Het gaat niet zo goed met de winkels in Dongen. Kijk maar om je heen in het dorp en de winkelleegstand is groot. Ik heb het al vaker geschreven: Dongenaren doen boodschappen in Dongen, maar winkelen in de stad. Ik heb dus vaak al meelij met een enthousiaste winkelier wanneer deze zijn deuren van zijn nering voor het eerst opent in ons dorp. De man gaat een slechte tijd tegemoet. Eerst had hij de bank al moeten overtuigen dat er toch werkelijk toekomst zit in zijn handeltje, daarna huurde hij voor veel te veel geld een hok op een C-locatie van een grote verzekeraar, want A of B-locaties zijn er niet te vinden in Dongen; toen werkte hij bijna 80 uur in de week om de winkel open te krijgen en daarna nog eens 80 uur per week om te proberen een cent te verdienen. En hoe langer hoe vaker zegt zo’n bank vooraf niets te zien in de plannen van de nieuwe ondernemer en moet de man zijn financiering regelen met inbreng van eigen geld of financiële steun van ouders, familie of vrienden. En helaas zijn deze financiers veel minder kritisch dan de bank.
Dus één ding weet je zeker: het is geen onzekerheid of de zaak ooit failliet gaat, maar wanneer.
Het business model van een winkel in een tussen steden geklemd dorp verandert ook snel. Vroeger ging je naar een lokale winkel en kocht je iets uit het aanwezige aanbod. Eigenlijk was dat de enige mogelijkheid destijds om direct iets te kopen. Als je iets anders wilde dan ging je naar de stad. Maar uit luiheid of gemakzucht werd dan toch vaak voor de lokale middenstander gekozen. Hem werd ook vaak wat gegund, al was het niet precies wat je zocht en de prijs eigenlijk te hoog.
Inmiddels is internetverkoop aan het opkomen en niet alleen de stad is nu een concurrent geworden, maar vooral het internet. Een schier onuitputtelijk aanbod en met een beetje geluk de volgende dag thuis bezorgd is het devies van dit medium. De internetwinkels opereren vanuit logistieke bedrijventerreinen, dus zijn veel goedkoper uit ten aanzien van huisvesting. Advies wordt gegeven via klantforums en reviews. Het antwoord van de lokale winkelier is om ongeveer hetzelfde te doen. Het voelen, ruiken en betasten van de waar doe je bij de winkelier waar ook het eventuele advies over het product wordt gegeven. De winkelier zal met jou het product bestellen en afhankelijk bij je thuis laten bezorgen of bij de winkel. Voordeel voor de winkelier is dat hij veel minder voorraad hoeft aan te houden en geen nee hoeft te verkopen. Hij kan zo meer aandacht besteden aan de productvoorlichting en de klant. Nadeel is dat het artikel pas later wordt bezorgd, maar dat is ook wanneer men via internet koopt.. Voor sommige producten, zoals sterke drank zou via een slijter leveren zelfs wettelijk verplicht moeten zijn om te voorkomen dat jongeren te gemakkelijk aan drank kunnen komen. Maar de vraag blijft of deze vorm in de meeste gevallen echt genoeg waarde toevoegt voor de klant. Die plaatselijke middenstander blijft het moeilijk hebben.
Dongen heeft onlangs een onderzoek laten doen naar de winkelstand en –mogelijkheden binnen Dongen. Uit dat open-deurenonderzoek blijkt dat men in het centrum van Dongen voornamelijk supermarkten en winkels voor spullen in en om het huis heeft en dat ook de enige kracht is. De stad is de plek om te funshoppen, waarbij Oosterhout in het rapport geheel wordt genegeerd. Uit het rapport blijkt dat er ambitie is om op Tichelrijt een enorme uitbreiding te doen van het bedrijf van Cranenbroeck als onderdeel van de perifere detailhandel-de naam alleen al. De hele streek is in rep en roer. In het centrum zou volgens het rapport nog wel enig winkelpotentieel zijn. Ik zie het niet. Zeker ook als je bij die grote mall op Tichelrijt ook schoenen, diervoeding, en andere producten waar wel winkelaanbod in het centrum voor aanwezig is, laat verkopen. Bij de HEMA kun je geen warme rookworst kopen, omdat de concurrentie met de broodjeszaken te groot is, maar bij van Cranenbroeck kun je alles krijgen wat de Hubo, Boerenbond, Intertoys en de Hema in hun collecties hebben. Wat moet dat worden met de winkels in Dongen?.
Terug naar de kwijnende Dongense winkelier. Als je dan toch geloof hebt in je zaak, dan moet je mensen naar je handeltje zien te lokken. Dat kan met reclame via de plaatselijke krantjes. Ook niet zo’n feest. Het aantal redactionele pagina’s van de inmiddels gratis huis- aan huiskrantjes worden hoe langer hoe minder, zodat een groot deel van de klanten deze krantjes direct bij het oud papier gooien. Dus adverteer je op de kabelkrant waar elk kwartier jouw aanbieding tien seconden voorbij komt. Wie kan in 2013 daar nog het geduld voor opbrengen en springt na het zien ervan vervolgens enthousiast op de fiets om bij jou de aanbieding direct te scoren? Ik ken ze niet. De internetkrant is nog een optie of een sandwichbord voor de winkel. “Vandaag in de reclame twee voor de prijs van één?” Dongen is ruim voorzien van deze klapborden voor de deuren van de winkels, maar ook zonneschermen, uithangborden, you name it. De winkelier is desperaat en moet toch iets doen om zijn klanten te trekken.
Op maandag 25 februari is dit echter voorbij. Dan gaat het reclameverbod rotondes en openbare ruimte in werking. Een grote vrachtwagen komt alles opladen en brengt het gelijk naar de Coolhof. De gemeente heeft jarenlang een gedoogbeleid gevoerd, maar dat moet nu maar eens afgelopen zijn. Soms heeft men bij excessen wel ingegrepen, maar meestal zag men het door de vingers. Aan deze rechtsongelijkheid MOET een einde komen, vindt men aan de Hoge Ham. Het is niet overzichtelijk, de verkeersveiligheid kan ermee in gevaar komen en de uniformiteit is ver te zoeken. Nog even en heel Dongen moet dezelfde kleur groene voordeuren krijgen. Je zou ook kunnen zeggen dat het gebruik van de borden en kleuren op de borden de gemeente juist wat vrolijker en levendiger toont, maar de gemeente wil orde en netheid. Of… willen ze geld? Ja geld; daar draait het om. Want je kunt wel een vergunning aanvragen voor een uithang- of klapbord. Dan ontvangt de gemeente hierover leges. En nu het met de grondpolitiek niet mee zit moet toch ergens een bron zijn om de pijp te laten roken?