Salarissen en Bonnetjes

De SP heeft in de Dongense raad gevraagd om de bonnetjes van zijn bestuurders. In het kader van openheid van het bestuur heeft RTLNieuws bij alle gemeentes deze opgave gevraagd en gepubliceerd. Aangezien Dongen niet tot de dertig gemeentes behoort die de declaraties hebben doorgegeven, was dit aanleiding om de plaatselijke pers maar weer eens te bestoken met het bericht dat de gemeente dit niet had gedaan. Kortom: Dongen werkt niet mee aan openheid van zaken. Alsof de Dongense ambtenaar bij zo’n actie direct alles uit zijn handen moet laten vallen. Bovendien een prachtige actie van de SP voor transparantie in bestuur, mooie reclame als er misstanden blijken, maar wat schieten we ermee op Hebben we in de politiek niets beter te doen dan een hetze te creëren tegen bestuurders?

Het begon in Groot Brittannië, waar geen beperkingen waren met betrekking tot onkostenvergoedingen en er kwistig werd gedeclareerd. Dat is niet handige en natuurlijk ook de kat op het spek binden. De relevantie van declaraties met het werk van parlementariër of bestuurder deed er niet toe, waardoor de meest vreemde zaken werden opgevoerd voor vergoeding. Toen dit openbaar werd gemaakt stapten ministers en parlementariërs op, omdat ze deze verrijkingen niet met goed fatsoen konden verdedigen. In tijden van stoffige afgesloten dossiers voor het publiek kon je daar nog mee wegkomen, maar zoiets wordt nu toch gezien als maatschappelijk niet verantwoord. Het was ook gênant wat daar gebeurde. In navolging van het Britse koninkrijk kwamen er ook vragen aan Nederlandse bewindslieden ten aanzien van het declaratiegedrag. In het Calvinistische Nederland valt men dan al over een zonnebril die is gedeclareerd of een paar wijntjes. Persoonlijk vind ik het mierenneukerij en geeft het aan dat de bestuurders en parlementariërs blijkbaar te lage salarissen hebben om alle lasten te dragen binnen de standaard regelingen. Geef ze een marktconforme regeling en salaris en voorkom daarmee dit geneuzel. Al met al dreigt Nederland te vervallen tot een postcommunistische staat. Het salaris van de premier is uitgangspunt voor alle salarissen in de publieke en semi-publieke sector geworden. Niemand mag méér verdienen dan de premier. Men vergeet dat naast het salaris van de premier, deze eigenlijk geen kosten maakt, omdat bijna alle kosten vanuit zijn publieke functie –en dat is zowat alles- gedeclareerd worden. Maar bestuurders van mega-organisaties zoals gefuseerde ziekenhuizen nemen geen genoegen met het salaris van Balkenende. Zij kunnen niet al hun kosten declareren en in vergelijking met de commerciële wereld, waarbij bestuurders van multinationals, banken en verzekeraars, met vergelijkbare verantwoordelijkheden, tonnen verdienen, is de Balkenendenorm een fooi. Dat betekent dat op belangrijke publieke posities naïeve idealisten komen te zitten of minder gekwalificeerde personen. Uitgaande van het laatste betekent het dat deze organisaties mogelijk slechter bestuurd gaan worden, waardoor het uiteindelijk de Nederlandse maatschappij meer geld gaat kosten. Nog lastiger wordt het wanneer er sprake is van semi-publieke organisaties zoals omroepen. Deze restanten van verzuilde overheidsbemoeienis concurreren met commerciële stations om de kijker. Met de mediawet in de hand is het al niet vanzelf sprekend meer dat commerciële stations louter doelstellingen hebben om geld te genereren, maar zie je dat ze goed in staat zijn een balans te vinden tussen nieuws, educatie en ontspanning. En ja, ze maken meer reclame, maar ook in het publieke bestel wordt reclame gemaakt; en bijvoorbeeld ook een spelletje als Lingo uitgezonden, dat men wilde stoppen, maar de kijker, door politiek ingrijpen, nog steeds verveelt rond half acht. De toppers van de publieke omroepen verdienen ruim meer dan de Balkenendenorm. Dat mag dus niet van de postcommunisten in Den Haag en daarom worden er nu door de omroepen diverse ingewikkelde kronkels bedacht om deze toppers toch te behouden, zonder dat ze salaris hoeven in te leveren. Reden dus om het publieke omroepstelsel maar af te schaffen en over te laten aan de commercie. Wat een kleinburgerlijk gedoe! Als de omroepen worden afgeschaft besparen we nog veel meer en gegarandeerd vinden de toppers van de publieke omroep hun weg ook wel weer elders. En wie verzinnen dit soort onzin: de politici: idealistische dames en heren, die gekozen hebben of -door gebrek aan capaciteit- genoodzaakt zijn te verblijven in de regelgenerator van Den Haag. Want welke talentvolle student gaat na zijn studie in de politiek, terwijl hij op de markt het dubbele kan verdienen, bovendien niet publiekelijk wordt beschimpt en na vier jaar mogelijk een andere baan moet zoeken met een afkalvende bescherming op inkomen na deze baan? Ieder weldenkend en voor zichzelf opkomend mens kiest dan toch voor een èchte baan. Het gevolg is dat ons land geregeerd en bestuurd wordt door slechtbetaalde, talentloze, machtswellustelingen, die door het kunnen opstellen van belachelijke regels hun gram halen bij hun talentrijke oud-medestudenten. Wellicht zijn we na ruim 150 jaar schijndemocratie toe aan een meer zakelijke aanpak van de BV Nederland. Dan kun je als aandeelhouder in ieder geval de bestuurders afrekenen op hun resultaten bij een vernietigend accountantsrapport. Nu zijn we afhankelijk van verkiezingen, waarbij de domme meerderheid zich openlijk afzet tegen het beleid en een nog dommere man naar voren schuift. Waar gaat dit naar toe?

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

[/vc_column_text]

Beoordeel dit bericht