Vliegen?

Ik ga dagelijks met de auto naar mijn werk. Ik doe er ongeveer 23 minuten over om in Tilburg op mijn bestemming te komen. Verder rijd ik gemiddeld twee keer per maand naar één van onze andere vestigingen in het land, die meer dan 100 kilometer hier vandaan zijn gevestigd. Afhankelijk van de bestemming kies ik dan voor de auto of trein. Ik ga met de trein als ik daar tijdwinst mee boek of in ieder geval geen tijdverlies. Met duurzaamheid houd ik -schandelijk genoeg- nauwelijks rekening. Ik kan ook met de bus naar mijn werk – dat duurt ruim een kwartier langer heen en ook weer terug. Ik zou ook met de fiets kunnen gaan. Dan wordt de reistijd heen en terug 2 uur. Dat doe ik dus allemaal niet, al neem ik al jaren voor ook eens met de fiets te gaan bij mooi weer. Dus heel duurzaam ben ik zeker niet qua vervoer.

Dat geldt ook als ik op vakantie ga. In mijn jonge jeugd ben ik nog wel een paar keer met de trein geweest, maar tot het begin van de jaren 90 was de auto populair. Daarna het vliegtuig. Aanvankelijk waren het reizen binnen Europa met chartermaatschappijen, maar vanaf eind jaren 90 kwamen er ook verre bestemmingen bij met lijndiensten. Het waren soms zeker onvergetelijke avonturen, waarvan ik zeker geen spijt heb. Maar als ik zie wat voor ecologische footprint ik daarmee achterlaat, dan schaam ik me eigenlijk diep. We zijn verslaafd aan onze vrijheid en een dagje shoppen in Lissabon is qua vervoer mogelijk goedkoper dan een treinticket naar Amsterdam. De verhoudingen zijn uit elkaar gegroeid. Milieutechnisch gezien is treinreizen een stuk beter dan vliegen of autorijden. Je verbruikt veel minder energie per strekkende kilometer. Daarentegen is de infrastructuur van spoor en wegen veel kostbaarder. Het is dan ook niet vreemd dat de consument wordt verleid om even snel het vliegtuig te pakken. Heb je nog een beetje een groen hart, dan koop je je schuldgevoel af met een kleine vrijwillige milieuopslag. Deze druppel op een gloeiende plaat zorgt ervoor dat je jezelf minder rot voelt als je gaat vliegen, maar voorkomt niet-juist vanwege de laagdrempeligheid- dat je gaat vliegen: het stimuleert zelfs. Boeven zijn het, die vliegtuigmaatschappijen. Als ze de ecologische footprint echt zouden compenseren, dan schat ik in dat een vliegticket minimaal 10 x zo duur moet zijn. Als dit zou worden doorberekend aan de consument zou deze het wel laten om te gaan vliegen. Regeringen zijn gebaat bij een economische groei en al die vliegverplaatsingen jagen de economie enorm aan. Regeringen kijken graag de andere kant op als de groei in geding komt. En of het al niet erg genoeg is, snijden de vliegtuigmaatschappijen ook nog eens fors in de overige kosten. Niet in veiligheid, want bij ongelukken door slecht onderhoud snijden ze zich in hun eigen vlees, maar door service te verkleinen en personeel uit te buiten.

Zo las ik in de krant vandaag dat een zeer bekende prijsvechter zijn cabinepersoneel zowel de kostuums als de opleiding zelf laat betalen, zodat ze al met een schuld aan hun baan beginnen. Daarnaast worden ze alleen voor hun vlieguren betaald en niet voor de afhandeltijd op de grond. Bovendien hangen er commerciële targets boven hun hoofd: de opbrengst uit verkoop van geurtjes, voedsel, sigaretten en krasloten bepalen of je een goede beoordeling krijgt. En wij, consumenten, laten dit allemaal gebeuren, want voor 19 euro naar Lissabon kun je niet veel verwachten. Het gevolg is dat in de kleine twee uur dat je in het vliegtuig zit het gangpad niet eens op kunt komen om naar het toilet te gaan.

Maar het gaat nog verder. Als je op vakantie gaat wil je een koffer meenemen. Daar hebben de vliegtuigmaatschappijen een bloedhekel aan. Als je al een koffer mee wil nemen, moet hij maar mee in de cabine en mag deze niet zwaarder en groter zijn dan binnen maximale normen. Ruimbagage is lastig te verwerken en er kan van alles misgaan, dus dat wordt ontraden. Sterker nog: bij veel vliegtuigmaatschappijen is dit standaard niet meer mogelijk. De enige uitweg die je hebt om toch nog een koffer in het ruim te krijgen is je aan te sluiten bij een loyaliteitsprogramma van de vliegtuigmaatschappij. Als je gratis lid wordt, dan krijg je 20 kg ruimbagage als bonus. Dat betekent dat je je persoonsgegevens achterlaat bij de vliegtuigmaatschappij, die vervolgens je de komende maanden geen gelegenheid meer voorbij laat gaan om je te spammen met allerlei zogenaamde lucratieve aanbiedingen. De marketingtrein rijdt dan op volle toeren. Het is echt ten sterkste aan te bevelen om voor deze zogenaamde lidmaatschappen een apart e-mailadres aan te maken met een automatisch deletebeleid.

Personeel van de vliegtuigmaatschappijen beginnen te morren. Vakbonden protesteren tegen de slechte werkomstandigheden en stakingen liggen op de loer. In feite ben jij als consument zelf mede veroorzaker van deze onrust. De onderlinge concurrentie, waarvan de consument zogenaamd profiteert door weinig te hoeven betalen, zorgt voor de creatieve oplossingen van de luchtvaartmaatschappijen, waarbij arbeidsomstandigheden zeer slecht zijn en ons milieu zwaar wordt aangetast. Gaan we daarom minder vliegen? De verleiding blijft bij het huidige prijspeil erg groot. Word de prijs wel in rekening gebracht die het werkelijk kost, dan wordt vliegen een elitaire hobby, zoals dat ook was voor pakweg 1960. Dat knaagt ook, hoewel je moet bedenken dat ruim 2/3 van de wereldbevolking, zelfs voor 19 euro, financieel ook nu niet in staat is ooit in een vliegtuig te stappen. Misschien moeten we toch eens wat meer achter onze oren gaan krabben, als we weer eens van plan zijn ver van huis te gaan.

 

Beoordeel dit bericht

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *