Korten op WMO voorzieningen

Het was natuurlijk wachten totdat het werkelijkheid zou worden. Toen SP-voorman Roovers vorig jaar het pluche betrad met de portefeuille WMO had ik al met hem te doen. De immer strijdlustige Roovers, die te vuur en te zwaard de belangen van de onderkant van de maatschappij met zijn partij heeft verdedigd, moet nu zelf het opgetrokken kasteel afbreken. Destijds vroeg ik me ook al af of het voor een SP-man wel verstandig is deze positie te kiezen in een college, wetende dat je bij bezuinigingen op deze portefeuille je eigen achterban tegen je zult krijgen.

Maar wellicht heeft René in zijn optimisme gedacht en gehoopt dat door deze positie in te nemen, hij het naderende onheil zou kunnen afwenden. Of omdat juist een SP-er op deze positie zit het gevolg van de bezuinigingen kunnen beperken. Hij wist natuurlijk nog niet op moment van aantreden dat onze regering een ruk naar rechts zou maken en dus door de crisis juist de onderkant van de samenleving gaat treffen.

De rechtse rekenaars weten immers dat een beperkt bedrag afpakken van de grote groep kleine verdieners veel meer effect heeft dan het afpakken van middelen van een kleine groep rijken. En aangezien dat de rijken binnen het electoraat vallen van de huidige regering zullen de maatregelen vooral de minder bedeelden treffen. Dus bezuinigingen op het WMO budget, dat vaak bedoeld is voor mensen die het niet breed hebben door omstandigheden, hebben veel effect.
Sinds een aantal jaren is de gemeente zelf aangewezen om de wetten uit te voeren die allemaal iets met maatschappelijke ondersteuning hebben te maken. Daarvoor krijgen ze één bedrag en de lokale overheid mag dan zelf bepalen hoe dat wordt ingezet. Een vervelend neveneffect is, dat de WMO plaatselijk nogal kan verschillen, waarbij gebruikers van de WMO bij een verhuizing plotseling niet meer in aanmerking komen voor diensten, die ze in hun vorige woonplaats nog wel kregen. Helaas zien we dat het aantal taken toeneemt en het geld dus minder. Daarbij ontbeert de gemeente veelal de kwaliteit, zodat ze de te leveren dienstverlening moeten inkopen bij instellingen en bureautjes. De onderhandelingen over deze contracten gaan bij arme gemeentes zeker op het scherpst van de snede, waardoor de kwaliteit van de dienstverlening op het randje komt of net erover. Het uit eigen pot bij-financieren is er door geldgebrek niet meer bij, waardoor dus het voorzieningenniveau daalt of duurder wordt. Zo kwam ik er ook achter dat de regiotaxitarieven per 1 januari met 10% zijn gestegen. En zo is er nu een lijstje met zaken die uit de WMO-voorzieningen gaan vallen in Dongen.

Dat moet pijnlijk zijn voor de SP, die juist zoveel moeite heeft gedaan het WMO- voorzieningenniveau zo hoog mogelijk te houden. Het is ook opvallend rustig als het gaat om het debat in de gemeenteraad hierover, vanuit die hoek. Het afvallen van je eigen wethouder op het belangrijkste thema van je politieke bestaan is niet gemakkelijk. Onder het mom van: “We staan met de rug tegen de muur; Den Haag geeft ons geen geld” wordt nu de discussie monddood gemaakt. Onterecht, want de gemeentes hebben zelf ook middelen om in te zetten en kunnen voor een deel van het budget ook zelf bepalen waaraan ze het besteden. Je zou bijvoorbeeld de WOZ wat extra kunnen verhogen waarmee je de tekorten op de WMO zou kunnen aanvullen. En daarmee doe je juist iets wat de SP eigenlijk vanzelfsprekend vindt, maar feitelijk niet toegestaan is voor een gemeente: inkomenspolitiek. Want mensen met een eigen huis betalen WOZ voor het eigenaarsdeel, maar krijgen ook rente-aftrek (subsidie) van de overheid. Zeker de mensen aan de onderkant van de maatschappelijke ladder hebben vaak geen eigen huis, dus treft een WOZ-verhoging de midden- en hogere inkomens veel harder dan de onderlaag. Niet dat ik sta te juichen om dit in te voeren, maar ik had juist van de SP verwacht dat ze in de gemeenteraad haar politieke erfgoed zouden willen beschermen. Wanneer zouden ze nou eens wakker worden?

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht