De wijkraden en de drie H’s

Huisvuil, hondenpoep en hangjeugd. Daar draait het om als het gaat om waar de wijkraden zich mee bezig houden. En dat gebeurt dan in een zeswekelijks terugkerend gezamenlijk gejammer in een achterafzaaltje samen met een politieagent, een ambtenaar en een vertegenwoordiger van Stichting Richting. Een gezelschap dat zich representatief voor de wijk noemt, maar waarbij de wijkbewoners op geen enkele wijze zeggenschap hebben gekregen in de samenstelling.
Telkens als de moegestreden zogenaamde wijkvertegenwoordigers na verloop van tijd er achter komen dat hondenpoep, huisvuil en hangjeugd iets is van alle tijden en zich daarna terugtrekken, doet de politiek of het ambtelijk apparaat weer een poging nieuwe wijkbewoners te mobiliseren om deze schijnvertoning voort te zetten.

En nu denk je dat ik tegen wijkraden ben. Dat is niet zo. Ik ben alleen tegen wijkraden die samengesteld worden omdat er één moet zijn; ik ben tegen wijkraden die zogenaamd representatief zijn, maar waar de bewoners geen enkele invloed hebben in de samenstelling, ik ben tegen wijkraden met een overkill aan dure begeleidende ambtenaren en ik ben tegen wijkraden die alleen het negatieve van hun wijk zien en dat uit willen roeien, maar niet werken aan meer sociale cohesie of feitelijke positieve verbeteringen.
En als de wijk dus geen mensen kan vinden om te werken aan echte verbeteringen of sociale cohesie, of dat er werkelijk geen behoefte is om dit te bereiken, dan moet het ambtelijk apparaat en de gemeente berusten dat er momenteel geen draagvlak is. Dan kan men uitsluitend eens af en toe de wijk prikkelen om op te staan en weer iets te organiseren als een wijkraad. Dat kan door slecht beleid te voeren, waardoor er oppositie uit de wijk komt –wat niet echt een positieve drijfveer is- , of door vast te stellen dat de sociale cohesie te wensen overlaat en men mensen mobiliseert mee te werken dit te verbeteren van binnenuit. Het ouderwetse opbouwwerk. Maar dat moet dan wel teruggelegd worden aan de bewoners, zodat ze hiermee kunnen instemmen dat zo’n clubje de wijk kan vertegenwoordigen. Dat hoeven geen ingewikkelde verkiezingen te zijn, maar een simpele stemming na een oproep aan iedereen borgt de afspiegeling.

Het lijkt erop dat het college in Dongen ook wel van mening is dat het anders moet met de wijkraden. Men oppert een bezuiniging van bijna tweederde van de inzet door het ambtelijk apparaat. Of dit betekent dat de gemeente geen geloof meer hechtte aan de wijkraden werd door de dienstdoende ambtenaar na mijn vraag stellig ontkend. Maar ik kan me niet voorstellen dat met een dergelijke korting dit geen consequenties heeft voor de kwaliteit. En als die kwaliteit bestaat uit het bijwonen van de zeswekelijkse klaagzang over de 3H’s, dan geef ik het college groot gelijk dat men hierop wil bezuinigen.

De overkill aan (semi-)ambtenaren zoals een politieagent, de ambtenaar wijkraden, een vertegenwoordiger van de welzijnsstichting Stichting Richting en een vertegenwoordiger van de woningcorporatie Vieya vermaakt de wijkraad tot een soort gemeentelijke buitenpost in plaats van een bevlogen commissie van mensen die iets van hun wijk willen maken. Het overbodige overkoepelende “platform leefbaarheid” heeft inmiddels gelukkig de geest gegeven, dus dat is al mooi opgeruimd. Maar goed ook, want als de wijk niet met onderscheidende, unieke voorstellen komt heeft het geen bestaansrecht. Alle wijken over één kam scheren werkt niet.
Strekking van mijn betoog is dat de wijkraad een vereniging is waarvan iedere wijkbewoner automatisch lid is en inbreng heeft in de samenstelling van de vertegenwoordiging. Dus geen stichting met een zelf gekozen bestuur. Ook dat de wijkraad er is om over de wijk verbetervoorstellen te doen en een signaalfunctie heeft, maar zich niet bemoeit met gemeentebeleid. Mijn laatste punt is dat een wijkraad niet moet, maar dat de wijkbewoners zelf bepalen of er één moet komen. En als er geen wijkraad is, zal de gemeente zelf middelen moeten bedenken om te weten te komen waarop ze haar specifieke wijkbeleid op baseert. Dat lijkt me nog altijd goedkoper dan zeswekelijks 3,5 (semi-) ambtenaar bij acht wijkraden twee uur aan een tafel een klaagzang te laten aanhoren wat er allemaal mis is in de wijk.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht