Ik had gisteren blijkbaar een pechdag, deels door mijn eigen schuld. En het was niet eens vrijdag de dertiende. Kom ik op mijn werk aan ’s middags, nadat ik thuis gewerkt had, krijg ik mijn laptop niet opgestart. Problemen met het token en geen idee of dit nog goed zou komen. De twee afspraken die ik had heb ik daardoor via de telefoon gedaan zonder documenten en daarna maar naar huis, want zonder toegang tot het netwerk kun je niets: drama.
Thuis aangekomen bleek dat de vakantiepapieren, die binnen waren gekomen vraagtekens opwierpen. De gereserveerde stoelen stonden niet op de tickets en uit niets bleek dat we ruimbagage mee mochten nemen. Naar mijn idee hadden we dit wel besteld. Even checken bij de KLM.
Om het überhaupt mogelijk te maken om stoelen te reserveren, moet je lid worden van het Flying Blue programma. Daar zat ik eigenlijk al niet op te wachten. Ben ik weer lid van zo’n marketingbende, die je regelmatig gaan lastigvallen met van alles, wat ik niet wil. Dat bleek ook wel, want twee maanden geleden werd ik door zo’n marketing-Truus gebeld of ik wel alle voordelen uit mijn abonnement haalde. Ze wilde me verleiden door te zeggen dat ik veel korting kon krijgen als ik regelmatig vloog. Ik zou punten kunnen sparen etc etc. Ik deelde de tante mee dat ik niet echt van plan was veel te gaan vliegen en dat ze bedankt was. Je bent klant, dus je kan helaas zomaar niet verwijzen naar een bel-me-niet-register.
Dus bij boeking in januari had ik me toch Flying Bluelid gemaakt en bij het invullen van de aanvraag bij ‘voornaam’ mijn voornaam Rinus ingebracht: de domste fout ever! Bij voornaam moet je in de vliegwereld je doopnaam invullen, in mijn geval: Marinus. Dat werd me later bijna -bagagetechnisch gezien- noodlottig.Ik bleek niet te kunnen checken online hoe het zat met de stoelen en de bagage, want mijn naam (Marinus Krijnen) had geen Flying Blue-abonnement.
Dus ik bellen met de KLM. Die kreeg ik vlot aan de lijn. Ik legde mijn situatie uit. De man van KLM vertelde mij dat er in principe geen gratis ruimbagage wordt geboekt op een City Hopper. 10 kg in de cabine is de norm. Ik vraag me af hoe vakantievierders met slechts 10 kg bagage de vakantie doorkomen. Hebben ze alleen een zwembroek bij zich of zo? En wil je wel ruimbagage: met je Flying Blue abonnement is er wellicht korting te krijgen. Dat zal sowieso niet veel zijn met mijn simpel “Explorer” account. Om korting te krijgen moet je waarschijnlijk een “Dubbel Platinum” abonnement hebben. Ik vertelde de host dat ik wel in mijn Flying Blue account kon kijken, maar niet bij mijn vlucht kwam. Doordat de vlucht was geboekt door het reisbureau en mijn initialen niet overeenkwamen werd de connectie tussen mijn stoelenarrangement en de ticket niet gevonden aldus de host van KLM. De stoelen waren wel gereserveerd op onze naam. De naam aanpassen moest je maar regelen met de afdeling Flying Blue. Daarna zouden we ruimbagage bij kunnen boeken. Hij zou me wel even doorverbinden. Een leuk en later irritant muziekje vulde de wachttijd op: 5 minuten, tien minuten, een half uur, een uur; het muziekje ging maar door. Daarna werd de verbinding verbroken! Bij een tweede poging gaf ik het na 10 minuten al op. Er was ook nog een mogelijkheid te appen, bleek. Dus ik geappt met WhatsApp. Dit semi-synchrone communicatiemiddel gaf me niet echt soelaas. Na drie uur had men mijn berichtje gelezen en men verwees me naar een website. Daar moest ik na een menu te hebben doorlopen een mail dichten met een kopie van mijn paspoort (!). Volgens mij mag dat niet van de AVG, maar ze konden niets aanpassen als ze deze niet hadden. Ik dus alles opgestuurd en nu, bijna 24 uur later is het pas aangepast. Wat een service! Uiteindelijk heb ik vanmorgen opnieuw KLM gebeld en de ruimbagage geboekt (2 x 23 kg voor 100 euro heen en terug; hoppa!). Ook nu probeerde ze me weer door te verbinden met Flying Blue, maar dat heb ik tegen gehouden. Ik wilde niet weer opnieuw uren opgeven voor mogelijk een tientje korting maximaal.
Veel bedrijven komen woorden tekort als het over klantbeleving en service gaat. Ze doen alles voor je. Je kunt ze bellen, mailen, appen etc. Maar ga je het ook werkelijk doen, dan kom je in een doolhof terecht. Ik krijg altijd al het zuur als ik aan zo’n helletocht begin.
Het was nog niet op, gisteren, want ik kreeg ook de aankondiging binnen van het concert van Roger Waters wat we voorafgaand aan de vakantie zouden gaan bezoeken. Las ik het nu goed? Er stond een dag later op de aankondiging dan de dag die we hadden gepland! Gauw de tickets erbij gezocht en inderdaad: ik heb een verkeerde datum geboekt. Dan zitten we al in Italië. Ik probeerde te bellen met de serviceafdeling van Ticketmaster. Daar was het zo druk dat ze me zelfs niet toelieten tot de wachtrij. Vandaag opnieuw enkele malen geprobeerd en zelfs om 9 uur ‘s morgens kwam ik er niet door. Rond half twaalf lukte het wel. Toen bleek dat ze geen kaarten konden of mochten omruilen. Nieuwe kaartjes kopen was nog wel mogelijk, maar dan alleen staanplaatsen en die wil ik niet. Geen Roger Waters dus. Jammer.
Ik heb daarna de 2 kaartjes voor een gereduceerd tarief aangeboden op Marktplaats en Facebook.
Het loopt allemaal nog goed af. Gelukkig wil mijn zus de kaartjes overnemen en blijken er plotseling ineens wel kaartjes voor de vrijdag te koop te zijn.
Eind goed al goed.