Nog nooit was de poppenkast rondom de 2e Kamerverkiezingen zo groot als dit jaar. Zelf heb ik hier ook een steentje aan bijgedragen, omdat ik en de collega’s van mijn partij het erg belangrijk vonden nu op te staan om als partij niet in de anonimiteit te verdwijnen; en met succes. Ondanks dat het de zoveelste verkiezingen in 10 jaar zijn, is de media- aandacht buitenproportioneel geweest. En er zijn niet eens meer mensen gaan stemmen, ondanks dat. Het begint met de peilingen.
De polls zijn belangrijker geworden dan de werkelijkheid. Staat iemand in de peilingen bovenaan, dan krijgt hij conform de stand ook de aandacht in de media. Zo was er aan het begin van het circus sprake van een strijd tussen Rutte en Roemer en waren deze kopstukken van VVD en SP continu in het nieuws; later bleek door overtuigende debatten en een goede campagne de PvdA met Samsom ineens uit de doden te zijn herrezen en werd Emileke naar het tweede plan geschoven.
Er waren meer zwevende kiezers dan ooit tevoren. Logisch, want je kon de TV of radio niet aanzetten of er was wel een debat of een politieke lijsttrekker in beeld of te horen, waarbij door allemaal wel een teer punt werd geraakt, want de bomen groeien bepaald niet meer tot in de hemel. Het kwam allemaal erg Amerikaans over. Spindoctors en andere communicatiespecialisten moesten ervoor zorgen dat de voormannen de juiste statements en vooral grapjes klaar hadden, maar ook valse kritiek konden spuien. Volgens mij is de helft van ons volk in volslagen verwarring gebracht, wat de opkomst ook geen goed heeft gedaan. En was het zoals in sommige landen een strijd tussen 2 ,3 of 4 partijen, dan bleef het nog een beetje overzichtelijk. Maar voor elk thema is inmiddels wel een politieke belangenpartij opgericht en die doen leuk mee, al zie je uit de uitslag dat ook de kiezers dat gesplinter beu begint te raken. De arme dieren, die vanwege intellectuele tekortkomingen niet mogen kiezen, worden door de baasjes vertegenwoordigd in de Partij voor de Dieren. Als je boven de 50 bent moet je je aansluiten bij de bejaardenpartij 50 plus, om ervoor te zorgen dat de jeugd nog minder kansen krijgt ter eer en glorie van de grootste winstpakkers van de vooruitgang ooit. En dan al die confessionele clubs die op christelijke grondslag hun volgelingen in een keurslijf van verstikkend fatsoen proberen te wurmen, terwijl we al meer dan een eeuw godsdienst en politiek gescheiden hebben.
Sommige partijen zijn qua standpunten te lachwekkend voor woorden en al dit margegekrakeel zorgt voor een enorme politieke verwarring, plus hoge kosten door oeverloos gezemel in de 2e kamer, wat de doelmatigheid van de politiek ook niet ten goede komt. Er zouden dus kiesdrempels moeten komen om dit in de toekomst te vermijden.
En misschien is de komende kabinetsperiode wel de gelegenheid om hieraan te werken nu er zowat een tweepartijenstelsel is ontstaan. In Nederland krijgt geen enkele politieke partij de absolute macht, waardoor aan alle partijprogramma’s aan de scherpe kantjes consessies moeten worden gedaan als men regeringsverantwoordelijkheid wil nemen. Daarmee wordt de teleurstelling bij het electoraat van de dogmatische partijen zoals de PVV en SP alsmaar groter als blijkt dat van de uitvoering van het eigen programma maar weinig terechtkomt. De middenpartijen hebben meer de traditie om binnen de partij te discussiëren en worden door de dogmatische partijen tot draaikonten veroordeeld. Toch is er in een complexe samenleving zelfs vanuit dezelfde ideologie geen eenduidige oplossing te bedenken voor alle problemen en zal men elke stap moeten wegen of het past binnen de ideologie van de partij. Discussie is dus goed. Als ik in mijn woonplaats Dongen zie waar het fout is gegaan met de SP, met eerst vier raadsleden en een wethouder nu verdwenen uit de plaatselijke politiek, komt het door het dogmatische karakter van de partij.
Kijk wie de afgelopen maanden campagne hebben gevoerd in het dorp, dan is dit uitsluitend de PvdA en in mindere mate de VVD geweest. Maar waar waren SP en CDA met traditioneel een grote aanhang in ons dorp? Afgezien van een verdwaalde poster was het doodstil aan dit front.
En op 12 september mochten we gaan stemmen met een rood potlood. Nog steeds word ik kwaad, dat we niet meer elektronisch kunnen stemmen of via het internet. Iedereen lekker 19e eeuws naar een hok met een enorm vel met namen en een potlood om er een rondje rood te maken bij de minist schurkachtige politicus of politica. Gevolg is dat je de volgende ochtend pas weet hoe het is afgelopen. En dan komen er nu stemmen op om de stemformulieren met een scanner te lezen om zo de uitslag sneller te krijgen. Dit is toch echt het paard achter de wagen spannen. Zorg dat er gewoon veilig elektronisch -liefst overal ter wereld- kan worden gestemd, want wie garandeert mij dat de scanresultaten ook niet kunnen worden onderschept? Vrienden van mij uit Duitsland moeten van te voren schriftelijk stemmen en moesten zelfs voor dit doel een rood potlood aanschaffen. We leven in 2012! Hoeveel betrouwbaarder is een stembureaubemanning – die ook een politieke kleur hebben – dan een computer, die wars is van welke ideologie ook? Niet dat ik de stembureaus van fraude wil betichten, maar fouten kunnen er wel degelijk worden gemaakt en de kans is zonder meer groter dan wanneer er elektronisch wordt gestemd. Plus je weet om 11 uur ‘ s avonds al wie er gewonnen heeft.
Als we de traditie gaan voortzetten om elke twee jaar te gaan stemmen is een herintroductie van het elektronisch stemmen een eerste bezuiniging en zal bovendien leiden tot een veel hogere opkomst en dus weerspiegeling van de mening van het volk.
En nu maar afwachten wat dit circus ons voor een kabinet zal voorschotelen.
De koningin kan thee blijven drinken met haar hofdames, want de koninklijke bemoeienis is vakkundig om zeep geholpen. Kamervoorzitter Verbeet is aan zet. Die is toch van de PvdA? Kan dit wel dan?
En alle stemwijzers, kieshulpen en peilingen ten spijt. Ze helpen alleen maar je eigen belang te laten prevaleren boven het gemeenschappelijk belang. Dat betekent dat men hoe langer hoe meer strategisch kiest en op poppetjes. Vandaar de “Amerikaanse ” campagnes van de partijen, geruggensteund door de media. En het is bovendien gevaarlijk. De politieke macht zou voor vier jaar vastgesteld moeten worden tijdens eenmalige verkiezingen, maar de feitelijke invloed wordt bepaald door de peilingen. Heel eng. Tijd om dit eens aan te pakken. Wie heeft de oplossing?