Tachtig euro per dag kost een vluchteling in de noodopvang, liet een zielige burgemeester zich ontvallen. En dat in een gemeente waar meer dan 300 vrijwilligers spontaan zich meldden om bij te springen. De verongelijkte burgemeester vertelde daarbij dat ze van die 80 euro slechts de helft van het COA terug krijgt en zodoende de helft van de kosten uit de toch al niet rooskleurige gemeentelijke middelen moet worden opgehoest. Tachtig euro!
Een hotelovernachting kost gemiddeld rond de zestig euro en met wat fantasie kun je voor een tientje per dag goed eten, zeker met hulp van vele vrijwilligers. Waarom dan toch 80 euro?
Ik schat in dat eenmalige kosten, zoals het aanschaffen van bedjes en dekens en voedselvoorzieningen hierbij een belangrijke kostenpost zijn, evenals het huren van sporthallen (die meestal in eigendom zijn van de gemeentes) etc.
Wat echt geld kost is het zeulen met vluchtelingen. Deze vaak getraumatiseerde medemensen elke 72 uur laten verhuizen van hot naar her, dat kost geld. Alleen al de logistieke operatie om dit te doen. En waarom? Omdat we als regel hebben gesteld dat we binnen 72 uur de vluchteling vanuit de noodopvang zouden moeten doorleiden naar een AZC of meer reguliere opvang voor vluchtelingen. Als dit niet lukt verhuist het circus naar de volgende plaats waar noodopvang mogelijk is. In tijden van crisis moet men dergelijke maatregelen eigenlijk direct opschorten, maar niemand durft dergelijke beslissingen te nemen onder druk van het steeds sterker wordend geluid dat vluchtelingen hier niets te zoeken hebben. En als je ze langer binnen je gemeente houdt, gaan ze uiteindelijk nooit weg, is daarbij het argument. Als je ze langer in je gemeente houdt, zul je bovendien ook andere voorzieningen moeten verzorgen zoals gezondheidszorg en scholing. En daar zit het Wilders-lievende deel van de bevolking al helemaal niet op te wachten. Stel dat ze integreren. En we hebben al zoveel werklozen en Moslims.
Natuurlijk zijn de verwachtingen van vluchtelingen veel positiever over een land als Nederland als over hun eigen land, wanneer ze hun vaderland de rug toekeren. Blijven in eigen land is geen optie en het lijkt daarom dat het overal beter is dan thuis. Maar kom je in die gedroomde verre bestemming terecht, dan is het maar de vraag of het beter is dan in het vaderland. De vluchtelingen hebben vaak ontstellend veel moeten betalen en moeten afzien om op deze bestemming te komen, en dan blijkt dat men, eenmaal aangekomen in het Mekka, men daar er alles aan doet om jou zo snel mogelijk weer terug te sturen. Terugsturen naar het land waar je in de EU als eerste bent geregistreerd, zoals besloten is in het Dublin-verdrag, of nog liever: Europa uit, Aan de grenzen van Europa wordt nu al een schifting gemaakt welke vluchtelingen wel of niet worden toegelaten, afhankelijk van het land waar men vandaan komt. Tegen alle internationale verdragen in, maar blijkbaar voelt men zich daar niet meer aan gehouden.
Als je de tachtig euro per noodvluchteling per dag als gemeente wil uitsparen, zal Europa iets moeten doen. Europa kraakt in zijn voegen. Nationale belangen worden toch veel belangrijker geacht dan een samenwerking op te zetten om dit probleem echt aan te pakken. Echt aanpakken door bijvoorbeeld aan de randen van Europa culturele niemandslanden te creëren waar de vluchtelingen, met militaire bescherming, worden opgevangen en direct aan de slag kunnen om te werken, naar school te gaan en een economisch leven op te bouwen. Dit in plaats van nutteloos verzamelen van mensen in sporthallen en tenten en slechts te voorzien van voedsel en onderdak.
Creëer van deze vluchtelingzones nieuwe economische centra, waarbij direct gewerkt moet worden om dit zo duurzaam mogelijk te doen. CO2 neutrale gemeenschappen, waar niet wordt gewerkt aan de terugkeer naar het eigen land, maar gewerkt wordt aan een nieuwe toekomst. Want een weg terug is vaak ook onmogelijk. De vraag is en blijft: hoe krijgen we Europa in beweging. De ware lakmoesproef ten aanzien van de toekomst van de unie.