In mei heb ik er ook al over geschreven, maar het lijkt in versneld tempo nog slechter te gaan: de winkelleegstand in Dongen is dramatisch. Afgelopen week reageerde de wanhopige voorzitter van de winkeliersvereniging Dongen Promotion in Dongen.nieuws.nl hierop om een initiatief te gaan starten samen met de gemeente en de Kamer voor Koophandel om het Dongens centrum nieuw leven in te blazen. Het idee is om een centrummanager te benoemen, die belast wordt met het geven van antwoorden op de vraag hoe het centrum van Dongen een plek wordt waar haar burgers graag vertoeven. Het probleem wordt de financiering.
De gemeente heeft geen geld voor zo’n ambtenaar, en de armlastige winkeliers evenmin. Die strijden om te overleven. De vraag is wie deze onderzoeker gaat financieren. En wat levert het onderzoek op? In mijn ogen wordt dit een open-deuren-onderzoek. Want wat de werkelijke oorzaak van de teruglopende middenstand is hoef je niet te onderzoeken. Dat zit in het nieuwe gedrag van het kooppubliek. Het gaat dan niet over winkels als, bakkers, slagers en supermarkten, maar over de speciale winkels, waaronder ook kledingzaken.
Op het artikel in Dongen,Nieuws werd gereageerd dat de huren van de winkels te hoog waren. Het is inderdaad schrijnend dat de aanbieders van winkelruimte niet meedelen in de malaise. Hoewel de eigenaren van een winkel die tien jaar of langer leeg staat ook geen euro verdient aan het winkelpand, zoals de eigenaar van de boekhandel De Vries/Korthout aan de Hoge Ham. Als winkelruimte goedkoper moet worden zouden de aanbieders van de winkelpanden ook mee moeten denken en handelen. Ze zouden bijvoorbeeld de huur kunnen halveren en afhankelijk van het door een accountant bevestigde bedrijfsresultaat van de winkelier kunnen laten berekenen wat de winkelier moet gaan betalen. De winkelier die het pand huurt betaalt dan 50% in maandelijkse termijnen en als aan over het jaar blijkt dat hij een bepaalde winstmarge heeft gemaakt heeft de verhuurder maximaal recht op de overige 50%. Wordt de vastgestelde marge niet gehaald, dan wordt de naheffing gerelateerd aan het resultaat. Het kan dus voorkomen dat een winkelier dus geen naheffing krijgt bij verlies. Daarmee leg je een stuk van het risico bij de verhuurder. Bij dergelijke afspraken is het natuurlijk van belang dat er geen discussie over het resultaat kan ontstaan. Ook zouden er bijvoorbeeld ontbindingsclausules kunnen worden opgenomen als de winkelier langer dan 5 jaar geen 100% van de huur kan betalen. Maar zo geef je wel de winkelier ruimte om orde op zaken te stellen en een mogelijkheid een opstart te maken.
Maar een traditionele winkel opzetten is ondanks een lage huur niet de oplossing. Zeker niet als er een megabedrijf als Van Cranenbroeck in Dongen is gevestigd, dat alleen maar verder groeit en spullen verkoopt die ook in de “gewone” winkels in Dongen te verkrijgen zouden kunnen zijn.
Eerder heb ik ook al eens geschreven dat een winkel onderscheidend moet zijn. Ook dat je betrokken moet zijn bij je producten en weet wat je zoal in huis hebt. En alleen een winkel in de Hoge Ham of op het Looiersplein is niet voldoende. Een winkelier moet met zijn aanbod ook te vinden zijn op het internet en in de sociale media en allianties gaan opzetten met winkeliers die aanvullende producten aanbieden. De klant moet zich geholpen en serieus genomen voelen. De tijd van massawinkels is over. Deze markt zal zich geheel verplaatsen naar het internet en apps. Het aanbod van winkels zal dan ook kleiner worden, zowel in aantal als in vierkante meters en dus meer onderscheidend. Leuk dus om als winkelend publiek te bezoeken, want elke winkel heeft een eigen verhaal. Bovendien vergroot een dergelijke instelling ook de eigenwaarde van de winkelier.
Als de centrummanager er al zal komen, laat hij of zij zich niet focussen op de traditionele opzet van winkels, maar Dongen onderscheidend maken. Want zelfs in de steden zie je dat ook daar de klad zit in de middenstand. Mensen hebben of krijgen een heel ander koopgedrag. Al veel winkels zijn kapot gegaan aan kijken in de winkel en kopen op het internet. En niet alleen om de prijs wijkt men uit naar het internet, maar ook omdat de winkelier geen toegevoegde waarde kan bieden. Dit soort winkels worden kansloos en zeker in Dongen, waar de concurrentie bijna letterlijk om de hoek zit.
Ik ben benieuwd hoe Dongen er over pakweg 10 jaar uit zal zien. Eén ding is zeker: het zal nooit meer zijn zoals het was.