Afgelopen week stond er een strip in de krant waarin werd afgebeeld dat een jongen aan een meisje een contract aanbood om te ondertekenen dat eventuele aanrakingen tijdens hun eerste date niet zouden leiden tot een #MeToo-beschuldiging. Om de boel te bekrachtigen werd er zelfs een advocaat meegenomen. Een beetje overdreven, maar de #MeToo actie lijkt een beetje deze kant uit te draaien.
De #MeToo verhalen blijven maar loskomen. Het is ook moeilijk. Waar houdt versieren op en wordt het misbruik? En als het misbruik is, dan moeten de vrouwen zeker hun mond niet houden. Aanvankelijk richtte de #MeToo verhalen zich vooral op de slachtoffers van gedwongen seksuele handelingen, waarbij er vooral spraken was van een hiërarchische verhouding of aanmerkelijke belangen. Vooral in de entertainmentwereld gebeurde dit.
We hebben het hier in Nederland al jaren over de Gooise matras, wat zeker geen zinspeling is op een slaapplaats in het Gooi, maar aangeeft dat er regelmatig wisselingen van sekspartners zijn. Ook werd ermee bedoeld dat op deze matras dames aanwezig zijn, die zich via het bed zich bewust omhoog gewerkt hebben. Aan de andere kant ook heren die seks afdwongen om het hoger doel -of lijfsbehoud- bij de dames te verkopen. Een schimmig vlak, waarbij het laatste als verderfelijk wordt gezien, omdat de vrouw er niet om heeft gevraagd.
Ik ben in mijn vrijgezellentijd ook wel eens met een ‘losse’ vriendin in haar appartement geëindigd na een feestje. Het weer werd zo slecht, dat ze aanbood dat ik bij haar zou blijven slapen. Heimelijk was ik wel een beetje verliefd op haar, maar had zeker geen bedoelingen. We hadden allebei behoorlijk gedronken. Aanvankelijk werd er gezocht naar dekens, zodat ik op een veldbed terecht zou komen, maar dekens of slaapzakken leken niet snel voorhanden. Ze bood vervolgens aan om bij haar in haar smalle bed te gaan slapen. We raakten elkaar aan en ik had de neiging om haar te gaan strelen. De vriendin was gelukkig erg assertief en gaf direct aan dat dit niet de bedoeling was. Ik ben er ook direct mee opgehouden en we hebben de nacht gewoon slapend doorgebracht. No hartfeelings achteraf. Als het meisje niet assertief genoeg was geweest en mijn gang had laten gaan, dan was er wellicht iets gebeurd waarvan zij in ieder geval later spijt zou krijgen. Als ze me niet zo direct had afgewezen en van de gevolgen een heimelijk trauma zou hebben opgelopen, dan kan het zijn dat bij het mondiaal oprakelen van ongewenste intimiteiten -waarnaar de #MeToo discussie zich nu evolueert-, zij ineens ook met een #MeToo aanklacht komt. En dan wordt het lastig: beiden dronken, ze biedt zelf aan dat ik in haar bed mag slapen. Is het dan niet vragen om problemen?
Daar waar het in het begin van de discussie vooral ging om situaties waarbij de vrouw vanuit een ondergeschikte positie gedwongen werd -of zich gedwongen voelde- om seksuele handelingen met een man te verrichten, wordt nu elke vorm van min of meer het plegen van niet geheel vrijwillige seksuele handelingen in deze discussie getrokken. Dat gaat echt te ver.
Niet alle meisjes durven in een relatie seks te weigeren uit angst voor agressie of afwijzing. De fysieke overmacht van mannen maakt ze vaak onzeker. Ook hier blijkt dat veel vrouwen en mannen vaak heel slecht zijn voorbereid op omgaan met elkaar. Ik kan me bijvoorbeeld alleen herinneren dat tijdens de biologieles op de middelbare school wel werd uitgelegd hoe de seksdaad technisch gezien moest worden verricht, maar hoe het spel werkt van afwijzen, uitlokken, toestaan, wanneer wel en wanneer niet, dat moesten we zelf maar uitzoeken. En mijn ouders hebben er met mij met geen woord ooit over gerept. Ik vraag me af of de voorlichting en begeleiding inmiddels beter is. Ik hoop het wel.
Het blijkt zo te zijn dat hoe machtiger je bent, hoe meer je zonder scrupules het recht denkt te hebben over een ander te kunnen beschikken. De #MeToo actie komt daar ook vandaan en moet daar ook blijven.
Het spel van aftasten, toegeven, weigeren, uitproberen etc., wat erg belangrijk is voor elke jonge man of vrouw moet niet leiden tot allerlei trauma’s, maar zouden levenslessen moeten zijn. Ongetwijfeld gebeuren er zaken die je achteraf beter niet had moeten doen en zijn er zaken waarvan je wel spijt hebt, maar het hoort wel bij het leven. Maar hier geldt: Stel je grenzen vooraf vast, heb een moreel kompas. Dan weet je ook wanneer je ze overschrijdt. En als je deze grenzen dan alsnog overschrijdt dan ben je in mijn ogen geen slachtoffer meer.
Bezint eer ge bemint