De katholieke kerk is in rep en roer. Steeds meer schandalen komen aan het licht waarbij het vooral gaat om seksueel misbruik van kinderen door priesters. Schande! Zeker als je bewust gekozen hebt celibatair te leven is het des te schrijnender dat men zich vergrijpt, en dan nog wel aan kinderen.
Het celibaat is ingevoerd om drie redenen: de priester kan zich door zijn vrijgezelle bestaan volledig richten op de geloofsgemeenschap. De priester is veel flexibeler in te zetten, omdat hij geen rekening hoeft te houden met zijn gezin en als laatste : het kerkelijke kapitaal kan niet door vererving worden doorgegeven en er kunnen geen priesterfamilies ontstaan. Deze laatste, economische, reden is uiteraard de belangrijkste. Als de pracht en praal van de katholieke kerk door vererving verdeeld zou worden, zou de macht ook behoorlijk inperken.
Het feit dat de priester celibatair leeft, plaatst hem in een bijzondere sociale klasse. Hij kan zich niet vermenigvuldigen en uitsluitend gelijkzinnige mannen kiezen voor dit vak, dat ook wel roeping wordt genoemd. Aan dat woord kleeft wel iets van dwangmatigheid. In het zuiden van Nederland was het zeer gebruikelijk dat in gegoede boerenfamilies de oudste de boerderij kreeg en een volgende nazaat het klooster in ging of priester werd. Daarmee steeg het aanzien van de familie.
Ga je het vanuit de meer fysische kant benaderen, dan is celibatair leven tegennatuurlijk. Ook een priester heeft in zijn scrotum geen aardappelen zitten, zoals mijn schoonmoeder mij onlangs zei. Gekozen voor het celibaat zal hij dan ook alle verleidingen moeten weerstaan. Het priesterambt sluit dus mannen met een hoog libido uit, want die zullen nooit kiezen om seksloos te gaan leven. Daarmee trekt dit ambt een apart soort mensen aan die blijkbaar zonder seks kunnen leven. Wordt de verleiding toch te groot, dan kunnen de zwakste schakels in de directe omgeving van de priester het slachtoffer worden. Kinderen zijn dan een gemakkelijke prooi. Bovendien is er de vraag of seksloze mannen voldoende inlevingsvermogen hebben om hun maatschappelijke rol te kunnen vervullen. Hoe kunnen zij mij helpen in een huwelijkscrisis als ze niet weten hoe het is om met een vrouw te leven, hoor ik vaak oudere, verbitterde katholieke vrouwen zeggen.
Bij elk ambt horen regels, maar een zodanige inbreuk op je individuele beleving zoals seksloos leven is in de 21e eeuw uitermate vreemd. Net zo vreemd dat er ook geen vrouwen priester kunnen worden. De maatschappij evolueert volgens Darwinistische principes, maar blijkbaar is dit niet van toepassing voor de katholieke kerk. De regels die opgesteld zijn door een herdersvolk enkele duizenden jaren geleden moeten nog steeds letterlijk worden geïnterpreteerd, al is het celibaat overigens niet iets wat direct door de bijbel is voorgeschreven. Dat is pas rond het jaar 1000 ingevoerd, voornamelijk om de macht binnen de kerk te houden.
Al met al zijn er redenen genoeg om afscheid te nemen van de onnatuurlijke celibaatregel. Zeker omdat het ambt van priester door deze wet maar moeizaam ingevuld wordt en er allerlei ontsnappingsclausules zijn bedacht om toch lekenpastors zoveel mogelijk taken te laten vervullen in de katholieke kerk, hetgeen uitermate krampachtig overkomt. Maar met hoe langer hoe meer fundamentalistische kenmerken, zie ik Rome die draai nog niet maken. En daarmee keert vooral de toch al liberaal denkende Nederlander deze kerk langzamerhand de rug toe. Ik zou zeggen: gaat heen en vermenigvuldig u; amen.