Tot in de jaren zestig behoorde je als Nederlandse burger tot een zuil. Je was of katholiek, communist, protestant, liberaal, socialist of iets anders. Het was erg overzichtelijk, maar ook verstikkend. Je mocht niet gaan shoppen in die andere bubbels dan waartoe je behoorde. Daar werd schande van gesproken. De politiek zorgde ervoor dat de regelgeving zo was, dat men elkaar niet teveel in de weg zat. In mijn jeugd zijn deze bubbels in korte tijd geklapt. Wat de oorzaak is, weet ik niet. Ik weet dat in de katholieke kerk plotseling de pastoor zich naar het volk richtte en ook buiten de preek om ineens nog meer Nederlands bleek te kunnen praten. Maar ook de summer of love, de komst van de pil en de Parijse studentenrellen in 1968 hebben meegeholpen aan het uiteenvallen van de verzuiling. Het zal de tijdsgeest zijn geweest.
Daarna kon het alleen maar beter worden. De veiligheden van de oorspronkelijke bubbels bleken te zijn weggevallen. Er ontstond vermenging en vooral de dogma’s uit de bubbels bleken ineens hopeloos ouderwets. In die jaren was ik dus teenager en erg in ontwikkeling. Vrijheid werd een belangrijk goed en grote groepen mensen stonden ineens veel meer open voor andersdenkenden. Aanvankelijk dan. Maar dat duurde helaas niet eeuwig. De Nederlandse samenleving werd zo goed als seculier. Wat een weelde! Eindelijk af van al die verstikkende bangmakerij voor de ander. Maar ja, toen kwamen de immigranten. Vaak kwamen die uit oerconservatieve districten van hun oorspronkelijke habitat, waar de religieuze leiders hand in hand liepen met het kapitaal. De ene hield ze dom, de andere arm. Dus toen de economie opbloeide en er werkkansen gloorde in West Europa is de immigratie op gang gekomen. Ook al omdat we in ons rijke verwende westen we ook niet meer van plan waren de rotklussen op te knappen of eigenlijk het werk te verrichten. Ondernemend Nederland heeft hier flink bij geholpen.
Ik heb het dus niet over vluchtelingen, maar over arbeidsmigranten van binnen en buiten Europa.
De vluchtelingen/asielzoekers zijn maar een klein deel van de nieuwkomers in ons land. Velen maken zich juist druk over deze betrekkelijk kleine groep, die volgens velen in ons vetgemeste westen gezien worden als gelukszoekers. Maar het aantal immigranten dat hier komt werken en er heel andere ideeën op na houdt dan de autochtone Nederlandse bevolking is veel groter en invloedrijker.
Je ziet dus weer een nieuwe verzuiling ontstaan. Katholieken, protestanten, diverse Islamitische groepen als Sjiieten, Soennieten en Salafisten trekken zich terug in hun eigen bubbels en keren zich hoe langer hoe meer af van de huidige Nederlandse normen en waarden en tegen elkaar. Vaak dus geconcentreerd binnen gemeenschappen van nieuwkomers. Een aantal erkent niet de scheiding van kerk en staat en vindt dat de vaak pre-middeleeuwse religieuze wetten in onze huidige samenleving moeten gelden. Die oude theorieën zijn ontstaan in de tijd dat de evolutie van de moderne mens nog niet op het niveau van vandaag was. Alles verandert, behalve deze oeroude religieuze wetten die minderheden en vrouwen discrimineren. Bij de Islamitische arbeidsmigranten die al in de jaren 60 in ons land kwamen zou je verwachten dat na een aantal generaties er een vorm van assimilatie zou optreden, maar helaas door de nieuwkomers worden de derde en vierde generaties aangezet om terug te keren in de oude leer. En de jongelui blijken daar gevoelig voor en proberen hun deels geassimileerde ouders over te halen om ook weer terug te keren in conservatieve religieuze patronen. Dit is de leer waarbij de oorsprong van de islam en de regels die bij het ontstaan van de Islam golden nu nog steeds van toepassing moeten zijn. Die zijn zeer strijdig met de denkbeelden van de moderne mens en de Nederlandse situatie. Dat is ook het grote verschil met de verzuiling van na de oorlog. Men wist toen een soort grote gemene deler te bedenken, waardoor men elkaar niet kon en wilde uitsluiten. In de huidige verzuiling gedragen de zuilen zich veel minder verdraagzaam. En de verzuiling is verder versplinterd. Door de social media ontstaan er tig groepen die zich tegen elkaar opzetten. Pro Zwarte Piet, Anti Zwarte Piet, Klimaatontkenners vs klimaatevangelisten, dierenactivisten vs intensieve veeteelt etc. In het verleden bleven de discussies binnen de bubbels, maar tegenwoordig doet iedereen mee en verharden de discussies. En soms trek je dan ook je wenkbrauwen op als mensen in je omgeving zich in die discussies mengen. Gaat hun mening jouw relatie met deze mensen beïnvloeden?
De vrijheid van meningsuiting is een groot goed, maar met de openheid die de huidige hulpmiddelen ons geven om meningen te verspreiden raken mensen geneigd zich uit de debatten terug te trekken. Blijf je meedoen in allerlei discussies dan kan het zijn dat je publiek wordt geframed als links, rechts, extremistisch, racistisch, idolaat of wat dan ook; zuilen dus. Terwijl je gewoon je mening naar buiten brengt. In de discussies gaat men vooral voorbij aan de argumenten en zijn de stellingen dogma’s. Ben je tegen of voor iets dan wordt dit bovendien vaak naar het persoonlijke toe getrokken, terwijl men anoniem blijft.
Doordat de social media redelijk nieuw zijn, blijkt dat er nog een weg moet worden gevonden in hoe we elkaar niet meer anoniem kielhalen, maar echt op de inhoud met elkaar in gesprek gaan.
Voorlopig is het wat dat betreft nog een puinhoop en hitsen we elkaar alleen maar op.
KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN