Tijdens de kredietcrisis van 2008, die nog steeds niet is afgelopen, heeft ons land de ING kunnen redden door een enorme kapitaalinjectie. Zonder deze hulp was het met ING vergaan zoals met Lehman Brothers in de Verenigde staten. Als dank verhuisde de bank met de leeuw, die zo trots is op oranje, alle handel in obligaties, valuta’s en andere financiële transacties naar London, terwijl de Brexit al een feit werd. Gelukkig hoeven ze ook door deze actie van onze minister-president Rutte van de Rijken geen dividendbelasting meer te betalen van hun winsten in het buitenland. Was het niet Rutte, die wilde voorkomen dat Nederlandse bedrijven zich gingen vestigen in het buitenland?
Vooral omdat dan de werkgelegenheid ook zou verdwijnen was het noodzakelijk de belasting af te schaffen. Een mooi voorbeeld dus dat afschaffen van de dividendbelasting geen effect heeft.
Motivatie van de ING om te verhuizen is dat er meer financieel talent zit in London en dat dit niet te vinden is in ons land of België. De Britten kunnen ook geweldig bankieren volgens Wikipedia. Hier wordt voornamelijk mee bedoeld dat bankiers hier hun zakken goed kunnen vullen.
Dus Rutte wordt door de ING ook nog eens weggezet als een baasje van een landje, waar de opleidingen en talentontwikkeling niet op orde is. Bedankt ING.
De EU is echter niet zo gelukkig met deze ING-move. Als de Brexit hard wordt gespeeld, dan zet de ING zich buiten spel met enorme risico’s voor hun klanten, aldus de EU. Men dwingt daarom de bank om terug te keren in de EU-schoot. De ING had door zijn juristen laten bekijken wat de gevolgen zouden zijn van de Brexit en op basis van dit juridisch advies de verhuizing naar London ingezet. Dat bleek reuze mee te vallen.
Ook hier werd weer geen enkel maatschappelijk besef getoond.
Dezelfde ING heeft vorig jaar zijn CEO Ralph Hamers onder grote publieke en politieke druk zijn salaris toch maar niet verdubbeld. Het was niet van harte, want de man verdiende dit wel, volgens de ING-top. Bestuurders bij andere grote firma’s met vergelijkbare omzetten en winstverwachtingen werden wel goed betaald, was de argumentatie. Waarschijnlijk zit de salarisverhoging nu verstopt in bonussen en preferente aandelen, maar wie zal het zeggen. In mijn ogen zou er niemand ter wereld in loondienst miljoenen mogen verdienen. Een bedrijf runnen is geen eenmanszaak, dus de credits kunnen niet worden toegeschreven aan één CEO, maar aan het team, de omstandigheden en geluk. Zeker een bank, die niet haar CEO of aandeelhouders, maar hun klant als belangrijkste shareholder zou moeten zien als dienstverlenend bedrijf, zou zich moeten schamen over zoveel zelfverheerlijking en -verrijking. En al zegt men dat men geleerd heeft van de crisis door meer reserves aan te leggen en voorzichtiger om te gaan met risico’s, het perverse geldgraaien heeft men niet verleerd. En die reserves zijn er ook alleen maar gekomen onder druk van toezichthouders en de overheid. Het is zelfs de vraag of de verhoogde reserves een volgende crisis aan kunnen. Ik had wel wat meer nederigheid verwacht van de banken. De kosten zijn gedaald, maar alleen maar doordat de banken mensen hebben ontslagen en de klant met zelfservice op pad hebben gestuurd. De top heeft echt niets ingeleverd.
De derde affaire is mogelijk nog schandaliger. Tussen 2011 en 2016 bleek het toezicht op de ING betaalstromen zo lek te zijn dat miljarden via de ING zijn witgewassen. Daar is de toezichthouder inmiddels achter gekomen en in plaats van de top van het bedrijf strafrechtelijk te vervolgen, heeft men een schikking getroffen met de bank. Een enorme boete van maar liefst 775 miljoen euro moet de bank ophoesten om dit onder het karpet te vegen. Deze druppel op een gloeiende plaat verschoont daarmee de feitelijke verantwoordelijken binnen de bank.
Onbegrijpelijk dat men hier mee weg komt. Men heeft -weer onder publieke en politieke druk- slechts één man uit de top opgeofferd als de zogenaamde verantwoordelijke, en dat was niet de grote baas. De weggestuurde topman kan nu stil gaan leven in Hawaii van zijn oprotpremie. Het is overigens niet bij de ING alleen dat deze praktijken voorkomen.
Wat bezielt deze bank?
Een goede kennis van mij heeft naar aanleiding van al deze toestanden zijn rekening opgezegd bij ING en is verhuisd naar een bank die hij meer vertrouwt. Dat is nogal een gedoe, want met de invoering van de IBAN-bankrekeningnummers hebben de banken het voor elkaar gekregen dat het niet simpel is om te verhuizen en daarmee vooral de politiek een rad voor ogen gedraaid. In het IBAN nummer zit namelijk de land- en de banknaam verstopt, zodat je bij het oversluiten een nieuw nummer krijgt. Dus niet zoals bij de telecomwereld dat men nummerbehoud kent. En dat weerhoudt mensen om van bank te switchen en dat is slecht voor de concurrentie tussen de banken onderling, om ook maar eens wat neo-liberaals te zeggen.
Je moet namelijk alle bedrijven die incasseren op je rekening aanschrijven, je briefpapier en evt. website aanpassen en waarschijnlijk zit je ook nog vast aan vaste renteperiodes, zodat je het geld of de lening niet zonder boetes kan overzetten naar andere bemiddelaars.
Dus massaal oversluiten zal zomaar niet gebeuren. De bank is zo arrogant dat ze weten dat het wel zal meevallen: het is veel te veel gedoe.
Maar ben je principieel, dan zou je je moeten schamen dat er een ING-rekeningnummer aan jouw naam verbonden zou zijn. Wegwezen bij die bank! Helaas kleven er aan veel andere banken soortgelijke verhalen, maar staan ze nu (nog) niet in de picture hiermee. De vraag is of je bij het oversluiten na een tijd dan niet weer zou moeten verhuizen. Zolang er nog geen nummerbehoud is blijven de banken in hun vuistje lachen en gaan ze gewoon verder binnen hun arrogante wereldje: business as usual