En nu?

Ondanks dat het aantal besmettingen en ziekenhuisopnames nog torenhoog zijn gaat men toch versoepelingen doorvoeren in de maatschappij. Het volk mort. De situatie is -volgens de politici- onhoudbaar geworden. Ze moeten ook wat, want als we na al hun pinokkio-gedrag over van alles en nog wat, we over een half jaar weer in het stemhokje staan, willen de huidige machthebbers wel op hun palmares hebben staan dat ze vóór de mensen zijn. Doen ze dat niet, dan zal het kiezersvolk gaan wijken. Het vertrouwen in de politiek is tot een minimum gedaald. Het huidige kabinet moet zelfs met de billen bloot door hun geheime ministerraadnotulen openbaar te maken om nog iets van geloofwaardigheid uit te stralen.

De daadkracht blijkt zwabberend beleid en wat zijn nu eigenlijk de effecten? Eén ding is zeker: als we weer naar de stembus moeten zal de opkomst een stuk lager zijn dan afgelopen maartverkiezingen. En de polarisatie qua ideeën zal toenemen naast de verdeeldheid over een groeiend aantal partijen, waardoor het nog moeilijker wordt om een kabinet te vormen.
Voorlopig zitten we met een demissionair kabinet dat allerlei besluiten neemt. En blijkbaar moet dit ook wel, want de crisissituatie noopt tot daadkracht. Eén van de besluiten is dat we op 28 april gaan versoepelen.

Tot op heden waren de getroffen maatregelen gerelateerd aan de situatie in de ziekenhuizen. Met een op hoop gebaseerde voorspelling gaat men ervan uit dat we net over de piek zijn en dat de instroom in de ziekenhuizen gaat afnemen. Maar de piek is echter niet afgenomen. Sterker nog: het aantal besmettingen, ziekenhuisopnames en behandelingen op de IC nemen toe. En dat terwijl er al bij ruim 4 miljoen mensen een vaccin is toegediend. Deze injecties zijn gezet bij de meest kwetsbare groepen. Dus als per saldo er meer ziekenhuisopnames en opnames op de IC zijn betekent het dus dat het virus veel sterker aanwezig is dan ooit tevoren. Geen enkele reden om te versoepelen dus. Langzaam beginnen mensen de effectiviteit van de maatregelen te betwijfelen. Ook zoekt men de randen op. Heeft een avondklok zin als 95% van de bevolking toch al niet buiten komt? Werken die mondkapjes wel of is het dragen een soort placebogedrag om de 1,5 meterregel niet zo nauw te nemen?

De winkelwagentjes bij de AH werden in de hoogtijdagen van het virus voor jou schoongemaakt voordat je de winkel in ging. Op het absolute hoogtepunt -nu- moet je ze zelf weer gaan poetsen. Gevolg: ongeregeld verkeer in- en uit de supermarkt en ¾ van de bezoekers poetsen de karretjes al helemaal niet. En dit allemaal omdat het dividend van de AH mogelijk kan zakken van megahoog naar torenhoog: te krenterig om een medewerker extra in te roosteren om dit te organiseren.

Dit terwijl we op weg zijn in een situatie dat de arts triage moet gaan inzetten aan de deur van het ziekenhuis: jij wel, jij niet. Beslissingen op leven en dood die een enorme verantwoordelijkheid leggen op de schouders van deze artsen. We hebben een prachtig land met talrijke voorzieningen, maar we zijn ook kampioen in het opzoeken van de randen. Door de marktwerking binnen de maatschappelijke sector is de winstgevendheid boven de feitelijke doelstellingen komen te staan. Overcapaciteit is waste. Just-in-time principes doorvoeren tot het oneindige, om het in goed Nederlands te zeggen. We zijn meesters geworden in deze marktmodellen. Maar die modellen zijn gemaakt op een constante stroom of voorspelbare groei. Met een pandemie overtreft de groei dus al gauw de beschikbare capaciteit. Aangezien opschalen tijd en geld kosten, raken we nu verstrikt in ons eigen marktdenken. Het eenvoudig substantieel en snel kunnen opschalen wordt een moetje. Met lede ogen zullen de Tesla-rijdende zorgbestuurders dit aanzien. Want let op: we zuchten nu onder Covid-19, maar Covid 19 a,b,c,d en Covid 22 komen er ook aan. In deze volgepropte wereld van dieren en mensen, waarbij zoönosen hoe langer hoe waarschijnlijker zich gaan ontwikkelen, zullen de pandemieën elkaar gaan opvolgen. Waarschijnlijk ga ik nog meemaken dat in de herfst de griepspuit vervangen gaat worden door een cocktail van allerlei virusbestrijdingsmiddelen, omdat de virussen ook niet zomaar zullen verdwijnen.

Maar gelukkig kunnen we volgende week weer op het terras gaan zitten met een biertje. Wel even van tevoren een tijdslot reserveren. En hopen dat de zon ook schijnt dan. Zorg ook dat je genoeg geld bij je hebt. In de 1,5 uur die je krijgt ga je voor de drie of vier genomen consumpties astronomische bedragen afrekenen. Misschien nog niet direct volgende week, maar houdt er maar rekening mee voor de toekomst.
O ja: wel 1,5 meter uit elkaar blijven en je mag maar met z’n tweeën komen. Ook een mondkapje is verplicht en het is niet de bedoeling dat je je onnodig verplaatst. Het mag ook niet gezellig worden, want live performances en zelfs videoschermen zijn verboden. Nog even en we moeten toegangskaartjes kopen in plaats van reserveren.
Misschien klinkt het vreemd, maar hier heb ik geen zin in. Alle spontaniteit wordt weggekapt. Duidelijk een door compromissen doorgedraaid voorstel, waar je eigenlijk niemand gelukkig mee maakt.
Wij zijn gezegend met een tuin. Ik blijf bij mooi weer gewoon rundumhausen en ontsteek de barbecue.

Zeker zo gezellig.