Stoere taal uit Den Haag. Volgens het kabinet staat onomwonden vast dat de Russen de raket hebben afgeschoten op het verkeersvliegtuig van Malasyan Air in 2014, waarbij honderden landgenoten het leven lieten. De onderzoeksrapporten van het JIT (het joint investigation team) tonen sluitende bewijzen, dat de aanval is uitgevoerd door een BUK-raket van de 53e luchtafweerraketbrigade van de Russen. Waarom duurde dit dan vier jaar, terwijl het op de dag zelf al duidelijk was dat dit wapen per ongeluk door de Russen was ingezet met de oorspronkelijke bedoeling een Oekraïens legervliegtuig neer te halen?
Geluidsfragmenten met commentaar die dit bevestigde waren op de dag zelf al te horen op de TV. Dat kan wel zo zijn, maar het moet wel juridisch worden aangetoond. En zeker als je opponent een zeer machtig land is met dictatoriale trekken, om het maar zacht uit te drukken. Bovendien een land dat het JIT niet wil erkennen en er ook niet aan meedoet.
Rusland zal ondanks het waterdichte bewijs de betrokkenheid blijven ontkennen en de schuld bij andere wegleggen. Niet omdat ze zelf ook wel weten dat ze een stomme fout hebben begaan, maar op het moment dat ze dit moeten toegeven, komt de rol van de Russen in de strijd in Oekraïne ook in een ander daglicht te staan. In plaats van vage steun, is er dan ineens bewijs dat de Russen wel degelijk op het slagveld een positie innamen. Dat kan en wil Poetin nooit naar buiten brengen. De indruk moet blijven dat de Russen zelf niets te maken hebben met dit zogenaamde binnenlandse conflict. Met het toegeven van de fout zal Rusland diplomatiek in zijn hemd komen te staan.
Nederland, als erg klein landje, heeft steun gevonden aan de andere kant van de wereld, bij Australië. Ook uit dit continent waren er veel slachtoffers te betreuren bij deze aanval. Dat maakt wat meer indruk. Samenstellen ze de Russen aansprakelijk, terwijl het onderzoek door het JIT wordt voortgezet. Het is voor beide landen niet te verteren, dat de daders van zo’n maatschappelijke ramp schouderophalend afstand neemt van de verantwoordelijkheid. Voorlopig wordt de aansprakelijkheid alleen door Australië en Nederland gesteld. Andere landen tonen vooralsnog hun afkeuring, maar sluiten zich niet aan. Diplomatie is belangrijker dan 300 mensenlevens. Als er een derde wereldoorlog uit zou ontstaan zijn we nog verder van huis, denken die landen. En daarmee lijkt het statement van Nederland en Australië stevig genoeg om de Russen een schop tegen de schenen te geven, maar omvallen zullen ze niet. Naar de nabestaanden van de slachtoffers is het gebaar ook wel stoer, al schieten ze er niets mee op: erkenning door de daders blijft uit en het feit dat er geen gerechtigheid is blijft. Politiek en diplomatiek zijn de kaarten geschud. Rutte doet wat hij kan zonder gezichtsverlies en Rusland zal nog een beetje nabrommen, maar ook al snel weer over gaan tot de orde van de dag. Ik ben benieuwd wanneer de economische sancties worden opgeheven, hoewel die zijn ingesteld na de bezetting van de Krim en op zich los staan van het MH17 drama.
De nabestaanden van de slachtoffers hebben het nakijken, al krijg je met een schulderkenning je naaste er niet mee terug. De propagandamachine in Rusland zorgt ervoor dat de Russen zelf, ook de man in de straat, de waarheid nooit zullen erkennen. Het is maar goed dat we niet meedoen met het WK in Rusland de komende zomer. Dan waren we weer meegezogen in de propagandamachine van de Russen. Daar moeten we echt voor oppassen. De roep om een boycot van dit toernooi zou zeker niet misstaan.