Voordringen

Als we ergens goed in zijn dan is het voordringen. Vanmorgen sta ik keurig bij de slager in de rij te wachten, nog te peinzen wat ik eigenlijk moet kopen. Ik ben aan de beurt, maar een andere man die net binnen kwam stormen riep gelijk “ik”, nadat de winkeljuffrouw vroeg wie er aan de beurt was. Ik had geen zin in gedoe, dus liet het maar gebeuren. Toen ik dacht weer aan de beurt te zijn keek men zowat over mij heen, hetgeen best een opgave is. Daarna bedacht de winkeljuf zich en richtte zich naar mij met excuses.

In het grote ik-tijdperk is het belangrijk dat ik in de picture sta, dat ik vooraan sta en dat ik krijg wat ik wil. Zo zien we dat ook met de vaccinaties tegen Covid. Eerst hoor je slechts kritische geluiden dat die vaccins veel te snel op de markt zijn gekomen en daardoor niet betrouwbaar. Het leek wel of half Nederland er geen geloof in had.

Maar de lockdown duurde langer en de maatregelen werden strenger. En het geduld raakte op. Het RIVM, de geplaagde Hugo de Jonge en de premier werden hoe langer hoe strenger terwijl het toch al iets beter leek te gaan. Frustratie ten top. Maar de oorzaak kwam uit het Verenigd Koninkrijk. Daar was een extra besmettelijke variant van het COVOID-19 virus opgedoken waardoor er een code zwart was ontstaan in London. Dat wil ons land kosten wat kost vermijden. En toen kwamen de vaccins. Een stuk of vier, vijf met allerlei verschillende kenmerken en daardoor ook verschillende doelgroepen. Er zijn er nu drie goedgekeurd: BionTech/Pfizer, Moderna en sinds kort AstraZeneca. We wachten nog op het in Nederland ontwikkelde vaccin van Janssen.
In tegenstelling tot een paar maanden terug de twijfel toesloeg staat men nu in de rij om zo snel mogelijk geprikt te kunnen worden. Het duurt gewoon te lang. Iedereen wil van deze pandemie af, dus wil ook iedereen als eerste nu geprikt worden. En dan komt het grote voordringen.

Wie als eerste?
Formeel is er een beleid. De planning is afhankelijk van onder andere: de goedkeuring en werking van de vaccins, de logistiek rondom levering en priklocaties van de vaccins en de nieuwe ontwikkelingen en adviezen van de Gezondheidsraad. En uiteraard of de mensen wel willen natuurlijk.
Afgesproken is dat eerst de zorgsector aan de beurt is. Die zijn zowat allemaal geprikt. Maar onze huisarts bijvoorbeeld nog niet. Beroepsgroepen, patiëntencollectieven, leeftijdsgroepen etc. buitelen over elkaar heen om vooraan te staan. Met enige verbazing zie ik dit aan. Je kunt niet iedereen in de drivers seat zetten als het om deze keuzes gaat. Belangrijke afwegingen kunnen zijn wie de IC’s bezetten als de besmettingen serieus zijn. Dat blijken niet de tachtig plussers te zijn maar de witte mannen met bierbuiken en chronische ziektes tussen de 60 en 65 jaar. Ik dus. Toch vind ik niet dat ik als eerste geprikt hoef te worden. Als iedereen over elkaar heen buitelt om vooraan te staan om een spuitje te krijgen en er is nog schaarste, dan voel ik me niet geroepen om voor te dringen. Uiteindelijk zullen we allemaal aan de beurt moeten komen. Als we de grootste schreeuwers vooraan zetten, zullen de bescheiden volgers altijd de laatsten zijn. Dat kan toch niet de bedoeling zijn. Bovendien gaat het dan ook ten koste van de efficiëntie en duurt het alleen maar langer.
Ik behoor -ook naar mijn eigen gevoel- zeker tot een kritische risicogroep. Maar ik kan gewoon binnen blijven, risico’s mijden en me houden aan alle regels die zijn voorgeschreven. Een hoop paniek afgelopen weken rondom de avondklok. Eerlijk: al sinds maart 2020 kan ik me niet heugen dat ik na 9 uur ’s avonds nog buiten ben geweest.

De maatregel die ons wel raakten was het 1 mans bezoek. Afgelopen week is mijn zwager overleden. Gelukkig hebben mijn vrouw en ik nog juist voor deze maatregel mijn zwager kunnen spreken.

En nu komen de vaccinaties op gang en mijn schoonvader, die volgende maand 88 wordt en geen auto meer rijdt, kreeg eerst te horen dat hij zijn eerste prik in Dordrecht en de tweede in Eindhoven kreeg. Gelukkig is hij nogal assertief en kreeg het voor elkaar om de bestemming om beide prikken te zetten te verplaatsen naar Breda. Vandaag ga ik met hem de eerste prik ophalen.

Wij vallen over elkaar heen om zo snel mogelijk aan de beurt te komen, maar het armste deel van de wereld blijkt nog meer buiten de boot te vallen. De WHO voorzag dat dit geheel uit de hand zou gaan lopen en richtte een organisatie op: COVAX om er voor te zorgen dat de vaccins gelijkmatig over de wereld zouden worden verdeeld. Maar het blijkt dat de rijke Westerse landen rechtstreeks met de farmaceuten afspraken maken en COVAX links laten liggen. Er is wel zo’n twee miljard euro opgehaald om de derde wereld te vaccineren. Dat is lang niet genoeg en de vraag is hoe zo’n vaccinatieprogramma logistiek te organiseren valt. Zonder een fatsoenlijke burgerlijke stand zal dit nog een hele toer worden.Eerder is al aangegeven dat het verschil tussen arm en rijk door de corona alleen maar groter wordt. Overigens ook bij ons. Solidariteit is ver te zoeken.

Het ‘ik’ tijdperk is nog lang niet voorbij.