Het is het begin van het jaar en dat betekent dat je zowel vooruit als achteruit kijkt. Het jaar 2021 wordt het jaar van hoop. Hoop dat we eindelijk van die ellendige pandemie verlost zullen worden. De COVID-19 pandemie blijkt van Bijbelse proporties. De hele wereld is erdoor getroffen. Gek genoeg is de pandemie qua uitstraling maar een schim wat de Spaanse griep was van een eeuw geleden, maar het huidige virus werkt ontwrichtend in onze moderne maatschappij. Het laat zien hoe broos onze systemen zijn. Ik kan me herinneren dat voordat de omvang duidelijk werd de directeur van de WHO uiterst serieus de ernst van de zaak onder ogen bracht in een persmoment. Ik kon het toen niet geloven, maar hij bleek gewoon gelijk te hebben.
Mondiaal is er keihard gewerkt om een vaccin te ontwikkelen. Waar normaal jaren voor staat werd dit nu in krap 9 maanden gerealiseerd. Een deel van de mensheid vertrouwt het niet. Dat kan toch niet, zo snel? Deze ontwikkeling is daarom ook gedaan onder het motto: onder druk wordt alles vloeibaar. Als je middelen genoeg ter beschikking stelt kan dit dus. Vergeet even wat het eigenlijk kost, want dan schrik je je rot. Het is zo duur dat arme landen geen toegang hebben tot deze ontwikkelingen en achteraan staan. Het hele continent Afrika wordt zowat overgeslagen. Weg solidariteit. Terwijl wij ons druk maken of nu de 102 jarigen of we de verzorgers de eerste prik moeten geven, staan daar helemaal geen prikken op het programma. En niet dat het probleem daar kleiner is, maar rijkdom bepaalt de volgorde. Bij ons zijn we zelfs zo arrogant dat we het ons kunnen veroorloven om een vaccin te weigeren, omdat de grote IK regeert.
Het vreemde aan 2020 vind ik dat het voorbijgevlogen is zonder dat er iets gebeurd is. Vanwege het ontbreken van standaard ijkpunten als vakanties en bepaalde evenementen zou je denken dat zo’n saai jaar ellenlang zou duren. Dat was niet het geval. Maar om 10 hoogtepunten te noemen?
2020 was een prima jaar wat het weer betrof. Lekker mooi voorjaar, fijne zomer en een eindeloos prachtig najaar. Dat was wel meegenomen als we weer eens in rijen buiten moesten wachten. Dat valt nu wel tegen, nu we in een lockdown zitten terwijl het een herfstachtige winter is.
2020 wordt in mijn ogen ook het jaar van de opgestoken middelvinger. In begin jaren 70 van de vorige eeuw waren er nog assertiviteitscursussen, omdat velen te bescheiden waren. Daarvan hoor je in dit decennium helemaal niets meer. Burgerlijke ongehoorzaamheid is meer regel dan uitzondering en als men dan weer eens een regel overtreedt, dan moet de handhaver een berg oraal geweld over zich heen laten komen. Als verwende pubers gedraagt men zich nu, met zo’n pandemie, wanneer allerlei tijdelijke regels gelden. Regels geven grenzen aan, maar men vindt het blijkbaar spannend om de grenzen te overschrijden. Bij al deze overtreders dringt het niet tot de botte hersens door dat de regels niet zijn opgesteld om het individu te pesten, maar om het algemeen belang te dienen. Men is het er niet mee eens en roepen leuzen dat we in een dictatuur leven en dat de democratie op het spel staat. Ondertussen trekt men zich geen bal aan van deze tijdelijke verordeningen. Neem nu het tijdelijk vuurwerkverbod. Hele discussie is er gevoerd waarom dit nu juist moet worden ingevoerd. De belangrijkste reden was om de druk op de zorg terug te dringen. Super logisch, want vuurwerkafstekers zijn geen bomexperts en belanden bij verkeerd gebruik van deze plofstoffen in het ziekenhuis. Als er nu zelfs kankerpatiënten naar huis worden gestuurd omdat er geen plek meer is in de klinieken, lijkt deze maatregel niet anders dan vanzelfsprekend.
Afgelopen nacht was het oud en nieuw en zou het dus rustig moeten zijn. Afgezien dat het misschien een half uurtje korter duurde, heb ik niets gemerkt van een vuurwerkverbod. De notoire vuurwerkafstekers waren net zo fanatiek als anders en hadden ook al ingecalculeerd dat ze toch geen boete zouden krijgen. Die 1,5 boa kan onmogelijk het halve dorp op de bon slingeren. Het algemeen belang wordt volledig genegeerd. Doordat vuurwerk nu niet meer legaal in ons land kon worden verkregen, ging men ook op grote schaal zelf maar experimenteren. Dit met alle gevolgen van dien.
Ik vraag me dan ook af hoe ouders tegenwoordig hun kinderen vertellen dat we regels stellen om samen in een betere wereld te wonen. Ik heb de indruk dat het IK-tijdperk zijn apotheose heeft bereikt. Het kan niet veel erger worden. Een anarchistische losgeslagen bende, waarvoor ik schaam dat ik daarmee moet leven.
Zal 2021 dan beter worden? Het begin, het ‘vuurwerk’ in de Johan Cruijffarena beloofde al niet veel goeds. Het was een blamage. Zelden zoiets saais gezien. Een gemiddelde rockster heeft een betere lichtshow dan dit volledig symmetrische schouwspel, waar geur noch smaak aan was. Juist hier had men geen rekening hoeven te houden met het vuurwerkverbod. Men was echter te bang dat er grote groepen zouden gaan samenscholen. Had dan iets originelers bedacht, dan een krampachtige nepvoorstelling.
2021 moet het jaar van hoop worden.
Het kan in mijn ogen alleen maar beter worden.