Finland staat garant voor Griekenland en vraagt als tegenprestatie geld. Dat snap ik niet. Geld was toch het probleem van de Grieken? Zouden die Bouzoukimannen nog een zwarte bankrekening hebben? Onze minister-president Rutte dacht dat de Griekse garantie zou bestaan uit een eiland. Dat lijkt me wel wat. Het failliete Griekenland verdelen over de landen die garant staan voor de schulden en daarmee lossen de Grieken hun schulden af. Elk land dat garant staat kiest zijn eigen eiland uit. Nederland krijgt dan bijvoorbeeld Kos of Samos. Nee, niet Kreta, dat is te groot. Dat is iets meer voor de Duitsers. En de Grieken houden op het laatst nog een stukje vaste land over, zoals de zwaar vervuilde hoofdstad Athene.
Wij knappen ons eiland op en gaan daar bejaardenhuizen beginnen. De levensstandaard is laag en het weer is veel beter De Griekse zustertjes zullen echt wel goedkoper zijn dan die van ons, bij gebrek aan CAO, arbeidsbescherming en NU ’91. Daarmee verlagen we de kosten hier in Nederland aanzienlijk en de oudjes lijken altijd vakantie te hebben. Bouw er ook nog een mooi ziekenhuis bij, anders gaan die oudjes klagen over de gebrekkige gezondheidszorg. Geregeld: klaar met Griekenland.
Helaas is het zo simpel niet. Het heeft ook wel iets weg van koloniseren en dat uit de mond van een democratisch gekozen minister-president. We zijn er mooi klaar mee. Meldde ik twee maanden geleden nog dat economen de hoogste groei hadden gemeten in drie jaar en had ik daar ook mijn kanttekeningen al bij geplaatst; het lijkt dat ik gelijk krijg. Het was blijkbaar een opleving vlak voor de sterfscene.
En dan blijkt Rutte ook nog niet te kunnen rekenen als het gaat om de garanties die we de zwakke Europese economieën moeten geven. Hij is inmiddels ook al de tel kwijt hoe vaak hij hiervoor excuses heeft moeten maken. Het zijn ook wel erg veel nullen.
Je ziet dus dat het economische systeem niet meer werkt. In de wereld gaat het alleen goed met economieën van landen waarin de sterke mannen direct in kunnen grijpen. Landen die geen last hebben van eeuwige procedures als er 100 meter snelweg moet worden aangelegd vanwege een zeldzame korenwolf of een dwarse boer die tot zijn dood blijft doorprocederen.
Landen als China zijn de lachende derde, omdat deze alles toelaten tot een bepaald punt en dan ook zonder pardon keihard ingrijpen. Sluipend veroveren ze de overige economieën en voor je het weet heeft China de wereld in handen.
Als er oorlog is leggen we direct de macht bij een aantal sterke mannen en krijgen die mensen een fors mandaat. Bij economische crises, die vaak nog een grotere impact hebben dan een oorlog kunnen we niets. Een Obama die zijn mond gesnoerd wordt door de oppositie en zijn eigen achterban en lijdzaam moet toezien dat zijn land afglijdt in een economische recessie en als land door dit onafwendbare getreuzel terecht verwezen wordt naar het tweede bankje door de grote kredietbeoordelaars. Het moet anders.
De Franse president en de Duitse bondskanselier erkennen dit ook en bedachten dat Europa een geleide economische unie moet worden. Dat kan alleen als alle Eurolanden ermee akkoord gaan en dan zijn we zo weer tien jaar verder. En zeker omdat Jan-met-de-pet toch al denkt dat we met Europa een kat in de zak hebben gekocht zal het haast onmogelijk zijn een meerderheid in Europa te vinden om Brussel nog meer macht te geven. Onze democratische rechten zomaar verspelen willen we niet, hoe versnipperd we ook zijn. En daarmee komen we in een impasse. De democratische structuur heeft geen antwoord op deze fluctuaties. We zakken dus weg in de economische modder en dan is het in armoe afwachten op de sterke man of beweging die zal opstaan en met geweld het systeem onderuit haalt en dictatoriaal zal gaan regeren, om het tij te keren. De vraag is of we er dan beter van worden. Het tempo van verandering heeft de snelheid van de democratie ingehaald.
We kunnen ook wachten tot de Chinezen voor al onze staatsschuld garant staan. Dan krijgen we de geleide economie er gratis bij. Sambal bij?