Een wereld zonder God is de hemel op aarde

Nog nooit heb ik me zo atheïstisch gevoeld als deze week. Het geloven in een God begint hoe langer hoe bezwaarlijker te worden. En zeker omdat er sprake is van een ‘geloof’ is de zekerheid hieruit een zeer persoonlijk iets. Waarom geloven mensen? De wereld en de maatschappij zijn complexe systemen, die wij stervelingen niet kunnen overzien. In het verleden waren daarom er voor elk onverklaarbaar natuurverschijnsel Goden benoemd, om tegenaan te bidden en offers aan te brengen, zodat ze de mensen gunstig gestemd bleven.

Binnen de Hebreeuwse Bijbel werd in het boek Genesis de schepping beschreven. Het is zeker dat alle scheppingsverhalen onzin zijn; dat heeft o.a. Darwin 150 jaar geleden al aangetoond. Niet dat ik zeker weet dat de wereld door een oerknal is ontstaan, maar dat lijkt toch iets aannemelijker dan een boetserende God die de wereld in een week in elkaar knutselt. De schrijvers van scheppingsverhalen hebben deze verhalen overdrachtelijk bedoeld om uit te leggen hoe we met de aarde en onze medemens om moeten gaan.
Toen we meer konden verklaren hoe dingen tot stand kwamen werden de natuurgoden afgeschaft en ontstonden er monotheïstische godsdiensten zoals het christendom en de Islam. Dat was overzichtelijker en die ene God werd daardoor almachtig. Zijn hulpjes op aarde konden zo ook deze macht misbruiken. Omdat we toch kuddedieren zijn, willen we elkaar overtuigen van het ‘geloof’ en zo ontstonden er geloofsgenoten, met daarbij ook al direct conflicten over het geloof. In één van mijn eerste geschiedenislessen werd al over Bonifatius verteld, die zou zijn vermoord in Dokkum omdat hij met geweld de Friezen wilde kerstenen. De kruistochten in de middeleeuwen waren ook godsdienstoorlogen. En met de verzuiling, die er tot diep in de 20e eeuw in onze samenleving was, hebben zelfs geloofsgroepen van dezelfde stam met de rug tegen elkaar gestaan. Ieder leefde in zijn eigen wereld en vermenging was eigenlijk niet de bedoeling. Ik kan me nog herinneren dat we op de lagere school in de klas één protestants meisje hadden. Het was zo bijzonder dat ik nu na ruim 50 jaar nog steeds weet hoe ze heette. Vaak werd het verschil van godsdienst en de drang tot overheersing op geloofsterrein als argumenten gebruikt om oorlogen te starten. In de praktijk blijken culturele verschillen, macht en jaloezie de werkelijke oorzaken te zijn van godsdienstoorlogen.
Het christendom met als grootste blok de pragmatische katholieken heeft met een mix van macht over geest (de pastoor) en middelen (de fabrikant) de laatste eeuwen, tot ongeveer vijftig jaar geleden, een enorme invloed gehad in het westen. Sinds het vrijdenken van de jaren zestig is het christengeloof als hecht collectief afgebrokkeld. Vele christenen kwamen los van hun kerk en beleven nu hun geloof voornamelijk individueel, buiten het instituut van de kerk. Vandaar dat nu in een hoog tempo christelijke kerken worden gesloten. Sindsdien zijn de muren tussen de zuilen voor een groot deel afgebroken. Omdat mensen nu eenmaal graag houvast hebben zijn de interpretaties van de oude christelijke waarden veel ruimer geworden en vult men dit aan met facetten uit andere religies. Het geeft de mensen houvast op de geloofsvraag: Waarom zijn we op aarde?
De Islam en het christendom laten mensen geloven in een hiernamaals. De ‘priesters’ weten zelfs te vertellen wat je in dit aardse leven moet doen om in het hiernamaals gevierd te worden. Nog nooit heeft iemand ons kunnen vertellen hoe de wereld precies is aan de andere kant. Dus wat je doet in dit aardse leven ter voorbereiding op wat erna komt, komt enkel voort uit geloofsovertuiging. Als het aardse bestaan dan niet zoveel voorstelt, lijkt het aantrekkelijk je op de tijd na dit aardse bestaan te richten. Vaak worden er extreme eisen gesteld aan gelovigen om een goede plek in het hiernamaals te verdienen. Dat geldt niet alleen voor de moslims, maar ook bij veel christelijke groeperingen komt dit voor. En omdat veel mensen beïnvloedbaar zijn, kunnen deze personen door de leiders van radicale religieuze groeperingen onder zware druk gezet worden om handelingen te verrichten waarbij ze zelfs het leven moeten laten. Daarmee worden ze martelaar en worden daarvoor vorstelijk beloond in het walhalla. Maar als er niets na de dood zal blijken te zijn, is dit martelaarschap alleen een voorbeeld voor nieuwe slachtoffers van deze godsdienstwaanzin. En zo blijven door hersenspoeling mensen zich opblazen of voeren ze andere terroristische daden uit. Alles in de naam van een God. Als Allah of Jezus destijds zouden hebben geweten hoe gewetenloze radicale leiders in hun naam de wereld in een groot verderf storten, zouden ze destijds zich niet hebben uitgesproken. Dan hadden ze geen Nieuw Testament of Koran laten schrijven. In principe zijn beide geloven in de oorsprong vredelievend en hadden ze de vrede een dienst bewezen door destijds geen religie te starten.
Onafhankelijk van welke godsdienst dan ook hebben we een geweten. Een geweten dat niet cultureel bepaald is. In bijna alle culturen kennen we dezelfde gewetensoverwegingen, ondanks dat de culturen nooit vermengd zijn geweest.
Waarom worden er in de naam van God de vreselijkste daden uitgevoerd? God wordt door religieuze leiders als middel gebruikt om de macht te grijpen. Het gaat niet om het individu, maar om de macht. Dat een individu het aards bestaan met geweld laat ontnemen in naam van God, maakt iemand geen martelaar maar een dom oorlogswapen. Als mensen beseffen dat het aards bestaan de weg is om te helpen de wereld te ontwikkelen tot een vredelievende, duurzame maatschappij, dan hoeft men zich niet druk te maken om het hiernamaals. Dan is daar plek voor je, als je dit wil geloven. De weg is belangrijker dan het doel. We zijn allemaal een tijdelijk radertje in een stelsel waarvan we het doel nooit zullen weten of bereiken. Een religie die jou wil leiden naar de dood kan daarbij veel schade aanrichten. Geen enkele godsdienst predikt dood en verderf in God’s naam. Religie is egoïstisch. Als je leeft om later in de hemel te komen doe je dat voor jezelf.
En waar religie wordt opgedrongen en de kerk en staat met elkaar zijn vermengd is geloof geen geloof, maar een afgedwongen levenswijze.
Een wereld zonder God is de hemel op aarde.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht