Trendwatching

Ik probeer altijd vooruit te kijken. Hoewel ik wel van mening ben dat je uit het verleden wel kan leren om vanuit het heden de toekomst een beetje te sturen. Dat wil zeker niet zeggen dat alles vroeger beter was; echt niet. Wat er vooral gaat veranderen zijn de mogelijkheden die grootschalig voorhanden komen om de wereld op zijn kop te zetten. Het woord disruptie popt hoe langer hoe vaker op, waarbij de gevestigde orde wordt omvergekegeld door de vernieuwing. Een jaar geleden heb ik hier in deze blog ook al eens aandacht aan besteed.

Afgelopen vrijdag hadden wij met collega’s een ochtend over trendwatching in het licht van innovatie binnen ons bedrijf: een grote verzekeraar, die -evenals haar concurrenten – niet in staat is om snel veranderingen door te voeren. De bedoeling van de ochtend was om het belangrijkste kapitaal van de verzekeraar – de mensen die er werken – hun ogen te laten openen voor wat er in hun omgeving gebeurt. Hoe verandert de maatschappij en hoe zouden wij hieraan als verzekeraar ons steentje bij kunnen dragen? De ochtend werd ingevuld door onze eigen trendwatcher: Bob van Leeuwen. Deze ambitieuze jongeman -een modieuze hipster, die dus naast de trends ook de hypes volgt- vertelde ons in het kort hoe trendwatching werkt. Hij had het over drie niveaus micro, meso en macro. Het microniveau is wat je ziet; bijvoorbeeld in het modebeeld. Het mesoniveau is hoe die microzaken met elkaar zijn verbonden en het macroniveau is de feitelijke hogere reden waarom een trend ontstaat. Om een leergang trendwatching te doen moet je een vierjarige HBO-opleiding doorlopen. Wij kregen 3,5 uur om hier iets van op te snuiven. Maar dat was voor mij al genoeg om deze ochtend tot de meest inspirerende morgen van het jaar te maken. We kregen namelijk als opdracht om in groepjes van 4-5 mensen een uurtje de stad Tilburg in te gaan om op loopafstand van kantoor trends te zien en deze te fotograferen en door te sturen naar Bob. Daarbij moesten we nadenken hoe de gefotografeerde situaties in het licht van micro, meso en macro moesten plaatsen. Ons groepje, bestaande uit een drietal vrouwelijke collega’s en ik, werden naar de Spoorzone gestuurd; een ontwikkelingsgebied waarbij de industriële omgeving wordt getransformeerd tot een verzamelterrein van bedrijfjes, maatschappelijke en culturele instellingen. De oorspronkelijke industriële gebouwen worden daarbij grotendeels gerespecteerd. Dat wil zeggen dat ze niet worden gesloopt. Daar aangekomen viel mij de eerste indruk een beetje tegen. Het was rommelig, er waren veel vernielingen aangericht en er was eigenlijk niets af. Na een half uur was dat wel anders. We liepen een aantal gebouwen in en zagen allerlei initiatieven die ogenschijnlijk autonoom functioneren, maar vanwege het feit dat ze samen in één gebouw zitten ontstaan er kruisbestuivingen. Kruisbestuivingen, waardoor zeer onorthodoxe businessmodellen ontstaan. Typisch is dat alle bedrijfjes één of tweepitters zijn, waarvan de deelnemers zeer betrokken zijn en iets unieks wegzetten. Het gaat deze mensen niet om grote inkomens, baantjes van 9 tot 5, auto’s en bonussen, maar om met plezier en in het eigen tempo ergens aan te werken waaraan je plezier beleeft en toch nog een boterham mee kan verdienen. Door gebruik te maken van elkaars ruimte en materialen zijn de kosten relatief laag.
In onze tijd werden we opgeleid en was de droom om je aan te sluiten bij een solide grote werkgever, waar je dan zolang mogelijk bleef en werd gewaardeerd vanwege je loyaliteit. Er werden je feestjes aangeboden als je er 12,5 , 25 of 40 jaar werkte. In de luwte van het ondernemerschap van het grootkapitaal kon jij je ding doen. Haast onverwoestbaar leek dit. Maar het nadeel van deze molochs is dat de flexibiliteit ver te zoeken is en wanneer er voor de bedrijfstak disruptieve ontwikkelingen zijn zoals de blockchain, valt deze wereld mogelijk snel uit elkaar. De blockchain is een methode die ervoor zorgt dat je volkomen veilig rechtstreeks zaken kunt doen als consument met de producent. Alle tussenliggende schakels -behoudens fysieke logistieke- kunnen er tussenuit worden geknipt. Vooral banken en handelshuizen zullen zwaar getroffen worden als dit echt van de grond komt. Kleine ondernemers zitten niet te wachten op allerlei dure bemiddelingskosten en zullen deze ontwikkeling zeker gaan omarmen. En aangezien de ijsberg van grote bedrijven al flink aan het smelten is, zijn de arbeidskansen hier dus ook aan het verdwijnen. Jonge mensen, die van school komen, gaan er daarom ook al hoe langer hoe meer vanuit dat ze niet meer in loondienst maar als ondernemer aan de slag zullen gaan. En dat wordt bijna een intrinsieke denkwijze. Bijkomend effect is dat de salarissen minder hoog zullen zijn, maar de voldoening in werk flink zal stijgen.
Alle groepen van onze trendwatching-minicursus die door de stad liepen en foto’s hadden gemaakt, registreerden deze zelfde ontwikkeling. De kernwoorden waren: hergebruik, samen, aanvullend, solidair, maar ook ambitieus. Niet om zelf snel rijk te worden, maar om samen de wereld mooier en gelukkiger te maken, zonder de eigen individuele inbreng uit het oog te verliezen. En dit in wisselende samenstellingen en ingespeeld op de vraag van nu.
Al lijkt de wereld soms een verderfelijk oord; als dit doorzet wordt deze toch een stuk mooier.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

Beoordeel dit bericht