Deze week werd er voor de derde maal in een korte tijd een raket afgevuurd naar de ruimte puur voor de lol. Alle drie particuliere initiatieven van miljardairs die in het geschiedenisboekje willen komen. Deze operaties kosten honderden miljoenen euro’s en de middelen zijn particulier verschaft. Omdat de wereld alleen maar om geld draait, zullen velen welgestelden denken: ze moeten toch zelf weten waar ze hun geld aan uit willen geven. De wereld is een feest en wij versieren het een beetje. Ze vergeten dat zo’n ruimtereis de aarde een enorme ecologische voetafdruk bezorgt. Het geld wat het heeft gekost zou een veel beter doel moeten krijgen dan het opschakelen naar de hoogste versnelling om de aarde zo snel mogelijk verder op te warmen. Tal van wereldproblemen zouden met de kosten voor deze plezierreisjes kunnen worden aangepakt.
Elon Musk -één van de initiatiefnemers- heeft dit ook wel een beetje door en hij geeft aan dat er naast de ruimtereus ook een slordige 100 miljoen naar een ziekenhuis gaat, waar één van de ruimtevakantievierders werkt als verpleegster. Een doekje voor het bloeden. Die gift had meer dan twee keer zo hoog kunnen zijn als ze de rakketten niet hadden gebouwd en afgeschoten. En wat is het doel van de ruimtereis: fun! Geen wetenschappers aan boord die onderzoek doen; geen opdrachten om de wereld beter in beeld te brengen. Nee, het is zoiets van: ik ga dit jaar niet naar Spanje, maar naar de ruimte. Belachelijk. We hebben klimaatdoelen, we zien de aarde in versneld tempo opwarmen en wij gaan lekker voor een paar honderd miljoen brassen in de ruimte: schijt aan het klimaat, schijt aan de CO2 uitstoot; schijt aan alle mensen die veel betere dingen zouden kunnen doen met dat geld.
En dat door een meneer die elektrische auto’s bouwt, die juist ervoor zouden moeten zorgen dat de milieuproblemen kleiner zouden moeten worden. Een soort compensatiegedrag?
Die elektrische auto’s moeten worden opgeladen, anders komen ze geen meter vooruit. Stekker uit het stopcontact, kabel er tussen en pompen maar. Elektrische energie wordt doorgaans gezien als ‘schone’ energie voor auto’s want elektrische auto’s braken minder fijnstof uit en CO2. Hallelujah! Aan de andere kant waar de stroom uit de muur komt blijkt dat het grootste deel van de energie die opgewekt wordt, om die elektrokarren op te laden, komt uit kolencentrales. Kolencentrales? We zouden toch meer naar gas gaan? Er is ooit een regering Rutte-zoveel geweest die heeft besloten om de gaskraan in Groningen dicht te zetten, anders zou het de schatkist teveel geld kosten om Groningen weer op te graven. Gevolg is dat gas dus vanuit het buitenland of uit de Wadden moet komen. Half Nederland in paniek: Blijf van de Wadden af: een uniek natuurgebied op de Unesco wereldgoed erfgoedlijst. Gas uit het buitenland kopen is kostbaar. Ze zijn daar ook niet gek: we zien een hoge vraag en weinig aanbod: hup! De prijs omhoog.
Iedereen in Nederland weer in rep en roer. Als we dat dure gas moeten kopen, zullen we verlies lijden en wie gaat dat betalen? De consument. Dat is politiek een wel heel vervelende boodschap. Dus gaan we lekker goedkope kolen kopen, opgegraven door kompels. Kompels, die gemiddeld maar ¾ zo oud worden als andere mensen door de erbarmelijke werkomstandigheden waarin ze dit werk moeten doen. Maar dat speelt zich niet meer af in Nederland: dat is een ver-van-mijn-bed-show. Kolencentrales worden nu weer in stelling gebracht en de prijsstijgingen voor de markt blijven binnen de perken. Alles opgelost!
Maar wat gebeurt er nu met de CO2 en fijnstofuitstoot met zo’n beslissing? Hoe kan het toch zijn dat we allerlei internationale verdragen afsluiten en er ons totaal niets van aantrekken? Waar is de discussie? Het is moeilijk onderhandelen met een demissionaire duiventil en het lijkt erop dat rechts Nederland het zo wel goed vindt. Als we straks de doelen niet halen kunnen ze de schuld aan links geven, omdat ze niet meewerken aan de politieke impasse. Er was geen tijd meer om corrigerende maatregelen te treffen. Volgende keer beter. Ondertussen wordt de energiesector gespekt. Wel frustrerende infrastructurele bergen opwerpen om zonnepanelenparken niet te kunnen – lees willen- aansluiten. Het netwerk kan het niet aan. Kunnen we daar dan niets aan doen? Particuliere bedrijven zijn in staat gebleken in no time half Nederland aan de glasvezel te krijgen, maar de door de overheid onder toezicht staande energie infrastructuurbedrijven kijken de andere kant uit.
Als we uiteindelijk weer in het stemhokje staan na 2021-het politieke debacle van de eeuw- kies dan voor je kinderen.
Kom je heel ergens anders uit dan waar jij toch op gaat stemmen.
KLIK OP ONDERSTAANDE KNOP OM DE MIJMERING TE BELUISTEREN