Een nieuwe Cammeleur zal het niet worden; multifunctionaliteit is nooit het toverwoord geweest van dit gebouw, zonder fatsoenlijke ontsluiting, parkeergelegenheid, één ingang en eigenlijk niet toegankelijk als er geen activiteiten plaatsvinden. Nu er een vlakte is ontstaan tussen de St. Josephstraat, Akkermansstraat en Min. Loeffstraat jeuken de handen van de coalitie om de stoffige plannen van de heer Panis door te drukken. Plannen, die in 2006 het levenslicht zagen. Toen is vastgesteld welke gebruikers het centrum zou gaan krijgen. Inmiddels zijn we ruim 10% van de totale levensduur van een openbaar gebouw verder, en aan deze uitgangspunten wordt door de coalitie niet getornd. De hele wereld is in beweging en Dongen staat stil.
Maar als het gebouw zo multifunctioneel zal blijken zoals Panis het voor schetst, dan moet dat geen probleem zijn. Een grote miscalculatie van het gehele plan is dat de naïeve geesten aan de Hoge Ham een dergelijk groot plan niet een-twee-drie kunnen realiseren en het jaren duurt voordat er voldoende draagvlak is. Al doet de vertoning afgelopen week in de gemeenteraad anders geloven. En zeker als je deze plannen ophangt aan vele andere plannen om de financiering wat te kunnen dempen.
De discussie gaat jammer genoeg niet zozeer over de inhoud, maar over geld, al wil de SP ons doen geloven dat door de ligging van het nieuwe MFC alleen het al bij voorbaat een mislukt project is. De financiering is inderdaad ook iets waar de raad een besluit over moet nemen. Toch zou het handiger zijn geweest dat een gemeente, net als een bedrijf, alvast een potje zou mogen creëren om de vervanging van een gebouw als de Cammeleur te financieren. Iedereen weet dat een accommodatie of gebouw na zo’n 30 jaar is afgeschreven. Of het is uitgewoond en toe aan een renovatie, of het past niet meer qua functionaliteit. Vooral het laatste is er aan de hand met de huidige Cammeleur. Als Dongen al een paar miljoen op de plank zou hebben liggen vanuit een afschrijvingsfonds, zou de discussie zich kunnen concentreren op de inhoud en niet op het geld. Want volkomen terecht zegt Panis, dat welk plan hij ook presenteert, dat niemand voor de feitelijke financiële toekomst zijn hand in het vuur kan steken. Wel als het gaat over de bouw van de accommodatie, maar als blijkt dat door onvoorziene omstandigheden, zoals nog meer crisis, of onvoldoende anticipatie op nog onvoorziene toekomstige ontwikkelingen, kan het behoorlijk uit de hand lopen met de beheerskosten. Maar helaas, in overheidsland kent men niet zoiets als reserveringen en afschrijvingen en moeten de politici zich telkens weer buigen over ingewikkelde financiële vraagstukken, waarbij de inhoudelijke argumentatie daarbij ondergeschikt blijft. En komt zo’n besluit op een moment van armoe en crisis, dan worden er bijna per definitie verkeerde beslissingen genomen. Dat was ten tijde van de plannenmakerij van de Cammeleur in de jaren tachtig zo en nu dus ook weer. Toch iets inhoudelijks: de SP is van mening dat de nieuwe accommodatie te ver uit het centrum ligt. Ik heb geen idee hoe ze daarbij komen. Als ik van de huidige Cammeleur te voet naar het nieuwe MFC –geweldige naam overigens- moet lopen, ben ik nog geen vijf minuten onderweg. In mijn ogen is het centrum toch wel iets groter dan de driehoek, Hoge Ham, Tramstraat en Kardinaal van Rossumstraat. En zeker als we de ambities van wethouder Velthoven hierbij optellen, dan zou je bij Dongen toch aan een groter centrum denken dan dit kleine vlekje. Volslagen onzinnig argument dus.
Dat het CDA nu een draai heeft gemaakt om alsnog in te stemmen om het plan bespreekbaar te maken in de besluitvormende raad, terwijl ze het onderwerp tijdens de opiniërende vergadering nog niet wilde opvoeren, is politiek onhandig. Het CDA bleek –waarschijnlijk onder druk van haar coalitiegenoten- geen rechte rug te hebben en draaide bij. Daardoor kwam een besluit over de doorontwikkeling van het MFC alsnog op de agenda en werd daar goedgekeurd. Dat moest ook wel, want anders had Panis met lege handen gestaan als in maart de politieke balans wordt opgemaakt. En dat zou een deuk oplopen betekenen in het innige huwelijk tussen VPD en CDA; en dat is ook niet erg handig een maand voor de gemeenteraadsverkiezingen. De oppositie probeerde met allerlei vage regeltjes dit onderwerp van de tafel te vegen, maar als een meerderheid van de raad van mening is dat iets op de agenda komt, zul je dit toch moeten toestaan. Wat verwacht je anders in een democratie? Overigens waren er bij het CDA geen inhoudelijke verschillen van mening met haar coalitiegenoten over dit onderwerp, maar uitsluitend twijfels over de financiering. En niemand kan in een glazen bol kijken hoeveel de vrijgekomen panden zullen opbrengen. Ook ik heb mijn twijfels over de opbrengst. De gebouwen zijn in afwachting van de plannenmakerij al een groot aantal jaren minimaal onderhouden en moeten dus flink op de schop als een nieuwe eigenaar er iets mee wil gaan doen. Dat zal de prijs geen goed doen. Het gevolg voor het MFC zal zijn dat er waarschijnlijk behoorlijk bezuinigd moet worden op de realisatie. Zoals ik net al aangaf is dat de nekslag voor het welslagen. Een goed doordacht, solide, gebouw met de noodzakelijke multifunctionele, dus dure, infrastructuur is qua bouwkosten wellicht veel kostbaarder dan een sober gebouw, maar kost qua beheer nauwelijks meer dan een uitgeklede accommodatie. Een eenvoudig onderkomen. gericht op de minimale huidige behoeftes, zal op den duur leiden tot onderbezetting –zoals de Cammeleur- , relatief hoge onderhoudskosten, geen nieuwe initiatieven en wegblijven van bezoekers, vanwege de onaantrekkelijkheid. We zullen zien wat het resultaat gaat worden.
Ik vrees dat we een tweede Cammeleur gaan bouwen, juist door het ontbreken van voldoende middelen om zaken goed te doen. Door de angst van de crisis ontbreekt het aan ondernemingsmentaliteit en dat is best begrijpelijk. Als ik politiek nu iets te zeggen had, zou ik deze beslissing daarom uitstellen totdat we weer durven, en zou ik voor de komende vijf jaar wat noodmaatregelen treffen om de toekomstige gebruikers toch te helpen. Ook zou ik eens opnieuw inhoudelijk gaan onderzoeken of de plannen van 2006 nog hout snijden. Ik ben het daarmee wel eens met de huidige oppositie dat dit best wel eens geactualiseerd mag worden. En die messenslijperij tijdens de afgelopen vergaderingen doet niemand goed. Het is verkiezingstijd, maar om elkaar vooraf af te slachten zal de kiezer niet blij maken en de coalitievorming in maart geen goed doen.
Dongen op zijn smalst.