In deze coronatijd worden er rare dingen afgesproken. Zo maakt men mogelijk dat cafés, restaurants en theaters de horeca per 1 juni open gaan, maar er mogen niet meer dan 30 mensen aanwezig zijn. En er moet ook nog rekening gehouden worden met de 1,5 meter afstandsregel. Dat houdt dus in dat op een enorm terras in principe dezelfde regels gelden dan voor een mini terrasje. Voor een persoon die overal 1,5 meter afstand moet houden heb je al zo’n 8 vierkante meter nodig.
Ik begrijp daarom ook niet zo goed waarom men de norm niet heeft losgelaten op de beschikbare ruimte. Waarschijnlijk heeft het iets met de keuken en de toiletvoorzieningen te maken. Maar deze regel is killing voor iedere ondernemer in de evenementen- en horecasector. Zeker als dit nog een jaar of wellicht langer gaat aanhouden. Omzet draaien in de horeca en bij evenementen doe je doordat je mensen in contact wil brengen of samen iets wil laten beleven. Het blijft de vraag of het publiek niet weg blijft bij deze regels. Bovendien wordt alles onbetaalbaar. Er kan geen enkele artiest leven van maximaal 30 personen en ook de horeca, met zijn giga huurprijzen, heeft effectief alle ruimte nodig om iets te kunnen verdienen. Het heeft een aantal gevolgen: De meeste bedrijven gaan al snel failliet, waardoor het aanbod verdwijnt. Van de zaken die er nog over zijn gaan de prijzen enorm omhoog, anders gaan ze ook failliet. De overheid zal stoppen met inspringen, want voor elke zaak die geldelijke steun zou willen ontvangen staan er nog tig in de rij; dat is onhoudbaar.
En dan volgt de vraag: Hoe ziet ons leven eruit?
Formeel kunnen we wel vertier opzoeken, maar je wordt of geweigerd of je betaalt je blauw. Bovendien zijn spontane acties er niet meer bij. Je zult overal moeten reserveren. De zoveelste vrijheid die ons wordt ontnomen. Het is de regering niet kwalijk te nemen. Men doet wat men kan om de gezondheidsrisico’s af te wegen tegen de economische en later zal na een parlementaire enquête er best wel uitkomen dat er veel verkeerde beslissingen zijn genomen, maar met de kennis van toen waarschijnlijk schijnbaar toch de beste. Als er schade wordt geleden, dan moeten we een schuldige aanwijzen. Dom volk begint de schuld te zoeken in duistere complotten, de religieuzen zien het als een wraak van God, maar waarschijnlijk is het een onafwendbaar veel te laag ingecalculeerd risico. Een risico dat we niet kunnen ontwijken, omdat we er niets aan kunnen doen. Natuurlijk beseffen we hoe langer hoe meer dat de globalisering hier niet aan meehelpt. Het feit dat we van alles en vooral onszelf over de gehele aardkloot slepen zorgt ervoor dat deze pandemie zo goed gedijt.
Veel mensen denken en hopen dat we hier wijzer van worden. Ongetwijfeld zullen er dingen veranderen en versnellen. Thuis werken kunnen we al meer dan 20 jaar, maar het lijkt alsof we het onlangs hebben uitgevonden. Ongetwijfeld zal na deze crisis het percentage thuiswerkers structureel stijgen, al is het alleen maar omdat het goedkoper is voor de baas. Want bezuinigen zal er ook gedaan moeten worden. Bijna alle bedrijven zullen getroffen worden; de meeste in negatieve zin. En er zijn ook bedrijven die juist door deze situatie spekkoper zijn. Er ontstaat een nieuwe economische orde. Plaatselijke winkeliers die nog meer moeten concurreren met webwinkels. En hopelijk kunnen winkeliers overwinnen die zich in kwaliteit, service en prijs wel lokaal kunnen profileren.
En wat gaan we in onze vrije tijd doen? Gaan we proberen alleen nog ‘virtueel’ plezier te hebben? Zijn we veroordeeld tot games, films, virtuele quizjes en podcasts. En moeten we structureel gaan communiceren via Zoom, Teams, Facetime of Skype? En wat doen we dan? Gaan er nieuwe bedrijfsmodellen succesvol worden waarbij we bijvoorbeeld zaken kunnen aanschaffen en via digitale(live-) instructies iets kunnen creëren of beleven?
Even is dat leuk, maar hoe zit het met vakanties? Waar kun je naar toe, als het nog haalbaar en betaalbaar is? Het leven zal zeer saai worden en ik ben bang dat we dit niet heel lang vol houden, zeker niet de jonge mensen. Maar als je het mij vraagt, staat mijn hoofd niet naar vakantie. Want waar je ook komt, overal gelden beperkingen en in sommige landen zijn die nog ingrijpender dan bij ons. En gebeurt er iets: kom je dan nog wel thuis?
Ik voorzie dat -als de maatregelen nog lang van kracht zullen blijven- er ondergrondse praktijken zullen ontstaan-, waarbij men het lak heeft aan de 1,5 meter maatschappij. De vraag is niet of, maar wanneer dit op middelgrote en wellicht grote schaal gaat gebeuren.
Het volk gaat morren. En de zaken die zich wel aan de regels houden zijn de klos. Hierdoor zal behoorlijke onrust gaan ontstaan.
We gaan het moeilijk krijgen.