Nederland in de uitverkoop

Van de week weer twee berichten over een overname van een Nederlands nutsbedrijf door een buitenlandse onderneming. De globalisten vertellen ons dat dit goed is. Onze markt is te klein en daardoor zouden we verdrinken in het geweld van de grote aanbieders. Ik ben zeker geen nationalist, maar ik ben wel erg wantrouwig voor wat betreft deze zaken. Waarom neemt een Zweeds bedrijf – een land met drie keer minder inwoners – onze Nuon over? Waarom niet andersom? En de optimisten zeggen dan: ja, dat is goed want dat bedrijf is deels nog in staatshanden. Gooien wij alles in de private uitverkoop omdat dat Europees gezien goed is; worden we ingelijfd door een staatsbedrijf. Dus we zijn gerustgesteld dat wij moeten privatiseren en daardoor onze handel in handen leggen van een publiek bedrijf buiten onze invloedsfeer. Klinkt hypocriet.

Wat als de minerale grondstoffen uitgeput raken met zo’n staatsbedrijf. Geeft het dan de streum aan Nederland deur, of blijft het in Stockholm? Het hemd zal ook hier wel nader zijn dan de rok. De Zweden hebben =zeggen ze- een schoon bedrijf –in tegenstelling tot die stinkende Duitsers die Essent opgekocht hebben. Is dat dan een geruststelling? Dan weten we één ding zeker: de kostprijs, geleverd door deze Zweedse wereldverbeteraar van energie is voorlopig duurder. Alhoewel goedkoper wordend, zijn de kosten per kWh voor schone energie nog altijd een stuk hoger dan zijn fossiele tegenhanger, al zijn de maatschappelijke kosten lager. Alleen van die laatste kosten merk je niets van, rechtstreeks als consument. In mijn beleving zouden nutsbedrijven niet in handen van private ondernemers moeten vallen, maar in handen van internationale coöperaties, bestaande uit diverse overheden. Hoe maatschappelijk verantwoord een onderneming ook denkt te zijn, het enige wat echt telt is de zogenaamde shareholdersvalue, ofwel: hoe kan ik optimaal geld verdienen om mijn aandeelhouders tevreden te stellen. Private ondernemingen zijn dus per definitie niet geschikt om garanties te kunnen geven aan hun klanten, zeker in deze monopolistische markt.. Zoals je nu al vaak merkt, wordt winst geoptimaliseerd ten koste van onderhoud en service, en daar word je als klant niet vrolijk van. Bovendien is er in deze branche een stevige graaicultuur aanwezig, wat ik voor nutsvoorzieningen maatschappelijk onverantwoord vind. Nutsvoorzieningen moeten tegen een optimum van kwaliteit, service en kosten kunnen worden aangeboden. En concurrentie: pure papieren handel, want de stroom, gas, telefoon of multimediale voorzieningen komen maar via één aansluitpunt je huis binnen. Artikel 1 van de Europese wet van koophandel zou moeten zijn: Nutsbedrijven mogen niet concurreren. Alleen al de marketingcampagnes, het bij elkaar wegkapen van klanten en de afscheidsbonussen van alweer mislukte bestuurders, van deze bedrijven kosten de gewone man geld, veel geld. En wij als Nederlanders maar meegaan met die stroom, als braafste jongetje van de klas, waarvan je alle knikkers kunt wegjatten zonder dat hij kwaad wordt. Op een gegeven moment realiseren we dat we van alles en iedereen afhankelijk zijn. Dan ben je kaalgeplukt en word je gedumpt. Waren we ooit die trotse natie? Denk maar niet dat zo iets in Frankrijk of Engeland gebeurt. En hoeveel bedrijven zijn er in de mallemolen van overnames nu de afgelopen tijd in onze handen terecht gekomen? Precies: een getal onder de 1. Nee, Essent en Nuon mochten niet fuseren; dan zou het bedrijf te groot worden en de concurrentie in Nederland niet stimuleren. Nee, nu kunnen we onze hand gaan ophouden en bidden dat we krijgen wat we willen.

Nog zo’n vreselijk ergernis van mij is de Europese aanbesteding. Als bedrijf mag ik vanaf een bepaald investeringsbedrag niet meer zelf beslissen met wie ik zaken doe. Dan moet dit aanbesteed worden. Dat betekent dat verschillende partijen –over geheel Europa- een offerte mogen maken. En vaak wordt het dan de goedkoopste gegund. De kosten worden echter met dit aanbestedingscircus al zo hoog, zeker als het niet helemaal goed gaat en het een juridisch staartje krijgt, dat de kosten van het geheel bijna een veelvoud zijn van de totale budget van het af te nemen product. Zo ook moest er een aanbesteding komen voor het betalingsverkeer van onze overheid. Onze staat, in het bezit van 1,5 bank, heeft dit Europees aanbesteed. De bankwereld heeft hierop ingetekend en wat komt er uit: De Nederlandse overheid gaat voor de komende vier jaar zaken doen met de Royal Bank of Scotland. Was dat ook niet zo’n bank die op omvallen stond? Ja! Geen solide triple AAA bank, zoals de Rabobank waar ze de afgelopen jaren zaken mee deden. Nee! En waar zijn de eigen parels aan de kroon: De ABN-AMRO of ING? Hadden ze geen invloed genoeg hier om een offerte onder de RBS te schrijven? Ben ik nu zo dom of zijn zij zo slim? Het is net als met die Nederlandse schoolboeken, die ook Europees moesten worden aanbesteed. Nederlandse boeken heb ik het over. Ik begrijp werkelijk niets van deze regels. In de geest van de bedoeling snap ik ze wel, maar het zo letterlijk moeten interpreteren, zoals dit nu weer wordt gedaan is verstikkend en maakt mij verdrietig. Waar moet dit heen?

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht