Vorige week sprak ik met een collega over het gebruik van social media. Ikzelf werk in de ICT-branche en ben daarom altijd wel in om te horen hoe ICT-oplossingen slim kunnen worden ingezet. Deze collega vertelde mij dat zijn wijkagent twitterde. Op zich niet zo vreemd, omdat al een groot deel van Nederland met 140 tekens per bericht de maatschappij bestookt. Deze agent doet het echter beroepsmatig en onderweg.
Dat is wel bijzonder omdat de politie meestal nieuwe dingen niet zo snel omarmt. Het was dan ook door de wijkagent zelf bedacht. Om te beginnen moet een agent dan een PDA hebben, een telefoon met o.a. internet en er ook mee om kunnen gaan. Dat wordt al een hele toer om die bij de baas geregeld te krijgen, want met de komst van het P2000 systeem en andere haperende systemen is het gehele budget aan ICT-oplossingen bij de politie waarschijnlijk al opgebrand.
Ok, de agent koopt zelf zo’n apparaat en declareert zijn verbruikskosten: dat moet nog kunnen. Vervolgens meldt de agent in de plaatselijke krant dat hij een twitteraccount heeft en dat hij de wijkbewoners van de wijk waarin hij werkt oproept hem te volgen. Je wordt dan een follower van de agent op Twitter. Je kunt dan zien wat de agent allemaal aan berichtjes stuurt en ook de reacties hierop. De agent gaat met zijn mobiele internetapparaatje op pad en twittert wat hij doet en reageert ook op de tweets van zijn wijkbewoners. Het gevolg is dat hij zeer effectief tewerk kan gaan. Geen ingewikkelde meldingen via 112 en 0900-8844 met allerlei doorverbindingen, maar gewoon een tweet bij de agent op zijn mobieltje: lekker direct. De agent kan gelijk op zijn fiets of brommer springen om naar de plaats des onheil te gaan. Hij kan dit ook retweeten, zodat de melder ook weet dat de agent onderweg is. Deze oplossing vervangt natuurlijk niets, maar helpt de agent om zijn werk beter te doen. De agent is echter niet 24 uur per dag in de weer en zal niet altijd kunnen reageren. Het voordeel is dat het twitteraccount anoniem is en daardoor kunnen collega’s dit overnemen bij wisseling van de dienst. Zo hoeft de politie niet de 06-nummers van de agenten zelf af te geven om de wijkagent persoonlijk te bereiken. Is de agent “offline”, dan kan centraal het account in de gaten gehouden worden vanuit het bureau. Iemand zou dan van alle wijkagenten die worden aangestuurd vanuit dit bureau dit kunnen doen. Dat wil niet zeggen dat er direct overal op gereageerd hoeft te worden, maar de politie steekt zo wel een thermometer in de maatschappij.
De agent kan het twitterbericht ook gebruiken om oproepen te plaatsen om uit te kijken naar bijv. verdachte figuren of verloren voorwerpen.
Dan beginnen natuurlijk mensen te roepen dat dit de privacy schendt en dat er misschien wel eens een tweet wordt geplaatst die wat minder handig is en de politie in verlegenheid kan brengen. In mijn ogen hoef je dat niet in regelgeving op te leggen, maar moet je zorgen dat de agenten opgeleid zijn om te kunnen communiceren. Dan leren ze zelf gedragscodes hoe dit te doen zonder in problemen te komen.
Ik weet nog wel dat toen ik nog bij de lokale radio werkte, we een politieprogramma hadden. Daar kwamen agenten vertellen over preventie, acties etc. Meestal was het de eerste paar keren een ramp. De agenten waren duidelijk niet opgeleid om met het medium om te gaan. (Je zag dit ook bij programma’s als “opsporing verzocht”). Na verloop van tijd merkte je dat de agenten dit steeds beter gingen doen en na een paar maanden waren het volwaardige voorlichters. Helaas hebben de politieregio’s deze communicatierollen inmiddels allemaal gecentraliseerd bij persvoorlichters, zodat het inhoudelijke onhandige gekluns de kijker of luisteraar bespaard blijft. Daardoor krijgen we als luisteraars en kijkers alleen nog maatschappelijk verantwoorde en afgewogen berichten door en kun je nauwelijks ingaan op de inhoud. Geef mij maar een wat onhandige agent, die zegt wat er aan de hand is. Als deze man of vrouw een communicatietraining volgt is hij of zij goed in staat om te gaan met de media, dus ook met Twitter. Bovendien helpt dit ook in zijn werk. De wijkagenten die wij destijds in onze radio-uitzendingen hadden zijn allemaal beter gaan functioneren doordat ze professioneler moesten communiceren tijdens de uitzendingen. Het politiewerk wordt daarmee doeltreffender. En dan worden er meer problemen opgelost in dezelfde tijd: mooi toch?