Binnenkort zijn er verkiezingen in het dorp en ik ben bij voorbaat al teleurgesteld over de uitslag. Dongen kent zes partijen, waarvan twee plaatselijke en vier landelijke. Met betrekking tot de koplieden van deze partijen is er niet veel veranderd, behalve in het meer linkse kamp, waar coryfee René Roovers is opgegraven en de kar weer overneemt van zijn vrouw. Voor de formaliteit heeft Willem Ebbers bij de PvdA de kop overgenomen van Ad Stoop, die als wethouderkandidaat is gepositioneerd, maar waarvan ik niet verwacht dat hij zal terugkeren in de Dongense politiek. De weelde die de PvdA de afgelopen vier jaar kende als tweede grootste partij, met een wethouder, lijkt over. Het grote idiote nadeel van een lokale partij, die ook landelijk opereert, is, dat wanneer de landelijke partij electoraal wordt gekielhaald, dit plaatselijk ook gebeurt, al doe je lokaal nog zo je stinkende best.
De vraag is dus of de PvdA in Dongen nog een keer de kans krijgt een wethouder te leveren, en als al bij voorbaat vaststaat dat dit Ad Stoop wordt, is het maar de vraag of dit het kiezersvolk over de streep helpt. Stoop heeft op zijn minst een wat moeilijke periode gekend en is nogal eens op een ongemakkelijke manier in het nieuws geweest. Ik heb wel meer vertrouwen in de nieuwe, jongere, lichting binnen de PvdA, maar ik vrees het ergste met betrekking tot de verkiezingsuitslag.
Ook de SP heeft met René weer een boegbeeld uit de harde socialistische kern van de partij als kandidaat. Of dit iets gaat opleveren?. Eén ding weet ik nu al zeker: de SP levert geen wethouder en zal niet meedoen aan de coalitie. Ook al vinden ze dat ze dit wel zouden moeten doen: er is geen partij in Dongen te vinden die de denkbeelden van de SP 1 op 1 wil overnemen. En aangezien compromissen niet in het woordenboek van de SP voorkomen, zal een coalitie met de SP uitgesloten blijven.
De VVD schuift ook weer een oudgediende naar voren als wethouderkandidaat, namelijk Ad van Beek. Ook hier dus niets nieuws onder de zon. Lou Huysmans heeft ook niet echt een kleurrijke raadsperiode achter de rug; dus allemaal weer vier jaar ouder en geen vernieuwing.
De nieuwkomer vorige keer: Het Democratisch Podium is een mislukt project, waarover ook niets nieuws te vertellen valt. Met schofferen van het bestuur en beledigen van de raadscollega´s maak je geen vrienden. Omdat niemand weet waar deze partij staat, weet je maar nooit hoe de Dongense kiezer op dit podium reageert.
En dan de grootste partij, de Volkspartij Dongen. Ook voor de komende periode is Piet Panis weer het boegbeeld en je zult zien dat ondanks een falend beleid – waar is het multifunctioneel centrum? – deze partij waarschijnlijk met winst de verkiezingen zal afsluiten. De nummer twee van de partij heeft men wel ingeruild. Door weer een bekende Dongenaar als tweede man aan te stellen borgt de VPD, dat ze een gezicht krijgen voor de kiezer.
Als laatste partij kan Dongen kiezen voor het CDA met Joop Velthoven opnieuw als lijsttrekker. De heer Velthoven, die met een gekunstelde constructie in een klem zit om het centrumplan te ontwikkelen, heeft ook niet echt een succesvolle bestuursperiode achter de rug met hijgende ondernemers en centrumbewoners in zijn nek.
Een Dongenaar kan niet kiezen voor een echte rechtse partij en mist aansluiting in het midden voor sociaal liberalen en groene partijen; zoiets als D66 of Groen Links. Kortom, waarop je ook stemt; veranderen doet er niet veel. Ik vrees voor ze dat vooral de PvdA klappen zal krijgen en zijn huidige positie verliest. Ook verwacht ik dat de lokale partijen zullen groeien; juist omdat ze geen verbinding hebben met een landelijke partij, waarin in het algemeen het vertrouwen sterk is gedaald. En wat krijgen we dan?
Vlakke rechts-midden politiek zonder kleur, zonder debat. De vraag is of de vraagstukken die er liggen: het centrumplan, de verkeerssituatie, het multifunctioneel centrum en de woonsituatie tot de verwachtte en gehoopte acties zullen leiden. En als kiezer heb je dus niet zoveel keuze. Op zijn best wordt de huidige politiek van pappen en nathouden doorgezet, met torenhoge onrealistische ambities, zonder middelen.
In mijn ogen gaat Dongen een fletse en kleurloze periode tegemoet. Met het verdwijnen van Ad Stoop en de terugkeer van René Roovers zal het debat wegzakken en de grimmigheid, die er al was, alleen maar sterker worden. Ik krijg een beetje medelijden met onze burgemeester Simone. Ik hoop dat ze nog een beetje kan lachen na de verkiezingen.