Mensen en de wereld evolueren, dat wil zeggen ontwikkelen. Meestal betekent dit dat dingen verbeteren en moderniseren. De mensheid gaat hierin mee, waardoor de wereld hoe langer hoe meer op een hoger niveau zou moeten komen. Dit is niet altijd het geval. Soms zakt een beschaving -vaak na een strijd terug naar een bedenkelijk niveau en veert het soms eeuwen niet meer terug. Dat gebeurt ook weleens, omdat we de ontwikkelingen niet meer kunnen bijbenen. En als ‘soms’ vaker voorkomt dan gaan mensen in mijn ogen dus achteruitlopen.
Dat wil zeggen dat ze bang worden van de vernieuwing en stappen terug gaan zetten in de tijd. Je kunt het angst noemen voor de vooruitgang. Van de week las ik in en artikel dat de mensen ontwikkelingen inzetten die onze geest niet meer bij kunnen houden. De evolutie van onze technische omgeving gaat sneller dan die van onszelf. Bij de een manifesteert zich dat sneller dan bij de ander. Soms denk ik -als mij dit overkomt- dat het aan mij ligt; ik word tenslotte ook al een dagje ouder. Maar kijk ik nog eens rond, dan zie ik dat ook 20ers of 40ers last krijgen dat ze het allemaal niet meer kunnen volgen. En het gevolg is dat men teruggrijpt naar ideeën die in een evolutie niet passen. Volgens mij is zoiets ook gebeurd na de ineenstorting van het Romeinse Rijk. De beschaving was op een bepaald moment op een hoog niveau en de wil van het volk overvleugelde de arrogantie van de vooruitgesnelde elite. En daarmee ontstond er een kloof, waardoor men achteruit ging lopen in de tijd. Neem nu onze minister Plasterk. Twintig jaar geleden stemden we allemaal met stemcomputers. Voordeel was dat de tellingen altijd goed gingen en binnen no-time was de uitslag binnen. Toen verschenen er spookverhalen dat de standalone stemcomputers mogelijk op afstand uit te lezen waren en het einde was zoek. Terug naar het potlood. Afgezien dat je nu een eeuwigheid moet wachten voordat je de uitslag hoort, betwijfel ik of fraude en vergissingen met het potloodsysteem niet veel groter zijn. Ga maar eens met tien man dezelfde stembiljetten turven. Ik durf er een wedje op te doen dat in meer dan 50% van de gevallen er een andere uitslag op komt en vaak niet eens moedwillig. Plus de kans op fraude is veel groter; stembiljetten kunnen handmatig ongeldig worden gemaakt, gewoon verdwijnen of worden omgewisseld. Het zijn allemaal procedures en procedures kunnen alleen worden uitgevoerd als er vertrouwen is. Het nieuwste relletje met betrekking tot de potloodstemming is, dat ook de geautomatiseerde administratie waarin de met de hand getelde stemformulieren worden opgeslagen, ook digitaal lek bleek te zijn. In plaats van het gat te dichten, stappen we gewoon terug in de tijd en gaan ook dit handmatig doen. Nog langer wachten en waar zijn we mee bezig? We zijn wel in staat om onze gehele financiële huishouding zonder fraudepraktijken via apps en internet te doen, maar blijkbaar niet in staat geautomatiseerd een degelijke stemtelling door te voeren. We stappen hoe langer hoe verder terug in de tijd. Soms gaan we ook terug in de tijd omdat de nostalgie hoogtij viert. Zo draait en koopt de massa weer LP’s. Dat is zeker niet omdat het kwalitatief beter is, maar omdat de muziek door de handelingen die je moet verrichten echt centraal staat en de hoezen mooier zijn dan de minuscule tegeltjes op je smartphone.
Bovenstaande zaken zijn nog quasi-onschuldig. Maar kijk je naar de politiek dan zie je dat na de tweede wereldoorlog er een beschaving ging ontstaan die zich razendsnel ontwikkelde en waar saamhorigheid werd gerealiseerd, o.a. door de Europese Unie, waarmee ook de middenklasse ontstond. Doordat de ontwikkelingen veel te snel gingen ontstond er vervuiling binnen de Unie. Er werden landen toegelaten zonder middenklasse, die rechtstreeks uit de Middeleeuwen leken te komen. De nog nooit eerder vertoonde opgebouwde middenklasse komt door het enorme verschil van arm en rijk binnen de E.U. onder grote druk en landen vervallen in nationalisme, aangevoerd door populisten. De E.U. krijgt de schuld dat het allemaal slechter gaat, terwijl de E.U. ons juist 70 jaar vrede heeft gebracht in Europa en een ongekende rijkdom.
De tweedeling lijkt compleet en het verval is ingezet. We stappen uit het Romeinse Rijk en vervallen in een soort Middeleeuwen, overdrachtelijk bedoeld. Met ook weer een grote kans op oorlog en vooral blind voor vernieuwing. De motor is oververhit. Veel mensen begrijpen de moderne wereld niet meer en haken af. De revolutie van technische mogelijkheden gaat veel sneller dan de ontwikkelingen bij ons, mensen. En de verleiding van de industrie is zeker niet groot om dit tegen te houden. Diegenen die de mogelijkheden begrijpen van de technologische revolutie, zien hierin verdienmodellen, maar begrijpen niet dat hele volksstammen maar minimaal evolueren om dit te kunnen volgen. Het stijgt de mensen boven het hoofd. Men wordt bang. En vindt men iets uit dat bruikbaar is voor de massa, zoals nieuwe medicijnen, dan blijven die tijdens de patentperiode onbetaalbaar, waardoor het feitelijke gebruik pas betaalbaar wordt ver in de toekomst. En gebruiken we de middelen toch, dan wordt het zorgpakket onbetaalbaar. Zeer begrijpelijk dat mensen dit niet willen of kunnen begrijpen. Het kapitaal regeert en sloopt het middenkader. Velen zijn daarom inmiddels van mening dat vroeger alles beter was, hoewel dit overigens aantoonbaar niet het geval is. Er ontstaat chaos en mensen vertrouwen de feiten niet meer; raken gestresst, krijgen hoe langer hoe jonger burnouts of worden overspannen en vervallen in gedrag en denkbeelden van hun grootouders.
We hollen achteruit……
KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN