Vreemd Gevoel

Het is duidelijk herfst. Kijk je naar buiten dan zie je dat de verkleurde bladeren naar beneden dwarrelen. Een prachtig kleurrijk gezicht, maar wel duidelijk een symbool van de vergankelijkheid. Vaak ook een moment om depressies toe te laten, de mooie zomer is over en nu gaan we de gure tijd in.
Wat schertst onze verbazing als je dan op de thermometer kijkt. 12 oktober 2018: 23 graden Celcius! Bovendien een stralende zon.

Deze zomer heeft me al erg verbaasd als het over het goede weer gaat, maar dat we nog een Indian Autumn zouden krijgen is wel een bonus, die geheel onverwacht was. En je raakt er helemaal door in de war. Ik kom direct weer op het idee om te gaan barbecueën. Ondanks het geweldige weer dit jaar in de zomer, is het relatief weinig voorgekomen, dat ik de BBQ heb ontstoken. Dus, nu het weer kan, gauw nog even doen. De slager heeft zijn BBQ-worstjes, gemarineerde koteletten, hamburgers en allerlei spiesen al lang niet meer in de vitrine liggen, maar bij navraag heeft toch ook de slager geanticipeerd op het goede weer, al is het niet zo zichtbaar.

We nodigen ook nog even mijn schoonvader uit en om zes uur gaan we lekker buiten eten in een herfstlandschap. Het voelt erg onwezenlijk. En dan gebeurt er iets waar je eigenlijk niet op rekent: het wordt donker. Normaal kun je tot laat in de avond in de zomer zonder verlichting buiten zitten, maar nu is het om half acht donker.

Uiteraard zijn we blij met dit mooie weer, maar zouden we dat moeten zijn? Het is duidelijk dat het klimaat aan het veranderen is, maar nu gaat het wel erg snel. Er zijn al verwachtingen dat we hier over enkele jaren het klimaat zullen hebben van Lyon. Dat blijkt ook door andere zaken. Vroeger groeiden er geen of slechts wat wrange druiven in ons klimaat en nu zie je dat er op tal van plekken succesvolle wijngaarden ontstaan. Aan de andere kant zie je dat op tal van plekken in de wereld grote stormen en aardbevingen plaatsvinden. Overal lijken extreme weersomstandigheden vaker voor te komen.

Is dat de schuld van de mens?
Ja en nee. We zijn niet zuinig op onze aarde. We vervuilen de aarde met plastic in de zee en overmatig CO2 en fijnstof. We hebben het lak aan het feit dat onze organische grondstoffen binnen notime worden uitgeput en laten onze longen – de regenwouden – omtoveren tot palmolievelden. Dus ja, we zijn schuldig, want dit betekent dat de aarde sneller opwarmt dan het natuurlijk zou doen.
Dus de aarde zou ook zonder ons opwarmen? Mogelijk wel, want als er bijvoorbeeld olie ligt onder de noordpool – waar nu al een strijd om gaande is – betekent dit dat er ooit bomen hebben gestaan en die groeien niet bij min 40. Dus het klimaat is altijd wel in beweging, maar de snelheid waarmee het nu plaatsvindt is ongekend. Dat wakkeren we aan met ons gedrag. We zouden dus veel minder warmte moeten produceren en we proberen daar mondiaal afspraken over te maken, zoals enkele jaren geleden in Parijs.

Maar je ziet dat we ons aan deze afspraken niet kunnen en willen houden. Veel landen en industrieën hebben belang bij gebruik van organische grondstoffen: hoe schaarser hoe duurder en hoe rijker ze worden. En de toekomst dan? Wie dan leeft, wie dan zorgt.

Dus we kunnen wel afspraken proberen te maken, maar de lobbyisten van de olie-industrie en de producerende landen is zo machtig dat de vooruitgang veel langzamer verloopt dan is afgesproken.
En Nederland, met zijn kapitaalminnende premier,
staat in vele rijtjes onderaan. Niets doet deze regering om de doelstellingen te halen. Ze hebben lak aan uitspraken van rechters die de regering willen houden aan hun beloftes en men blijft maar blaten dat men op de goede weg is. Ja, men gaat de gaskraan in 2030 dicht draaien, zodat heel Nederland op kosten gejaagd wordt om te switchen van gas naar stroom. Waar blijven de stimuleringsmaatregelen om deze pijn te verzachten?

En dit al overdenk ik bij 25 graden in de zon op 14 oktober 2018. Wat een ramp….