Het nieuwe normaal

Onze virtuele enkelband moeten we nog minimaal tot en met 28 april aanhouden. De bewegingsvrijheid blijft erg beperkt. De verwachting is dat ook daarna nog zeker een paar maanden beperkingen zullen gelden. Alleen hoogst noodzakelijk naar buiten naar plekken waar mensen zijn en vervolgens 1,5 meter afstand houden. Gelukkig zijn we nog verbonden met het internet. Stel je voor dat deze crisis zich 30 jaar geleden had afgespeeld. Dan lag 100% van ons onderwijs en de economie op zijn gat.
Met dat internet ging het bij mij thuis niet zo best. Het bleek een soort jojo, waarbij het systeem soms perfect werkte en even later helemaal weg zakte of dood was. Zeker 6 keer per dag moest ik mijn router rebooten en donderdag en vrijdag was er totaal geen bereik meer.

Volgens Ziggo waren er geen problemen. Als consument vind ik het van belang dat mijn dienstverlener mij op de hoogte houdt als er iets mis is. Maar Ziggo is zo’n bedrijf waar je jezelf eerst door een woud van digitale berichten moet wurmen, voordat je mogelijk ergens een antwoord krijgt. En uiteindelijk kom je altijd uit op hetzelfde artikel waar je niet naar op zoek bent. Maar de actuele situatie is nergens te vinden: er zijn geen storingen staat er arrogant in de berichten. Meestal betekent dat dat men het niet aandurft om transparant te zijn, want de concurrentie heeft wellicht niet deze problemen en dit gaat dan klanten kosten. En het telefoonnummer van de klantenservice staat ergens onderaan pagina 374. En iedereen die roept dat je direct moet opzeggen en naar een andere provider moet overstappen gaan ervan uit dat het gras daar altijd groener is. Daar geloof ik niet in. Alle grote internetproviders hebben dit soort problemen. Hoewel internet naast gas, water en licht inmiddels een commodity is, loopt de infrastructuur hierop achter en dat is zeker merkbaar als de hele wereld hier plotseling massaal gebruik van gaat maken. Zaterdag werkte eindelijk alles weer normaal en toen kwamen er ineens wel filmpjes op Facebook met allerlei tips bij slechte WiFi en zo van deze provider. Het is wachten op de volgende internetcrisis.

Ondertussen leven we in de 1,5 meterrealiteit. We moeten elkaar mijden en dat zal mogelijk nog wel jaren kunnen duren. We zijn sociale dieren en soms erg eraan gehecht om opgehokt te zijn. Bij sportevenementen, concerten en feesten bijv. is het dicht bij elkaar zijn een essentieel onderdeel van de beleving. Om gezondheidsredenen zouden we dus elkaar niet meer mogen aanraken, wat tegen onze natuur is. Met de #MeToo beweging ingezet en nu volop doorgepakt bij deze Coronacrisis. Een haast onmogelijke opgave.
In het onderwijs zitten leerlingen echt geen 1,5 meter uit elkaar. Moet dit gebeuren , dan moeten de klaslokalen minstens twee keer zo groot worden of moet er aan een godsvermogen worden geïnvesteerd. Als die 1,5 meter moet blijven zullen we dus over moeten schakelen op onderwijs dat in deeltijd op school plaatsvindt en deels thuis. Klassen opsplitsen in twee groepen: de ochtend- en de middaggroep. Diegenen die ’s morgens in de schoolbanken zitten werken ’s middags vanuit thuis via groepsapps en andersom.
En wat denk je van het openbaar vervoer. Bussen, trams, treinen en vliegtuigen zijn erop gemaakt om zo efficiënt mogelijk grote massa’s mensen te vervoeren. Bussen. trams en treinen worden veelal ingezet voor het dagelijks vervoer naar werk of school. Met deze crisis komen we er achter dat we niet persé in een school of kantoorgebouw moeten komen om ons werk te doen. Mijn werkgever, met 11.000 mensen thuis werkend, was verbaasd – en opgelucht- dat de dienstverlening en productiviteit de afgelopen maand niet was afgenomen. Dan komt de vraag op: wat na deze crisis? Blijven er meer mensen structureel thuis werken en waarom hebben we eigenlijk nog van die enorme kantoorgebouwen op primo 1 locaties? En zijn daarmee de bussen, treinen en trams half vol?

Ik heb er een hard hoofd in hoe het met de luchtvaart gaat. Hoewel veel luchtvaartmaatschappijen too big to fail zijn, verwacht ik toch dat dat wel gaat gebeuren. De luchtvaart zakt in, zelfs als er een aantal sterke maatschappijen overblijven. De luchtvaart wordt-nu al zwaar gesubsidieerd door de overheid o.a. vanwege het ontbreken van accijns op vliegtuigbrandstof en financiële steun, maar dat kan zo niet blijven.

Door het wegvallen van een groot deel van de luchtvaart zijn de toppen van de Himalaya ineens zichtbaar. Er blijken nu in China in de steden meer mensen wel in leven te blijven met longaandoeningen als er door de Coronacrisis aan doden zijn gevallen. Dat zet mensen wel aan het denken.
Luchtvaart is een industrie die langzaam is gebouwd en gebaseerd is op een jarenlange vertrouwensrelatie tussen overheden, luchtvaartmaatschappijen, vliegvelden en leveranciers. Als hiervan een belangrijk deel wegvalt is het alsof je met de trein gaat, maar op sommige trajecten de rails ontbreekt. Dat is een fragiel systeem en niet 1-2-3 hersteld.
Ik vermoed dat om diverse redenen de luchtvaart gedecimeerd wordt.

De afhankelijkheid met de kwetsbare maakindustrie in China moeten we wegnemen, door zelf weer te gaan produceren. Dit is goed mogelijk want de kosten van moderne robotisering zijn mondiaal gelijk. Minder luchtvracht dus.

Als we minder vliegen is de kans op verspreiding van ziektes aanzienlijk kleiner. Het kan zijn dat landen veel strenger gaan selecteren aan de grens. Dat maakt vliegen niet aantrekkelijk.
Doordat er nu al enorme verliezen worden geleden in de sector en die door deze crisis niet meer te overzien zijn, zal het aantal vliegmogelijkheden drastisch afnemen, waardoor de prijzen torenhoog zullen stijgen. Bovendien zullen er ethische argumenten gaan gelden als je nog overweegt te gaan vliegen.
Ik hoop dat je mooie herinneringen hebt aan de vakanties naar verre oorden. Ik vrees dat verre vliegreizen er niet meer in zitten. En de vraag is of dit nu het grootste probleem is. Klimaatdoelen worden ineens bereikbaar en mogelijk gaan we gezonder en meer circulair leven.

1-0 voor de planeet

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

 

Beoordeel dit bericht