En ineens zat ik in isolatie. Nadat mijn zus me had gebeld dat ze waarschijnlijk in aanraking was geweest met een coronapatiënt. De dag ervoor was ik bijna 2 uur bij haar op bezoek geweest. Dus voor de zekerheid maar even laten testen. Dus afgelopen dinsdag op naar de teststraat in de Simon de Cockstraat in Tilburg. Bekend terrein, want hier was ik ook al enkele maanden eerder. Routineus werd de test afgenomen met wattenstaafjes in keel en neus en binnen twee uur kreeg ik de uitslag: positief.
Positief? Dat had ik in het geheel niet verwacht. Ik was niet verkouden, had alleen een beetje last van de pollen, maar dat bleef beperkt tot maximaal twee korte niesbuitjes per dag. Verder mankeerde ik niets en had ook geen koorts. We moesten gelijk tot actie overgaan. Lappen tekst van het internet doorgelezen wat je allemaal moet doen en vooral laten. We wonen met z’n tweeën in ons huis. Mijn vrouw zou op de logeerkamer gaan slapen en de toilet boven gebruiken en ik zou in mijn werkkamer blijven en slapen in onze slaapkamer.
Verder schakelde ik mijn broer in om wat boodschappen in huis te halen. Een gedoe, dus. Verder kon ik gewoon werken al was ik er niet echt bij.
Vreemd werd het toen mijn zus meedeelde dat ze negatief was getest in de teststraat. Ook zij had een afspraak gemaakt om zich te laten testen en die pakte dus goed uit. Blijkbaar had ik dus de infectie niet bij haar opgelopen, maar waar dan wel?
En, zat ik nu op een tijdbom, die elk moment zou kunnen ontploffen, of zou de ziekte alleen latent aanwezig blijven?
Blijkbaar zijn de eerste dagen van de besmetting de meest kritische. De GGD doet ook niet voor niets een bron- en contactonderzoek. Ik werd woensdag gebeld door een callcentermedewerker van de GGD, die dit onderzoek met me af ging nemen. Ik zat net in een Teams-gesprek van mijn werk, wat ik natuurlijk afbrak. De man van de GGD deelde mee dat het wel 1,5 uur kon duren. Poeh. Achteraf bleek het 2,5 uur te zijn… Het gesprek was gelukkig luchtig en onderhoudend. Maar eigenlijk was ik de afgelopen week zowat nergens geweest. De afspraken die ik die week had waren allemaal digitaal. Ik heb enkel een klein medisch oogonderzoek een week voor de test laten doen. Verder alleen zeer vluchtige contacten aan de deur of in de supermarkt. Kortom een raadsel hoe ik het heb opgelopen. Ook mijn vrouw kan niet de oorzaak zijn geweest. Zij is al weken niet onder de mensen geweest. Bovendien heeft zij ook geen klachten.
Tijdens het gesprek vroeg de man of ik een coronamelderapp had geïnstalleerd. Dat was het geval. Ik heb de app gebruikt om af te spreken in de teststraat. Hij moest van mij een code hebben die door de app werd gegenereerd. Na wat zoeken vond ik de knop waarop ik die code kon opvragen. Ik gaf deze code door, maar de GGD-man kreeg de waarde niet ingetikt in zijn vragenformulier. Hij gaf toe dat dit wel meer voorkwam. Bij navraag bleek dat hij wat meer geduld moest hebben bij het starten van dit programmaonderdeel. Tussen neus en lippen deelde hij ook mee dat hij nog niet veel had meegemaakt dat iemand de app geïnstalleerd had. Hij deed dit werk toch al bijna een jaar en was een oudgediende, maar telkens was er wat als iemand zo’n app wèl gebruikte. Blijkbaar ben ik nu geregistreerd als Covid-19-melaatse.
Ook vroeg hij een paar keer -uit privacy-overweging- of ik het goed vond dat mijn gegevens werden gedeeld met organisaties die met de uitslag aan de haal gingen. Hij deelde mee dat er drie organisaties zijn die iets met de uitslag gaan doen. Dat was ook de reden dat het telefoongesprek zo lang duurde. Telkens werden de vragen opnieuw gesteld.
Na overleg belde de GGD-medewerker me terug met de mededeling dat ik een asymptomatische Covid-19 besmetting had: een vorm waarbij de patiënt geen verschijnselen openbaart. Blijkbaar is een groot deel van de besmettingen asymptomatisch. Meestal kom je er dan ook niet achter dat je besmet bent, want tot voor kort was het not-done om bij geen klachten toch een test te laten doen. En waarom zou je ook, als je niets voelt of merkt.
Maar juist de mensen met asymptomische klachten zijn lastig in te delen. Wat moeten die nu doen? Doordat ze niet verkouden of zo zijn verspreiden ze weinig waterdamp en is de besmettingskans bij de omgeving dus ook niet zo groot. En wanneer ben je er vanaf? De vuistregel is: je bent niet meer besmettelijk wanneer je 24 uur geheel klachtenvrij bent én er minimaal 7 dagen verstreken zijn sinds het begin van de klachten (de ‘eerste ziektedag’). Maar ziek ben ik helemaal niet geweest? Ik heb ook begrepen dat als je eenmaal positief getest bent en geen klachten hebt het ook geen zin heeft om te gaan hertesten. Dus men verklaart mij weer gezond na a.s. dinsdag wanneer het een week geleden is dat ik getest ben en geen klachten heb.
Een lockdown is niet leuk, maar om ook binnen een lockdown in isolatie te zitten is helemaal waardeloos. Gelukkig is het winter. Ben wel benieuwd wanneer de phishing, spoofing en identiteisfraude en spam gaat opduiken als gevolg van dit gesprek. Even opletten dus de komende tijd. Mijn lichaamstemperatuur is 36,7 graden. Uitzitten dus.