Treurig

Ik zit deze mijmering te schrijven, liggend op een stretcher in de zon, onder een paar tropische bomen op een privé terras op vijf meter afstand van de Caribische zee in Curaçao. Niet bepaald een omgeving om jezelf druk te maken over het leed van de wereld zou je zeggen. Maar zelfs onder deze omstandigheden moet ik het woord ’treurig’ in de mond nemen.

We zijn vertrokken vanuit Nederland de dag na de avond dat Parijs in paniek was, waar een aantal terroristen dood en verderf hadden gezaaid onder onschuldige mensen.
We hebben niets gemerkt op Schiphol van directe veranderde veiligheidsmaatregelen. Gelukkig maar, want de vraag is of het iets helpt.

Al dat gecontroleer zou een gevoel van veiligheid moeten opleveren. Ik heb nog nooit meegemaakt dat men bij de controle een handgranaat of wapen aantreft. Wel dat bij mijn vrouw een borduurnaald van vier centimeter uit de handbagage werd gehaald. Stel dat ze de piloot hiermee zijn ogen zou willen uitsteken. Als terroristen iets van plan zijn, doen ze dit op een veel slimmere of veel dommere manier. Als het eigen leven niet telt zijn het meestal domme aanslagen, waar de zogenaamde martelaar zoveel mogelijk schade wil aanrichten aan de verderfelijke Westerse wereld. En soms lukt het en soms niet. De aanslagen in Parijs zijn voorbeelden van domme aanslagen met helaas veel effect. Tegen zelfdestructie kun je niemand beschermen: het is als met een geweer op een mug schieten. Je kunt niet overal waar mensen zich samenscholen beveiligers opstellen en voorkomen dat een gek zich laat ontploffen in de menigte.

Bijna alle maatregelen die je kunt treffen zijn schijnmaatregelen. Iedereen die roept: gooi alle grenzen maar dicht, heeft een zeer gekleurd wereldbeeld en waarschijnlijk een heel andere agenda dan alleen terrorisme bestrijden. Maar al te graag worden terroristische daden over één kam geschoren met andere actuele problemen zoals de vluchtelingenproblematiek. Elke maar enigszins lijkend verband wordt vooral door zwaar rechtsminnend Nederland uitvergroot en gezien als een reden om ons landje achter de dijken om te bouwen tot een volledig joods-christelijke Arische vesting, waarbij per definitie alles wat daarbinnen niet thuishoort, terstond uit ons land moet worden gedeporteerd.

Alsof we daar de problemen hier en in de rest van de wereld mee oplossen. Maar mensen maken graag het probleem klein en overzichtelijk en denken daarmee hun angst de baas te zijn. We stonden als Nederlanders lang bekend als gastvrij en tolerant, maar door deze angst is hier niet veel meer van te merken. Een derde van het electoraat schaart zich inmiddels achter de angstpolitiek van Wilders. In het pre-internettijdperk kon men nog gemakkelijk de meute beteugelen, maar door social media is er nu voedingsbodem voor elke theorie, hoe verderfelijk deze ook moge zijn.

En hoewel we maar eenmaal per vier jaar kiezen en de politiek eigenlijk dan ook een vierjarig mandaat zouden moeten geven, zijn de periodieke politieke populariteitspolls zowat de graadmeter van de hedendaagse politieke macht. En zelfs de zittende macht houdt hier rekening mee, om niet als arrogant te worden weggezet, omdat men geen rekening houdt met de mening van “het volk”. Overhaast handelen lijkt me sowieso niet goed. Telkens als er iets rampzaligs gebeurt roept men om maatregelen en regelgeving en binnen no-time hebben we hier alweer spijt van. Waarom doen we dit eigenlijk? Niet doen dus.

Op zich zijn geheime dienstactiviteiten de enige manier om terrorisme te bestrijden. Onder de radar dus. Proberen de lijnen tussen cellen en groepen te ontdekken; deze in de gaten houden en dan uitschakelen. Plasterk vraagt om meer mandaat voor de inlichtingendiensten om dit goed te kunnen doen, maar moet dan achteraf toch weer openheid van zaken geven, waarmee het effect teniet gaat. Politiek kun je dit nooit goed doen. We bijten in onze eigen staart. En wellicht heeft u het nog niet in de gaten, maar de derde wereldoorlog is allang begonnen. Een cyberwar tussen landen, bedrijven, regimes, hackers, terroristische organisaties en geheime diensten. Met de bovengrondse ouderwets uitgevoerde terroristische aanslagen worden wij hierbij nu ook weer betrokken.

Elke vorm van discriminatie: wel of niet, arm of rijk, moslim of christen, zwart of wit, gelovig of ongelovig, is volgens mij de belangrijkste reden van al dit geweld, de cyberwar en terrorisme. Geweld zal er altijd blijven zolang groepen zich gediscrimineerd blijven voelen. Het mobiliseren van gelijkgezinden is nog nooit zo gemakkelijk geweest als in het huidige internettijdperk. Het wordt niet gemakkelijk. Ik vrees dat we helaas nog maar aan de vooravond staan van nog veel meer ellende.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht