaatsvindt krijgt een forse impuls, waarbij ik als mooiste voorbeeld nog Barcelona vind, maar de prijs is enorm. En met het vooruitzicht dat de energie alleen maar duurder en schaarser wordt, de economieën inzakken en het verschil tussen de boven- en onderlaag groter, zit ik niet te wachten op een geldverslindend sportevenement waarbij je nooit zeker weet of de winnaar zuiver aan de meet is gekomen. Het zal volgende week zeker een geweldige show worden daar in Beijng, waarin men de spelen van alle voorgaande edities wil laten verbleken, maar dat is ook niet zo moeilijk als je nergens en met niemand rekening hoeft te houden. Dan kan ik dat ook.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht