Wijk- en Dorpsraden

Weer stopt er een wijk- of dorpsraad mee in Dongen. Na drama’s in de wijken Hoge Akker en de Biezen is nu Centrum Dongen aan de beurt. Om het jaar valt er wel een wijkraad om. Meestal om twee redenen. Te weinig animo en te weinig gehoor. Al jaren zijn er wijkraden in Dongen. De oerwijkraad is West 1 die vijftien jaar geleden is opgericht door de bewoners zelf. Wijkraad West 1 is inmiddels uitgegroeid tot een volwassen partner als afspiegeling van de wijk en heeft daardoor een andersoortige agenda dan de meeste overige wijkraden.

West 1 houdt zich bezig met de werkelijke problemen in de wijk en niet alleen met de kleur van de lantaarnpalen. Doordat het vanuit de bewoners zelf is ontstaan en de bewoners de toegevoegde waarde erkennen, zal –zolang er behoefte aan bestaat – deze wijkraad succesvol voortbestaan. Het is eigenlijk in mijn optiek fout gegaan toen men vond dat elke wijk in Dongen maar een wijkraad moest hebben en de wijkraden geïnstitutionaliseerd werden. Jaren geleden heeft men daarom het onzalige idee opgevat om Dongen op te knippen in wijken en de coördinatie van de wijkraden te leggen bij platform wonen, later platform leefbaarheid; een initiatief van de DWV en Stichting Richting. Het lijkt aardig om dit te doen, maar waarom zou je een vraag creëren als er geen behoefte is? Want waar staat zo’n wijk- of dorpsraad nu precies voor? Is het een derde bestuurslaag geworden? Het neigt hier naar toe. De gemeente wil inrichtingszaken aan de wijkraad voorleggen om te toetsen of ze voor haar gemeentelijk wijkbeleid steun kan krijgen vanuit de wijk. Doet ze dit niet, zoals onlangs met het goedgekeurde fietspad langs de kanaaldijk Noord, dan komen er verwijten dat de buurt niet is ingelicht. Maar als de wijkraad is samengesteld door of namens de gemeente, dan lijkt het of de wijk inspraak heeft, maar wie vertegenwoordigen ze? Officieel zou het andersom moeten zijn. De wijkraad moet met plannen komen vanuit hun wijk en voorleggen aan de gemeente. Maar als wijkbewoner weet ik niet of ik het wel eens ben met de plannen die de wijkraad maakt. De wijkraden worden namelijk niet democratisch gekozen, maar worden samengesteld. Als de gemeenschap zelf geen wijkraad wil, wordt deze geforceerd geformeerd. En voor een aantal zaken geldt de wijkraad als adviserend orgaan voor de gemeente. Zo wilden wij in de buurt ooit drie bomen laten kappen en moesten we dit voorleggen aan de wijkraad. Volslagen belachelijk natuurlijk. De wijk waarin ik woon is oud-Dongen en is eigenlijk geen wijk. Zo loopt deze wijk van de Vennen tot en met de Rijensestraatweg; niet bepaald een wijk te noemen. Een smalle strook van eigenlijk vier of vijf kleine wijkjes. Hoe kan iemand uit de Gerardes Majellastraat oordelen over de bomen in de Vennen? Alleen al het feit dat er een advies gegeven moet worden lijkt het alsof de wijkraad bepaalde bevoegdheden heeft. De meeste wijkraden zijn onzichtbaar voor de bewoners. Ik hoor of zie er niets van; ze hebben vaak niet eens een website en laten ook via de traditionele middelen niets van zich horen. En zolang er geen verkiezingen zijn, zie ik ze niet als vertegenwoordigers van wat dan ook. Ze krijgen wat kruimelgeld van de gemeente om hun communicatie op poten te zetten, maar brengen daar meestal niets van terecht. Soms maakt men een wijkplan, maar als je het leest vraag je jezelf af welke ambtenaar het handje heeft vastgehouden. En dan is er ook nog geen match met de gemeente. Komt de wijkraad met iets op de proppen bij de gemeente dat niet geheel past in het beleid; dan geeft de gemeente niet thuis. Vandaar dat de wijkraden al snel het bijltje erbij neerleggen. En dan gaat de gemeente dus weer op zoek naar nieuwe mensen om de wijkraad nieuw leven in te blazen. Liefst mensen, die ze kennen en kunnen beïnvloeden om hun pseudo-democratische afstemmingen te kunnen rechtvaardigen. En zo’n wijk als oud-Dongen is geen wijk. Wat een wijk is bepalen de inwoners zelf. Ik voel me –in de buurt van De Vennen wonend- niet als wijkbewoner verbonden met de bewoners van de prinsessenbuurt of Heuvelstraat, die nu op één hoop zijn geveegd. Als de wijk- of dorpsraad al een weerspiegeling is van de wijkbewoners, zijn er twee zaken belangrijk: bewoners bepalen zelf wat een wijk is en waar ze invloed op uit willen oefenen en de leden moeten gekozen worden. Dan vertegenwoordigen ze echt iets. Worden ze niet gekozen, dan blijft het een mening van belangenbehartigers en kan de gemeente de goedbedoelde adviezen gebruiken als toiletpapier. Na een aantal teleurstellingen laten daarom de wijkraden hun hoofd hangen. Opgedrongen wijkraden werken dus niet. Het is van groot belang dat de gemeente oog heeft voor wijkproblematiek, en zou hier duidelijk beleid op moeten formuleren dat ze terug legt in de gebieden waarop het betrekking heeft door publieke bewonersavonden te organiseren. Wil men de mening van de wijk zelf bij bepaalde problematiek toetsen, organiseer dan vanuit de bewonersavonden verkiezingen over standpunten of laat ter plekke een vertegenwoordiging kiezen om te adviseren over dit ene probleem namens de wijk. Maar wijkraden oprichten zonder bevoegdheden en met dit middel de schijn ophouden dat beleid uit de wijk zelf komt is niet de oplossing. We kiezen een gemeenteraad die controlerend zou moeten zijn en de belangen van de burgers in de gaten zou moeten houden. Dat zou voldoende sturend moeten zijn. En als je een belang te verdedigen hebt, organiseer dit dan zelf.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht