Internet en Scholen

Ik heb geen kinderen en ik wist bij God niet hoe het gebruik van smartphones op scholen is geregeld. Levert elke leerling zijn toestel in aan het begin van de lessen?
Ik ging googlen en kwam tot de ontdekking dat het beleid nogal versnipperd is in ons land.
In Frankrijk wil men een totaalverbod op scholen, maar in Nederland, polderland, zal dat zomaar niet lukken. Veel scholen verbieden het gebruik tijdens de gehele schooltijd, maar er zijn ook scholen waar de kinderen de smartphone in de pauzes mogen gebruiken of zelfs tijdens de lessen om zaken te kunnen opzoeken of om als rekenmachine te gebruiken.
Een smartphone is voor de vaak wat oudere leerkracht een stoorzender: kinderen kunnen aan fact checking doen met de smartphone, waardoor de leraar bij het ouderwets eenrichtingsverkeer doceren door de mand kan vallen.

Als ikzelf leraar zou zijn, zou ik niet graag willen dat mijn leerlingen de gehele les naar hun smartphone staan te gapen. Het blijkt dat ze daarbij gewoon verder gaan met chatten, gamen en zelfs filmpjes kijken. De vraag is of je dan überhaupt nog aandacht krijgt.
Beleid over smartphones moet de school maken en helder communiceren aan zowel docenten, ouders als leerlingen.

School doet niet veel aan het ontwikkelen van digitale vaardigheden, bleek al uit publicaties. Kinderen leren digitale vaardigheden van elkaar of van hun ouders.
Van de leraren kun je niet veel verwachten. Dat is eigenlijk wel gek, want de smartphone is voor bijna alle leerlingen het gereedschap dat hem of haar de gehele dag helpt met van alles en nog wat.
Een enorme kennisbron, die door de school wordt genegeerd. Dat heeft te maken met de onderwijzers en leraren zelf en met de lesmethodes die in gebruik zijn. Interactief lesgeven begint wel populairder te worden, maar in basis zijn de meeste methodes er toch op gebaseerd dat de leraar de leerling doceert.
En een smartphone is bovendien een stuk techniek, wat de jeugd veel beter beheerst dan de oudere leraar.

De smartphone, de tablet en het internet zijn niet meer weg te denken en zullen ook in het latere professionele leven van de leerling een belangrijke rol gaan spelen.
Belangrijk dus dat hier op school wel veel aandacht voor komt. Want hoewel ze razendsnel met hun vingers over het kleine scherm kunnen bewegen, is de jeugd digitaal toch minder vaardig dan ze zelf denkt. Jongelui hebben moeite met zoeken en nemen te gauw iets voor waar aan, vooral de kinderen die op het VMBO zitten. Vaak overschatten ze zichzelf, ook hoe ze de gevonden informatie moeten inschatten, bewerken en presenteren. Hulp van de ouders hierbij is momenteel zeker belangrijk.
Er is echter een duidelijk verschil tussen het niveau van hulp door laag- en hoogopgeleide ouders; laagopgeleide ouders geven hun kinderen wat dit betreft veel minder mee.
Digitale informatievaardigheden moeten zo snel mogelijk opgenomen worden in het lespakket van scholen om de verschillen niet nog groter te maken. Rijkelijk laat als je bedenkt dat al meer dan 10 jaar de smartphone niet meer is weg te denken.

Een bijkomend probleem is de privacy van leraren en leerlingen. Als -bijvoorbeeld- een leraar een keer uit de band springt of zich bijvoorbeeld expliciet politiek uitspreekt en dit op social media zet, is hij direct de talk-of-the-town op school. Dat kan grote gevolgen hebben met betrekking tot de gezagsverhouding in de klas.
Zeker als ook ouders dit zien en zich gaan beklagen bij de schoolleiding.  Dit kan tot zeer vervelende situaties leiden. Social media leggen alles zwart op wit vast en met een beetje pech wordt een emoticon of compliment van de leraar geïnterpreteerd als een seksuele avance. Erg oppassen dus wat je als leraar wel of niet digitaal vastlegt.
Misschien helpt het wel als de leraar aangeeft waarmee hij zich in zijn vrije tijd bezighoudt, zodat bepaalde uitingen minder verrassend en dus minder schadelijk zullen zijn.
Het blijft altijd uitkijken, ondanks dat iedereen recht heeft op vrije meningsuiting.

Ik vrees echter dat digitale losbandigheid uiteindelijk altijd tegen je gebruikt gaat worden en in de toekomst een nog veel groter probleem wordt.
Vroeger gebeurde het ook, maar was de schaal veel kleiner. Ooit stond een lerares frans in ons dorp in de jaren zeventig met haar blote borsten in de krant terwijl ze aan het zonnen was aan een plas. De krant ging heel de school rond en haar positie bleek daarna bijna onhoudbaar.

Bijna een uitnodiging om zaken stiekem of incognito te doen.
Dat lijkt me toch ook geen wenselijke situatie.
Ik vrees een beetje voor de digitale toekomst.

 

Beoordeel dit bericht

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *