Met verbazing onderga ik de machtswisseling bij de PvdA. Het gaat slecht met de sociaal democratische partij. Asscher is nu de man en Samson verdwijnt direct af door de zijdeur. Samson, die in 2012 toch de partij naar een onverwachte grote zege leidde, maakt zijn karwei dus niet meer af. Onbegrijpelijk; zeker ook omdat Samson niet vernederend verslagen is, maar met een relatief klein verschil de machtsstrijd heeft verloren. Mogelijk is hij zo moedeloos geworden dat hij de druk niet meer aan wil en kan.
Juist in een tijd dat de partij alle zeilen bij moet zetten om van de campagne nog iets te maken, is ook de steun van Samson belangrijk. Het zal de kiezer niet geruststellen dat de leider de handdoek zo snel in de ring gooit. Maar het rammelt nog meer in de PvdA. Ongekend in deze kabinetsperiode is het aantal afsplitsingen binnen de partij, waarmee de interne onrust al was getekend. De groep DENK en Monasch keerden de partij de rug toe. Afsplitsingen zijn sinds 1993 niet meer voorgekomen en zijn sowieso niet vaak aan de orde geweest bij de PvdA. Het zou aan banden moeten worden gelegd dat afgesplitste raads- of kamerleden op eigen houtje verder zouden mogen gaan. Formeel stemt men op een persoon, maar feitelijk is het op de partij. In mijn ogen zouden alleen kamer- en raadsleden aan mogen blijven als afgesplitste partij, als ze destijds met voorkeurstemmen zijn gekozen. Dan zou je nog recht van spreken hebben.
Hoewel de PvdA nog 35 zetels overhoudt en daarmee formeel de op één na grootste partij van het land zou zijn, wordt de feitelijke politieke invloed afgewogen naar de stand van de peilingen. Politici van een kelderende partij in de peilingen worden niet serieus meer genomen. Het volk meet met de peilingen als instrument af, wat de politieke macht van de partij voorstelt. We kiezen dus eens per vier jaar een aantal volksvertegenwoordigers van een partij en zeker bij regeringsdeelname zagen de kiezers al direct aan de stoelpoten met dalende peilingen. Het volk zal namelijk altijd mokken als een partij moedig is en meedoet aan een regeringscoalitie. Het feit dat een partij niet alleen kan regeren en dus compromissen moet afsluiten, zien de kiezers als hoogverraad aan de stemmers. En bij links is dit altijd erger dan bij rechts. En deze afrekencultuur wordt hoe langer hoe sterker, naarmate het volk langs verschillende kanten meer een stem kan laten horen. Deze stem wordt luider omdat sociale media -vaak anoniem- een openbaar platform bieden om sentimenten op te werpen, die vaak appelleren aan ongegronde onderbuikgevoelens, die door ‘het volk’ en masse worden gekopieerd.
Ook het feit dat iedereen mag meebeslissen zorgt voor onrust. Het lijkt het ultieme democratische uitgangspunt, maar ik maak me zorgen als over elk besluit elke reaguurder een stem kan uitbrengen. Alsof iedere Nederlander overal verstand van heeft. De Nederlander is vaak niet eens in staat zijn eigen situatie in goede banen te leiden, laat staan dat hij met zijn mening over van alles en nog wat het land kan dienen. De nieuwe politieke partij GeenPeil is van mening dat politiek enkel door volksraadpleging moet worden bedreven. Totale onzin. Zoals iemand al zei tijdens een praatprogramma op TV: “Je gaat toch ook niet in een vol vliegtuig, een petitie houden onder de passagiers en deze aanbieden aan de piloot met de opdracht om nu te gaan landen.”
De nieuwe media respecteren niet de aloude principes van journalistiek: hoor en wederhoor. Ongestraft kunnen mensen de meest aperte onzin etaleren en met slimme marketingtrucs manipuleren deze roeptoeters hele volksstammen en zetten deze op het verkeerde been. Veel mensen nemen deze onzin aan als waarheid: “Het is waar, ik heb het op Facebook gelezen”.
En vervolgens zakken of stijgen de peilingen weer, gebaseerd op drijfzand.
De volksvertegenwoordiging heeft een mandaat van vier jaar en zoals de naam al zegt vertegenwoordigen zij het volk. Ben je niet eens met het beleid, dan heb je de taak de volksvertegenwoordiging te beïnvloeden. Niet met anonieme ongenuanceerde kritiek vanuit de zijlijn, maar van binnenuit met argumenten. De meeste partijen en zeker de PvdA hebben goede hulpmiddelen om argumenten in te brengen, ook van niet-partijleden.
Maar teveel laten mensen zich ophitsen via apps en internet en zeggen in navolging van Wilders dat ze alles mogen kunnen zeggen conform artikel 7 van de grondwet. Achteraf -bijvoorbeeld in de zaak tegen Wilders- kan de rechter bepalen of men niet te ver is gegaan. En als de rechter dan komt tot een veroordeling of uitspraak dat de uitspraken toch kwetsend of beledigend zijn is het in een rechtstaat niet kies om de onafhankelijkheid van de rechtspraak daarmee ter discussie te stellen.
Als despoot van waarschijnlijk de grootste politieke beweging na de verkiezingen in 2017 zegt hij volledig lak te hebben aan de uitspraken van onze controlerende macht. Uiterst kwalijk, gevaarlijk en dubieus.
De Nederlander behoort tot de meest tevreden en welvarende wereldburgers. Waarom zo’n houding?