Europese regels en wetten

We zijn al zo’n vijftig jaar bezig om van Europa iets van een eenheid te maken. Tot op heden heeft ons dat meestal niet veel meer opgeleverd dan wetgeving over bijvoorbeeld de breedte van de kozijnen aan de binnenkant van een damestoilet in een horecagelegenheid op het oosten of de afstand tussen de knoopjes van een damesshirt. Dit om oneerlijke concurrentie te voorkomen. 750 Parlementariërs zijn continu op reis tussen huis, Brussel en Straatsburg en tussendoor zijn ze aan het lunchen of dineren met lobbyisten, die er geen enkel belang bij hebben dat er over de echte zaken besluiten worden genomen. Om de parlementariërs toch een beetje aan de gang te houden, lijken de onderwerpen voor besluitvorming vaak gezocht.

Het tegenhouden van regelgeving is tot een kunst verheven.
Een instituut rekende in 2007 uit dat als we alle Europese wetgeving die op dat moment van kracht was in de lengte achter elkaar zouden leggen de afstand een marathon zou overtreffen. Een ‘gemiddeld persoon’ zou destijds vier uur moeten rennen om de rij wetten te passeren. Ondertussen zijn we bijna 8 jaar verder. Waarschijnlijk zijn we nu de 50 kilometer al lang gepasseerd. Maar de achterliggende boodschap is duidelijk: al deze wetten moeten op nationaal niveau geïmplementeerd worden. En zo houden we ons bezig.
Waar het echt om draait, daar valt met geen mogelijkheid overeenstemming over te bereiken in Brussel.
Neem nu onderwijs, buitenlandse politiek, verkeer of defensie. In de Verenigde Staten waren dat de eerste zaken waar de federatie over ging. In Europa mag het over alles gaan als het maar niet al te belangrijk is.
Neem nu het verkeer. Als u door 20 landen in Europa reist koop dan een grote kist en stop daarin het volgende: een verbanddoos (9 landen), een gevarendriehoek (20 landen),veiligheidshesjes (16 landen), reservelampjes (2 landen), brandblusser (4 landen) en voor Frankrijk een alcoholtester. Allemaal zaken die in Nederland niet nodig zijn. De Belgische minister van verkeer zei laatst over de brandblusser die in België verplicht is,: “Als er brand uitbreekt in uw auto; neem de brandblusser, gooi deze zo ver weg als u kunt. Ga staan waar de brandblusser landt en bel de brandweer.” Hij weet als geen ander dat de goedkope autobrandblussers én niets helpen of niet werken als u ze echt nodig heeft,
Dus uw halve auto ligt vol met nutteloze accessoires, die de nationale wetgevers voor u hebben bedacht. En dan hebben we het nog niet over wel of geen winterbanden, sneeuwkettingen etc. En we hebben het ook niet over de verschillende verkeersregels en toegestane maximum snelheden. Iets waar wij in Nederland overigens volledig in zijn doorgeslagen.
Maar wat zien we nog meer. Elk land wil de buitenlander als melkkoe op ’s lands wegen toelaten. Hier een vignet, daar een tolweg of tolbrug. In het volgende land weer een nieuw snelwegvignet. En dat terwijl u op de getankte inhoud van uw tank al ongeveer 70% aan de landelijke overheid hebt gedoneerd. Een land als Nederland dat aan de rand ligt, komt hier er dus altijd bekaaid vanaf. Als we naar het buitenland rijden kunnen we niet om België of Duitsland heen om ergens met de auto te komen, terwijl wij uitsluitend bestemmingsverkeer uit het buitenland kunnen ontvangen. En wij willen de toeristen natuurlijk niets in de weg leggen, want die vinden we voor ons land belangrijk. België en Duitsland zijn voor ons vaak doorgangslanden en dat steekt onze buurlanden. We rijden over diens snelwegen, maar geven er geen cent uit. Dan maar een vignet of tol. Als we echt vrij handelsverkeer willen, dan zullen we dit binnen Europa moeten regelen. Uniforme verkeersregels en Europese financieringsbronnen voor de E-wegen, zodat de landelijke overheden de passerende toerist niet de dupe laat worden. En dan de verschillen in de accijnzen die landen de benzineleveranciers opleggen. Gelijk trekken zodat er weer echte concurrentie kan ontstaan, ook in de grensstreken, Pak van die ongeveer 70% accijns bijvoorbeeld 15% voor de Europese onderhoud en aanleg van de E-wegen en zorg dat de regels voor het autoverkeer in heel Europa gelijk zijn. En wat dacht je van de CO2 emissies van de auto’s. Elk land heeft zijn eigen regels terwijl het milieu niet ophoudt bij de grens.
Met verbazing lees ik dat er door slecht beleid en onverwachte storingen in elektriciteitscentrales België mogelijk zonder stroom komt te zitten. Ook zo’n dossier wat onmogelijk op een efficiënte manier landelijk geregeld kan worden. Nee, we moesten zonodig de energiemarkt gaan privatiseren om concurrentie toe te staan. Dat de verkoop aan de consumenten wordt verdeeld over particuliere partijen, daar kan ik nog wel inkomen, maar het netwerk zou toch Europees geregeld en op zijn minst afgestemd moeten zijn.
En waarom kijken we naar Amerika als aan de grenzen van Europa het rommelt met de democratie en de koude oorlog weer wordt opgewarmd. De instroom van vluchtelingen, de vrijheid van onderwijs. Allemaal onderwerpen waar we als Europa het eens over zouden moeten worden.
Je zult wel denken, uw columnist is tegen Europa: nee, juist niet. Maar het wordt tijd dat de echte dossiers op tafel komen.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht