De mensen zijn de Corona kotsbeu. Sinds deze week moeten we weer in ons hok. Afgelopen weken waren de teugels wat gevierd, maar dit bleek uiteindelijk veel te vroeg. Het aantal positief geteste personen groeit naar grote hoogte. Gevolg is dat een aantal maatregelen weer van stal zijn gehaald: Houd 1,5 meter afstand , draag een mondkapje in de winkels en toon je Corona Toegangsbewijs als je ergens naar binnen wil. Het vervelende is dat er bij elke versoepeling of aanscherping de regels net iets anders worden. Zo ging ik afgelopen vrijdag uit eten bij een gerenommeerd restaurant in Tilburg, maar daar werd niets gevraagd, noch of we klachten hadden, noch een Corona Toegangsbewijs. Dit was nog net voordat de strengere maatregelen golden, maar het was al wel zo dat zittend in de horeca men zo’n bewijs moest overhandigen. Is dit opzet of gewoon vergeten?
Ik denk het eerste. Ook hadden we in het museum waar ik in mijn vrije tijd werk ook een opstootje. Daar vroegen we tot 6 november aan de gasten een Corona toegangsbewijs als ze in het café wilden gaan zitten. Een wappie-echtpaar weigerde dit en begon te discussiëren met onze arme vrijwilligers. Die deden niet meer dan de verplichte maatregelen uitvoeren, en zijn er niet op uit om uitgescholden te worden tijdens het uitvoeren van hun vrijwilligerswerk. Waar gaat dit naar toe?
In Den Haag zijn ze het ook zat. Voor de 36e maal werden er weer nieuwe opties gelanceerd tijdens een persconferentie, waarmee ze de pandemie denken te kunnen beteugelen. Om niet voor Chinese dictators te worden uitgemaakt polderen ze er maar een eind op los. De gezondheidsspecialisten willen strenge maatregelen, de ondernemers juist niet. Lieten ze zich eerst alleen adviseren door het Outbreak Management Team, tegenwoordig zitten volgens mij zelfs de wappies aan tafel. Een veldslag win je niet met klapperpistolen, maar als je met atoombommen komt blijft er niets meer over. De door ons internet inmiddels super-assertieve en soms agressieve volk prikt alle maatregelen door en is ook niet echt van plan zich meer iets te laten opspelden. Al snel wordt er geroepen: waarom zij wel en wij niet? Typerend is in deze discussies dat mensen dit al snel op zichzelf betrekken en geen oog hebben voor anderen. Ik liep op de dag dat de nieuwe maatregelen golden door een aantal winkels, met verplicht mondkapje op, en de helft (?) had het niet op of als een soort zeverlapje om de hals hangen. De neus bedekken was er ook vaak niet bij. De onverschilligheid ten top. Typisch is ook dat de ondernemers ook niet meer actief mensen wijzen op 1,5 meter, handen desinfecteren of mondkapjes. Met een bordje bij de ingang moet je het doen.
Eén supermarkt in ons dorp gaat ervan uit dat de hygiënemaatregelen in de supermarkt altijd zullen blijven. In het begin van de pandemie werden de winkelwagentjes gedesinfecteerd en uitgereikt door bedienend personeel. Nu niet meer. Er is daar een plek waar je de kar in rijdt, je handen in een apparaat steekt waarmee desinfectie plaatsvindt door sprayen van vloeistof, en je met natte handen verder de kar meeneemt de winkel in. Wellicht leren we zo iets van deze pandemie. Ook al is Covid-19 straks over of beteugeld, laten we in ieder geval structurele maatregelen treffen om de hygiëne te bevorderen.
Andere mensen zijn bang dat de concurrent -de griep- hard gaat toeslaan als we de hygiënemaatregelen loslaten. En omdat we nu al bijna twee jaar nauwelijks een griepuitbraak hebben gehad vreest men weer het ergste. We hebben geen enkele weerstand meer en zijn zo extra bevattelijk. Toch laten miljoenen mensen een griepprik zetten en als ik zie hoe efficiënt dat proces verliep afgelopen week bij de huisartsenpost, dan verbaas ik me waarom dit ook niet kan bij de coronaspuiten.
Dat we het beu zijn is wel duidelijk. Bij de vorige persconferentie werden we min of meer vrijgelaten. Als koeien die na de winter weer de wei in mochten renden we onze vrijheid tegemoet. Binnen twee weken waren de files al weer net zo lang als voor de pandemie. Vakanties werden geboekt en tijdens de herfstvakantie leek het op Schiphol wel de zomer van 2019. Dit, terwijl het virus nog onder ons is en er een minderheid weigeraars er voor zorgt dat de zorg nog zwaar overbelast blijft. Een volledige misrekening door de polderende Rutte en de Jonge.
De corona-ellende verdeelt de maatschappij. Een deel van ons wil strenge maatregelen, zodat we snel onze vrijheid terugkrijgen. Een ander deel ontkent de pandemie en maakt amok tegen de maatregelen. Nog weer een deel doet gewoon wat er gevraagd wordt en het leeuwendeel doet ongeveer wat er gevraagd wordt. De laatste -groeiende- groep gelooft eigenlijk niet dat wat dan ook helpt en ziet door de telkens wisselende maatregelen door de bomen het bos niet meer.
De vergelijking met een oorlog wordt hoe langer hoe treffender. Tijdens een oorlog gaan dingen goed en dingen beter, maar één ding is onduidelijk: Wanneer is het over?
Het geduld is op. Zeker nu alle financiële noodmaatregelen zijn ingetrokken.