Het blijkt dat we als land toch wel erg efficiënt kunnen werken. Vrijdagmorgen hoestte en nieste ik wat, maar zou eigenlijk naar de fysiotherapeute moeten. Ik durfde niet te gaan vanwege de corona-uitbraak, dus belde ik af. De fysiotherapeute adviseerde mij om me te laten testen. Anders kunnen we de volgende week nog steeds niet oefenen. Dus ik via de app om 10 uur een afspraak gemaakt en ik kon twee uur later in Tilburg op het industrieterrein Kraanven al terecht. In april ben ik ook al eens getest, toen nog bij de GGD in de buurt van de ringbaan West. Dus ik bewapend met mondkapje, bevestiging en ID-bewijs naar Tilburg.
Het testcentrum ligt nu op een industrieterrein, nog geen 10 km buiten Dongen, waar ik woon. De opzet van de teststraat was ook veel groter dan in april. Via verkeersregelaars werden de rij auto’s een gebouw in gestuurd. Daar waren vijf loketten parallel geplaatst waar je met de auto voor moest rijden. Na de identiteitscontrole vertelden ze me dat ze een sneltest zouden afnemen en dat ik binnen 24 uur de uitslag zou krijgen. Bijkomend voordeel van de sneltest is dat er maar één staafje wordt gebruikt: wel diegene die diep in de neus gaat. Al met al duurde de hele toestand nog geen tien minuten, inclusief de wachtrij.
Ik naar huis. Je mag je huis niet uit voordat de uitslag bekend is; dus wachten. De uitslag was er al na ruim 1,5 uur (!). Negatief gelukkig, net als de vorige keer. Toch knap geregeld allemaal in zo’n korte tijd.
Er is veel kritiek op de GGD nu met het vaccineren. Dit is onterecht. Dergelijke landelijke campagnes zijn mega-operaties qua logistiek en moet bovendien ook nog eens waterdicht gebeuren. Natuurlijk staan we te dringen om als eerste aan de beurt te zijn om ingeënt te worden. Maar welke volgorde je ook aanhoudt, er zijn altijd groepen die zich gepasseerd voelen. En we mogen dan als Nederland het laatste land van Europa zijn dat met de vaccinatie is begonnen, maar als je buiten Europa gaat kijken is men vaak helemaal nog niet zo ver. Neem nu Japan. Die willen in februari pas gaan beginnen. En dat land organiseert dit jaar de Olympische Spelen. En hoewel ze met een grote mond vertellen dat de Spelen zeker doorgaan zullen ze toch haast moeten maken.
In het Verenigd Koninkrijk loopt het nu volledig uit de hand. 1/3 van London is besmet en de noodtoestand is er al uitgeroepen. Daar gaat nu gebeuren waar de meeste artsen van gruwen: een triage moeten toepassen: wie krijgt voorrang voor welke type zorg. De normen die hiervoor worden gehanteerd worden hoe langer hoe strenger navenhand het aantal patiënten stijgt en de ziekenhuismogelijkheden op raken. Zo gaan artsen beslissen dat mensen zorg krijgen die te licht is voor de diagnose die ze stellen. Bij artsen knaagt dit omdat een deel van deze beroepsgroep de eed van Hippocatres heeft afgelegd of ernaar werkt. We mogen hopen dat het hier niet zover komt, maar men is toch wel zenuwachtig. De zogenaamde Engelse en Zuid-Afrikaanse Covid-19 variant heeft als belangrijkste verschil-kenmerk dat de besmettingsgraad veel hoger is dan van het oorspronkelijke virus. En ook in ons land komen deze varianten inmiddels al meer voor. Gevolg zal zijn dat de voorziene einddatum van de lockdown waarschijnlijk wel weer naar achteren zal worden verschoven. Met deze crisis wordt de tegenstelling tussen arm en rijk weer uitvergroot. Arme landen staan achteraan in de rij als het om vaccins gaat en de gebrekkige logistiek in deze vaak slecht georganiseerde landen zal niet bijdragen tot een succesvolle campagne. De gevolgen voor de huidige lockdown zijn verschrikkelijk voor scholen en vele bedrijfstakken. Telkens worden er discussies gevoerd of we wel de juiste maatregelen nemen. Voor sommige beroepen is het feit dat er vooral gekeken wordt te voorkomen dat mensen zich gaan verzamelen funest. Met de vorige lockdowns is het vet op de botten bij deze ondernemingen verbrandt en verder uitstel van de bedrijfsvoering leidt tot een faillissement. En al zal de overheid bijspringen; eens houdt het op. Ook de overheid is niet in staat om overal garanties te kunnen geven. Ook wat de scholen betreft is de huidige situatie rampzalig. De vele thuiswerksituaties leiden tot een verschraling van het onderwijs en een grote druk bij de ouders. Ik vrees dat we uiteindelijk moeten besluiten om een schooljaar weg te strepen. Als dit het geval is zal dit enorme consequenties hebben voor bijvoorbeeld de studiefinancieringen. Ook hier zou de overheid bijvoorbeeld een jaar kunnen kwijtschelden.Hoe er ook wordt ingegrepen, er is altijd discussie. Waarom ik niet en zij wel.
Dit zal nog lang nazoemen. Mocht het virus eindelijk verdwijnen dan zullen we met een gigantische staatsschuld zitten en een uitdunning van de horeca- en evenementensector. Plus een fors aantal mensen met depressieve klachten, omdat hun gehele bestaan is ondermijnd.
Toch is men nog behoorlijk optimistisch dat we na deze crisis er goed uitkomen. Ik weet niet wat men gaat doen met de megaschulden, maar ik zou er niet van staan te kijken als een groot deel van deze schulden uiteindelijk zullen worden kwijtgescholden. Zolang we namelijk deze megaschulden hebben kan de rente niet stijgen. Gebeurt dit wel dan gaan overheden en bedrijven failliet. Deze hoge schuldenlast blokkeert de vrije markt. Dit wordt een hele puzzel, waarbij ik hoop dat we vooral internationaal samenwerking gaan zoeken om hier uit te komen.