Zorgverzekeringen

Ik hoorde op het nieuws dat er getornd gaat worden aan de 10 % collectiviteitskorting bij zorgverzekeringen. Verstand komt met de jaren, want zo’n korting kan niet anders zijn dan een sigaar uit eigen doos, en in dit geval van de verzekerde. Piet, die toevallig lid is van de linksdraaiende sigarenbandjesspaarvereniging heeft 10% korting via de vereniging kunnen bedingen, terwijl zijn tweelingbroer Jan helaas helemaal nergens is georganiseerd en dus het volle pond moet betalen. Ze zijn allebei even gezond. Het gaat hier om de basisverzekering, die qua voorwaarden voor iedere Nederlander in principe ongeveer gelijk is. De kunst is dat de verzekeraar deze dienst zo goedkoop mogelijk kan aanbieden, zodat hij er zelf ook nog wat aan overhoudt. De enige remmende regel is dat men als verzekeraar zelf de premie mag bepalen.

Dat houdt in dat de duurdere aanbieders het zwaar hebben, als Nederland massaal voor de goedkoopste zou gaan. Bovendien worden contracten met zorginstellingen, ziekenhuizen en farmaceuten als het kan uitgeknepen. En dan is het maar de vraag of goedkoop duurkoop is.

De kortingsongelijkheid is vooral het speelveld van de tussenhandel, de verzekeringstussenpersonen, hoewel hoe langer hoe meer mensen de weg naar selfservice inmiddels hebben gevonden. Het voorstel is om deze collectiviteitskorting te gaan verlagen van 10 naar 5%. Wat een laf besluit. Op deze wijze worden de verzekeraars er alleen beter van. Ze krijgen dan 5% meer premie van diegenen die korting kregen. Denk maar niet dat de premies daarmee dan naar beneden worden gebracht voor de rest. Schaf die ongelijkheid ineens af. Het gevolg is dat Jan geen voordeel heeft en Piet 5% meer gaat betalen, maar Piet had al jaren onterecht korting ontvangen. Schaft men de korting in het geheel af dan betaalt Piet zo’n 3,5 % meer en wordt het voor Jan zo’n 3,5% goedkoper, omdat nu ongeveer 2/3e van de zorgverzekerden collectief zijn verzekerd.

Als ik aan zorgverzekeringen denk, denk ik in principe aan solidariteitsprincipes. Er moet een efficiënt en effectief systeem zijn, waar de kosten zoveel mogelijk zonder winstmarges worden doorberekend aan de verzekerden. Het feit dat de uitvoering van de zorgverzekeringen in handen is van grote commerciële verzekeraars maakt de branche verdacht, zeker als de directeuren een paar keer de Balkenendenorm verdienen. Voor een staalfabrikant met dezelfde span of control vindt men een dergelijke beloning heel normaal, maar bij een zorgverzekeraar kijkt de bevolking zuinig.

Het huidige systeem is in zijn geheel echter pervers. Het begint met de farmaceutische industrie. Die ontwikkelen medicijnen en willen daar zo snel mogelijk winst op maken. Ze worden bij bewezen werking tegen woekerprijzen in de markt gezet en blijven dit volhouden tot de patenten zijn verlopen. Het is zelfs zo dat blijkt dat de bedrijven elkaar overnemen als blijkt dat er ontwikkelingen van medicijnen zijn die de concurrentie in gevaar brengen. Dit kan zelfs leiden tot stopzetten van belangrijk medisch onderzoek. Het ideologische doel om als farmaceutische industrie de wereld gezonder te maken is ver te zoeken.

Een ander pervers element is de korting op brillen, contactlenzen en hoortoestellen. Dit gaat dan over de extra verzekeringen naast de basisverzekering. Heb je zo’n aanvullende verzekering, dan biedt haast elke verzekeraar korting aan bij de opticien. Sommige doen dat in combinatie met een brillenketen, wat ik schaar onder koppelverkoop. De korting is vaak afhankelijk van de uitgebreidheid van de dekking. Dit betekent niets anders, dan dat je als verzekerde vanuit de premie een deel alvast is gereserveerd om te investeren in brillen, contactlenzen en hoortoestellen. Ben je toevallig niet slechthorend of slechtziend, dan betaal jij dus als verzekerde de bril van een ander. Bovendien leidt dit tot prijsverhoging van de brillen, omdat de eerste 100 tot 200 euro al betaald worden door de verzekeraar. De stap om een wat duurdere bril aan te schaffen is dan wat kleiner; we zijn immers dol op korting. Maar ook hier is de verzekerde eigenlijk gewoon de klos.

Om de kosten te drukken wordt er ook op een andere manier gesold met de verzekerden. De verzekeraars kopen zorg in en kunnen daarmee het volume bepalen hoeveel patiënten in aanmerking komen voor een behandeling bij een zorginstelling of ziekenhuis. Dat heeft twee effecten. Ziekenhuizen en zorginstellingen specialiseren meer om aangetoond betere diensten tegen een lager kostenbedrag te kunnen bieden. Dat lijkt goed, maar heeft direct tot gevolg dat wanneer je iets mankeert, je mogelijk enkel ver van je woonplaats geholpen kan worden.
En er zijn polissen waarbij de zorgverzekeraar uitmaakt wie jou helpt. Dat zijn goedkopere polissen, maar jij kan niet in de toekomst kijken wat jou ooit gaat overkomen.

Eenmaal verzekerd is de verzekeraar in de regel verplicht je als verzekerde aan te houden. Dus als je iets chronisch gaat mankeren en je moet daarbij een beroep doen op de aanvullende dekking, kun je niet zomaar verkassen naar een andere verzekeraar. Bij de aanvraag van een extra dekking zal de verzekeraar namelijk een gezondheidsverklaring eisen, en als blijkt dat de premie met jou als verzekerde dan direct het putje in kan, zullen ze je weigeren toe te laten.
Je bent dus gebonden aan je huidige verzekeraar en als deze met slechtere voorwaarden en hogere premies aan komt zetten sta je nergens.

Maar ook ethische vraagstukken spelen een rol. Wat als er het pilletje wordt uitgevonden en we worden allemaal gemiddeld tien jaar ouder? Ontwrichting in het stelsel, inclusief dat van pensioenen valt ons ten deel. Het ouder worden van de huidige generatie heeft niet aangetoond dat de mens gezonder bleef. Bij de meeste mensen zijn de zorgkosten de laatste 5 jaar van hun leven even groot als alle zorgkosten ervoor.

We hebben gelukkig nog een van de beste gezondheidssystemen ter wereld in Nederland ondanks alle ellende die ik hier benoem. Blijkbaar stimuleren de perverse prikkels bij ons toch dat we nog niet zo hard mogen klagen. Toch voorzie ik dat de zorgpremies de komende jaren sterk zullen stijgen, zonder een evenredige kwaliteitssprong. Grootheidswaanzin, strijkstokken en idiote regelgeving zullen hiervan de oorzaak zijn. Het zal niet lang meer duren of de vaste zorgkosten zijn onze hoogste kosten. We zullen er maar aan moeten wennen.

 

Beoordeel dit bericht

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *