Er was al heel wat gemor over in de regionale pers. Dongen zou met het voorstel van haar burgemeester om een (besloten) commissie orde en veiligheid in te stellen een stap terug doen in het democratische bestuur van de gemeente. De gemeenteraad heeft de mogelijkheid om commissies in te stellen, maar dat mechanisme is een aantal jaren geleden in Dongen afgeschaft. Naast gemeenteraadsleden konden in zo’n commissie een aantal vertegenwoordigers (van politieke huize) worden benoemd die op specialistische terreinen de dossiers voor de besluitvorming onderling inhoudelijk konden afstemmen of verfijnen. Eigenlijk door de politieke lading die de deelnemers inbrachten bleek het in de praktijk niet te werken. Tijdens de commissievergaderingen hielden de politici hun kruit droog, waardoor alsnog in de besluitvormende raadsvergaderingen het gehele dossier op tafel kwam. Het gevolg was dat er eindeloos werd vergaderd en het uiteindelijk tijdens de gemeenteraadsvergaderingen ook inhoudelijk behandeld werd.
De huidige vorm van een besluitvormende en opiniërende raad voorkomt dit weliswaar niet, maar zorgt ervoor dat er efficiënt over onderwerpen wordt gedebatteerd, omdat de tijd simpelweg beperkt is. De vraag is of daarmee het democratisch gehalte wordt vergroot, maar in ieder geval geeft het de politici meer de ruimte om onder de bevolking te zijn, wat ook een kerntaak van de politiek is.
En ineens kwam er een voorstel van de burgemeester om een nieuwe commissie in het leven te roepen. En niet zomaar één, maar een besloten club. De burgemeester wilde een commissie “algemene zaken” instellen, die zich voornamelijk zou richten op orde en veiligheid. Daarnaast kon deze commissie dan ook nog over andere zaken overleggen die niet direct tot het takenpakket van de gemeenteraad vielen. De uitkomst zou dan wel worden voorgelegd aan de gemeenteraad en openbaar worden gemaakt.
Wat bezielt de burgemeester? Als verantwoordelijke voor de veiligheid in Dongen zoekt ze blijkbaar rugdekking bij deze commissie om te voorkomen dat er achteraf reuring ontstaat over een genomen veiligheidsbesluit. Daaruit zou je kunnen afleiden dat de burgemeester onzeker is over het draagvlak binnen de politiek van haar beslissingen en dus een leiderschapsprobleem heeft. Met het bijeen roepen van dit besloten clubje zouden de politieke afgevaardigden partners in crime worden, zodat achteraf nauwelijks verantwoording zou hoeven te worden afgelegd. Vandaar ook de terechte kritiek uit de hoek van de pers om dit te zien als een achterkameroplossing. Gelukkig zijn de politieke partijen ook zeer kritisch gebleken en hebben het voorstel weggehoond, behoudens de partijgenoten van de burgemeester.
Als de burgemeester van mening is de mening te moeten polsen van politici over een te nemen besluit, staat ze nu ook niets in de weg om ze te consulteren. Maar het besluit nemen is de verantwoordelijkheid van de burgemeester zelf en ze moet dus altijd ter verantwoording geroepen kunnen worden over deze besluiten in de gemeenteraad. De controlerende taak van de gemeenteraad zou ernstig belemmerd worden als er besluiten worden voorgelegd zonder een serieuze mogelijkheid van debat.
Ik vraag me ook af waarom de raadsgriffier een dergelijk hersenspinsel van de burgemeester heeft willen uitwerken, terwijl het de democratie beperkt. Deze ambtenaar zou de bewindsvrouwe toch hebben moeten waarschuwen dat een dergelijk plan nooit zou kunnen rekenen op een meerderheid in de gemeenteraad en zou kunnen leiden tot gezichtsverlies? Of is er inmiddels een cultuur ontstaan dat kritiek niet wordt gewaardeerd en men gewoon opdrachten uitvoert?
En met de nieuwe website die sinds kort in de lucht is, zijn ook nog eens de verslagen van politieke gremia nergens meer te vinden. Dus de vraag is of de burger wel goed wordt geïnformeerd. Wel worden allerlei zogenaamde nieuwe middelen ingezet om de mening op te vragen bij de burgers, waar vervolgens niets mee wordt of kan worden gedaan. De inwoners wordt een rad voor ogen gedraaid met een schijnvertoning alsof ze iets in te brengen hebben. Nee, B&W in Dongen beginnen aardige populistische poetiniaanse trekjes te krijgen.