Geld terug

Bij veel transacties -vooral op het web- is het de bedoeling dat je eerst betaalt en dan pas je spullen krijgt. Je loopt het risico dat de betaling wel is gelukt, maar de bestelling niet afkomt. Bij de gerenommeerde webwinkels zal dit wel loslopen, maar ook op het web bevinden zich nogal wat schimmige bedrijfjes. Voor diensten is dit anders. Hier is geen wettelijke verplichting of grondslag en is dit een afspraak tussen dienstverlener en afnemer. Voor de aanbetaling bij producten zijn er wel wettelijke regels. De verkoper kan niet meer dan 50% van het aankoopbedrag verplicht stellen om aan te betalen. In de algemene voorwaarden kunnen ook regels zijn opgenomen over aanbetalen. Als hierin staat dat je meer dan 50% moet aanbetalen, kun je dit weigeren. Betalen brengt risico’s met zich mee, vooral als het product of dienst nog niet is geleverd. Je kunt je geld kwijtraken als bijvoorbeeld het bedrijf failliet gaat.

Altijd opletten dus als je online iets koopt. Overigens kun je dit risico ook lopen bij een gewone winkel waar je binnen kunt lopen. Sowieso opletten dus.
Je kunt ook een kat in de zak kopen en eisen dat de leverancier het aankoopbedrag terugbetaalt. Kan een gebed zonder einde worden en als het product ondeugdelijk blijkt of binnen een bedenktermijn is aangekocht zal dit niet zo’n probleem blijken. Ook ruilen betekent standaard dat het betaalde bedrag wordt verrekend. Er wordt nogal eens misbruik gemaakt van de ruilopties waardoor de verkoper met gebruikte spullen blijft zitten, maar wel het aankoopbedrag heeft terugbetaald: foei!
Maar het kan ook nog erger. Stel je bent op vakantie en je wil meedoen met een excursie. Ook hier worden de kosten aan de reisleiding vooraf betaald. De excursie start: iedereen in de bus op naar -in dit geval – Tropicana voor een wervelende Cubaanse dansshow in Havana op Cuba. Het is een mooi ommuurd openlucht theater. Je zit aan tafeltjes en stoelen en je kijkt uit op het podium. De bediening brengt drankjes en hapjes en de show speelt zich grotendeels af op het podium. Schaars geklede dames met monumentale pruiken en veren maken er een wervelende show van.

De show is begonnen. Na 10 minuten gaat het vanuit het niets regenen. Niet zomaar een flauw buitje maar een forse Tropische regenbui. Alles nat en zompig. Zo onverwacht de regen begon stopte deze ook weer. De show wordt stilgelegd. De bediening gaat zeer ijverig alles droog maken en na een half uurtje kan de show weer starten. Exact na 10 minuten gebeurt precies hetzelfde: een nog stevigere korte bui zorgt opnieuw voor een onderbreking van de show. Ook nu wordt alles weer droog gemaakt en opnieuw gaat men weer van start. Helaas ook nu weer wordt na 10 minuten de zaak om dezelfde reden onderbroken en daarna nog een paar keer. Kortom van de show kwam niets terecht. Om half 12 werd er aangekondigd dat men niet meer opnieuw zou opstarten en werd iedereen verzocht naar huis te gaan. Jammer, want het beloofde een spectaculaire dansshow te worden.
Onderweg in de bus begon het gemopper van de Nederlanders: we hebben niet gekregen waarvoor we kwamen, we hebben er dik voor betaald, dus we willen ons geld terug. De reisleider verdedigde zich aanvankelijk -geheel terecht- dat hier sprake was van overmacht en dat er geen ontbindende voorwaarden waren als het ging regenen. Persoonlijk hadden mijn vrouw en ik ons best vermaakt. De chaos, de paniek om niets, het ijverige optreden van de bediening: een avond om nooit te vergeten. Helaas werd de sfeer best grimmig in de bus en ik schaamde me voor het gedrag van mijn landgenoten.

De volgende dag kwam de reisleider met wallen onder zijn ogen aan het ontbijt vertellen dat hij het voor elkaar had gekregen bij de eigenaar van Tropicana om het entreegeld cash terug te krijgen. Hij had de halve nacht moeten onderhandelen. De mensen die erop stonden dat het geld werd terugbetaald namen het geld aan en een dankjewel kon er nog niet af. Wij hebben het geld als fooi aan de gids gegeven; dat leek ons meer gepast.

Deze herinnering kwam bij mij op toen ik vorige week naar de Formule 1 race keek in Spa, in België. Werkelijk vanaf de eerste training tot het zwartwitte geblokte signaal was regen de spelbreker. Er kon niet geracet worden: levensgevaarlijk. Uiteindelijk werd achter de safetycar de race afgevlagd na 3 rondjes. Max werd als winnaar uitgeroepen, maar moest het wel stellen met halve punten. Vervelend voor alle duizenden fans, maar meer was er niet van te maken.
Op woensdag stond er een poll in de krant waarbij werd gevraagd of de fans in Spa hun geld terug moesten krijgen vanwege de verregende race. Tot mijn ontsteltenis vond bijna de helft van de 852 inzenders van de poll dit terecht.

Opnieuw voelde ik dezelfde schaamte als 15 jaar geleden in Cuba. Typical Dutch is het blijkbaar dat er geen rekening gehouden wordt met onvoorziene omstandigheden. Dat er altijd geleverd moet worden of anders geld terug. Ook al kan de organisatie er niets aan doen dat het mis ging. Men vergeet dat de kosten voor het evenement al gemaakt zijn en dat de organisator zelf ook niets liever zou hebben gezien dan dat het prima weer was. De salarissen van de organisatie moeten wel betaald worden dus de bezoekers schadeloos stellen betekent direct verlies voor de organisator en mogelijk zelfs een faillissement. En dit terwijl het geld al was uitgegeven door de Nederlandse krenten en dus sowieso aan niets anders zou kunnen worden uitgegeven.

Geld teruggeven aan klanten is altijd onzinnig. Daar wordt de prijs van het product of de dienst uiteindelijk alleen hoger door. De klant is namelijk de enige die betaalt. Maar de prijs is niet interessant, maar wat IK er voor betaal.

In zulke situaties betreur ik het en schaam ik me ervoor dat ik Nederlander ben. Altijd een koopman….

 

Beoordeel dit bericht