Het nieuwste werken

In 1998 was mijn werkgever trendsetter op het gebied van thuiswerken. Mijn vrouw was één van de proefpersonen. Wij werkten destijds beiden bij dezelfde werkgever. Ze kreeg een laptop, een bureaustoel, een (onhandige) koffer en ze mocht ook nog een lamp, een kast en een bureau uitzoeken. Er werd een contract opgesteld en de KPN -of was het toen nog de PTT?- legde een extra ISDN lijn aan in ons huis. Zo begon het thuiswerkavontuur. In de loop van de jaren veranderde er nogal wat. De ISDN lijn wijzigde in een ADSL verbinding en werd gecombineerd met de privélijn. Niet alleen thuiswerkers kregen een laptop, maar alle medewerkers en deze laptops werden voorzien van een ergonomiepakket en los scherm. Het leveren van meubilair stopte en werd vervangen door een bijdrage aan inrichting binnen bepaalde normen.

Ook de vergoeding werd lager en de pilot werd opgeheven. Alle medewerkers konden in principe nu thuiswerken onder het motto ‘de werkplek is waar je bent’. Ook de vaste telefoon die we bij het ISDN abonnement hadden gekregen verdween en werd vervangen door een GSM en weer later door de smartphone.

Thuiswerken werd inmiddels gemeengoed in overleg met je baas. Soms een dag, soms twee of drie dagen werd er thuis gewerkt. Zelfs toen we nog geen videoverbindingen hadden en niet konden chatten, bleek het concept opvallend goed te werken. Er zaten ook nadelen aan. Had je een vergadering, dan was je aangewezen op een van de kantoorlocaties. Van daaruit was het mogelijk om met videoconferencing met andere locaties in contact te komen. Waren de deelnemers allemaal van dezelfde locatie, dan kon je vergaderen in een van de vergaderruimtes. Na de fusie met een aantal collega-verzekeraars werd teleconferencing belangrijker en kwam het thuiswerken wat onder druk. Ook wel een beetje door de cultuurverschillen tussen de merken. Maar sinds enkele jaren maken we gebruik van peer-to-peer videoverbindingen met Lync, Skype en later Teams, waardoor het thuis vergaderen ook mogelijk werd.

Zelfs vóór de Covid-19 crisis was er meestal geen aanleiding om naar kantoor te komen. Toch kan zeker niet alles vanaf thuis plaatsvinden. Ik werk al tientallen jaren bij dit bedrijf en de meeste collega’s ken ik al lang. Ook de cultuur van het bedrijf zit in mijn genen. Ik hoef niemand persoonlijk te ontmoeten om de sfeer aan te voelen. Maar je zou maar nieuw zijn. Hoe voel je de verhoudingen aan, als je -zoals nu- elkaar niet kan ontmoeten? Om dit te ontdekken heb je sociale interactie nodig. Dat is nu niet mogelijk. Het kan zomaar gebeuren dat ‘nieuwelingen’ een totaal verknipt beeld krijgen van de werkelijkheid. Hoe krijg je dit weer recht als we elkaar weer mogen ontmoeten?

Het alleen maar op afstand werken kan dus niet zomaar. Er is geen vervanger voor de echte sociale interactie. En mensen zijn nu eenmaal sociale wezens. Dit is de onwerkelijke situatie van de coronacrisis. Maar ook van het alleen maar werken op afstand. Waar ik na een half jaar thuis werken wel achter ben gekomen, is dat je werkplek ergonomisch en sfeervol moet zijn ingericht. Ook is het belangrijk dat je werk en prive scheidt. Niet dat je alle activiteiten moet splitsen, maar wel plannen. Sinds ik alleen maar thuiswerk werk ik veel planmatiger, efficiënter en effectiever. Op deze wijze voorkom je dat er discussie ontstaat over de resultaten die je afspreekt met je baas. Al sinds het begin van het thuiswerken worden we afgerekend op resultaten en niet echt op tijd. De prikklok is daarom ook al tientallen jaren verdwenen. Met de coronacrisis bleek ons bedrijf geruisloos over te kunnen gaan naar een thuiswerkorganisatie. Het ontbreken van sociale interactie is eigenlijk het enige probleem. Wat je ook merkt dat aanvankelijk in Teams-meetingen de camera uit bleef. Maar hoe langer hoe meer wordt de camera aangezet en wordt er ook wat tijd gebruikt om te socializen.

En nu komt onze H&R afdeling met een pakket met nieuwe werknormen. Het idee is dat we ook na de coronacrisis niet meer terug gaan naar de standaard kantoorsituatie. Het thuiswerken wordt geen optie, maar een onderdeel van het werk. We krijgen geen forensenvergoeding meer maar een thuiswerkvergoeding. En hoe zal het gaan met het leasepark? Je kunt op je klompen aanvoelen dat hier ook in gaat worden gesneden. Het ooit zo belangrijke emolument staat op de tocht. Niet alleen vanwege de coronacrisis, maar ook vanwege de duurzaamheid van onze samenleving. Twee vliegen in één klap. Waarom nog allemaal op en neer rijden naar elkaars locaties, terwijl we met de technische hulpmiddelen elkaar prima kunnen treffen? Ook voor de kantoorgebouwen verandert er veel. De duizenden collega’s waarvoor ze zijn gebouwd zullen waarschijnlijk niet meer tegelijkertijd aanwezig zijn. Wanneer we naar kantoor komen is dat omdat de sociale interactie belangrijk is. De ruimtes worden hierop nu ook aangepast. Maar uiteindelijk zal de huisvesting veel te ruim blijken. Ik vermoed dat we binnen een paar jaar kantoren gaan afstoten of gaan delen met andere bedrijven. In ieder geval: het werken zal na de coronacrisis nooit meer hetzelfde zijn.

KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN

 

Beoordeel dit bericht