Men beweert dat het een Tilburgs dialectwoord is, maar ik ken het ook hier uit Dongen: klotteren; wat zegt u?
Klotteren is een synoniem voor Sinterklaas- inkopen doen. In mijn jeugd betekende dit dat je met de fiets door dorp en stad ging om cadeautjes te verzamelen voor diegene die je ‘getrokken’ had. Meestal rond eind oktober was er een speciale familiebijeenkomst alwaar via loting bekend werd wie door jou zou worden overladen met presentjes op 5 december. Dat viel dan meestal wel wat tegen, want we hadden ook met een maximumbedrag bepaald wat je mocht uitgeven. Naast de cadeaus moest je ook gedichten, lees rijmpjes, erbij maken.
Iets in de trant van: Sint wist niet goed te bedenken, wat hij aan jou wilde schenken. Gelukkig had hij een lijstje om een keuze uit te maken, zodat hij niet hoefde te verzaken.
En zo kon je aan de slag met het verlanglijstje voor vader, moeder, broer, zwager of zus.
Voor kinderen die nog in de sint geloofden verliep dit anders. Zij maakten ook verlanglijstjes en via de schoen bij de schoorsteen – waar vind je ze nog- kwamen die lijstjes bij de goed heilig man terecht. Voordat zo’n lijstje werd gemaakt was er uiteraard de oriëntatiefase. De speelgoedwinkels kwamen op tijd met dikke brochures vol met speelgoedartikelen, waaruit de jeugd driftig hun keuzes vastlegden op lijstjes.
Pakweg tien jaar geleden verdwenen met de speelgoedzaken, de dikke cadeauboeken. Ook het rondstruinen in een Bart Smit of Intertoys winkel was er dus niets meer bij. De kinderen werden verwezen naar het internet of TV reclames. Een dergelijke actie is voor een kind van pakweg 7 jaar wel erg abstract. Ze zien door de digitale bomen het bos niet. Tot dit jaar was de jeugd dus veroordeeld tot het internet. Maar dit jaar zag ik bij de kruidenier die op de kleintjes let ineens een dikke speelgoedbrochure van een webwinkel. Niet 10 of 20, maar een hele stellingkast vol dikke blauwe boeken om gratis mee te nemen. De volgende dag was het rek leeg. Een schot in de roos dus. Kinderen kunnen zo weer bladeren, twijfelen, kiezen, opschrijven, doorstrepen, nogmaals opschrijven etc. In plaats van dat de sint – lees vader of moeder- gaan klotteren door stad en land af te gaan, klappen ze de laptop open, loggen in bij een digitaal warenhuis en bestellen de gevraagde cadeautjes, vaak al voorzien van cadeaupapier. Volgens mij zijn er zelfs webwinkels waar je ook de sinterklaasrijmpjes mee kan bestellen. Je laat de spullen bezorgen bij een afhaalpunt en je kroost heeft niets in de gaten. Behalve dan als je het op 4 december bestelt en verwacht dat het de vijfde dan binnen is. Men levert toch in 1 dag?
Weg alle charme van het klotteren en de voorpretjes bij het maken van de rijmpjes.
Sint heeft het al zwaar te verduren met zijn wel/niet zwarte pieten en concurrent de Kerstman. Ondanks de dikke blauwe gids ben ik toch bang dat de sint het op den duur aflegt. De schoorsteen is in een modern huis al ver te zoeken, want met de beste wil van de wereld is het niet aan kinderen uit te leggen dat een schoen bij de radiator hem de mogelijkheid biedt om snoep te brengen in ruil voor een wortel voor het paard.
Een paard wat ook weer ter discussie staat, want je mag kinderen niet aanleren dat paarden over de daken rijden. Als ze dit aannemen zullen ze dierenmishandeling heel normaal gaan vinden, en dat mag dan weer niet van de Partij van de Dieren. En zo’n stikstofmonster – een stoomboot- is ook al helemaal uit den boze. Groen Links weer in de gordijnen. En hoezo goed heilig man? Een christelijke sint in een seculiere samenleving waar ook nog eens tal van andere religies huizen. Dat kan allemaal niet meer. Vroeger kreeg de sint ook nog een sigaar na een bezoek, maar dat is met het bijna universele rookverbod uit den boze. En dan hebben we het nog niet eens over zwarte piet gehad.
Ik zie het somber in.