Hoe langer hoe vaker wordt de wereld opgeschrikt door een gek met een geweer. Ze hebben er inmiddels ook een mooie Nederlandse term voor: Lone Wolf. Een “Lone Wolf” hangt een theorie aan of idealiseert een beweging en daarbij radicaliseert hij in zijn uppie. Het zijn tot nu toe alleen mannen geweest. Dat radicaliseren is door het gebruik van internet geen probleem. Voor elke idiote theorie is wel een blogsite of community te vinden in de krochten van onze virtuele wereld. Zelfs onze eigen Geert Wilders inspireert mensen om te radicaliseren. En zonder de context te willen kennen van een democratisch gekozen parlementslid en diens afkeer om met geweld standpunten door te drukken, zijn de expliciete uitingen van Geert dus ook een reden voor een lone wolf om radicaler te worden.
Het ergste is dat deze virtueel opgeklopte agressie zijn ontlading krijgt in de echte wereld. De lone wolf gaat bij een schietvereniging, schaft zich wapens aan of knutselt een bom in elkaar, of nog erger hij doet het allebei. De idiote Noor die de toekomst van half sociaal-democratisch Noorwegen neer maaide, droeg een wapen dat je eerder zou verwachten in een guerilla-oorlog dan bij een schietvereniging. Het gaat om een halfautomatisch wapen, waarmee je heel snel achter elkaar kunt vuren. Niet bepaald noodzakelijk om het middelste puntje van een schietschijf te raken. Het is onbegrijpelijk waarvoor men allemaal een vergunning kan krijgen. We denken nu wel dat de Noren daarin naïef zijn, maar hier kan dit ook. Kijk maar naar de gek die in Alphen aan de Rijn in april huishield Wij hebben het ook niet voor elkaar.
Hoe kan het dat deze jonge mannen voor dergelijke wapens vergunningen kunnen krijgen? Als je niet opvalt in de maatschappij en geen strafblad hebt de afgelopen jaren, dan kan iedereen een wapenvergunning krijgen. Er wordt niet gekeken naar de sociale moraal en omgeving van de toekomstige schutter. Zo’n lone wolf kan dus eenvoudig aan wapens komen. Hij mag ze zelfs mee naar huis nemen, al moet de munitie gescheiden zijn van de wapens en de boel in kluizen worden opgeborgen.
Het verkrijgen van een vergunning gaat niet gepaard met een antecedentenonderzoek. Er zijn naast de juridische kant geen vragen over de psyche. Het verkrijgen van een wapenvergunning brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Je ziet inmiddels wat gekken met zo’n wapen allemaal kunnen aanrichten.
Waarom kan men in een schietvereniging schieten met halfautomatische wapens? Zo’n schietschijf is met een enkel kogelgeweer ook wel te raken, en anders moeten ze er maar aan wennen. Dergelijke wapens zijn niet voor de particuliere schietsport bedoeld: verbieden dus.
In mijn ogen zouden de verenigingen hun toelatingsbeleid moeten aanscherpen. Ze zouden de aspirant-leden moeten koppelen aan een ervaren clublid, die als buddy optreedt. Deze buddy blijft verantwoordelijk voor het nieuwe lid en heeft een belangrijke stem bij het verlengen van de vergunning. De buddy zal het nieuwe lid moeten blijven volgen, om te beoordelen of we met een normale man te maken hebben of een verknipte gek. Blijkt het nieuwe lid toch de code gebroken te hebben, dan kan dit ook consequenties hebben voor de buddy. Die zou dan mogelijk daardoor zijn vergunning ook kunnen verliezen door het verzaken van zijn toezichthoudende taak.
Een groot nadeel van het virtueler worden van de maatschappij is dat de mensen elkaar slechts in cyberspace in de gaten houden, maar op straat elkaar niet kennen of geen verbinding kunnen leggen tussen de virtuele en werkelijke persoonlijkheid. In de gewone wereld kan iemand ongestoord zijn ideeën verwezenlijken, die in de virtuele wereld zijn bedacht, zonder dat het opvalt. Ouders weten vaak niet meer wat hun kinderen doen en zelfs partners vervreemden door de virtuele wereld van elkaar. Een beetje een schizofrene toestand dus.
En al diegenen die om het hardst roepen dat alle medische en juridische bestanden aan elkaar moeten worden geknoopt om dergelijke schietincidenten te vermijden, zijn ook vaak dezelfde type mensen die hun privacy zeer belangrijk vinden. Door alle bestanden aan elkaar te breien legt men alles van je op straat. Daar zit ook niemand op te wachten.
Het volgen van gedragspatronen van personen in de virtuele wereld om bijvoorbeeld radicalisering in een vroeg stadium te ontdekken is technisch gezien hoe langer hoe meer mogelijk. Advertenties en banners op het web worden op deze manier nu al geselecteerd en persoonlijk gemaakt. Het verzet hier tegen groeit ook. Het is nogal een inbreuk op je privacy, wanneer je digitale handel en wandel wordt gevolgd om op die manier jou zaken aan te smeren, waarom jij niet hebt gevraagd. Als je de politie de ruimte geeft dergelijke methodes te gebruiken, staat dit gelijk aan afluisteren van telefoons of onderscheppen van brieven. Het is alleen technisch wel een stuk simpeler om mensen virtueel in de gaten te houden, dan in de echte wereld. En daarom moeten we hiermee voorzichtig zijn.
In mijn ogen zou de schietsport zelf hun hygiëne op orde moeten brengen en zorgen dat er geen lone wolfs lid kunnen zijn of blijven van een schietvereniging. Nu maar hopen dat uit deze kring zelf maatregelen volgen. Maar ik vrees dat daar niets zal gebeuren en dat betekent dat het woord is aan onze regering die weer regeltjes en wetten zal gaan voorschrijven. Iets waar in ieder geval de Nederlander de schurft aan heeft. We zullen zien.